1974-2019: Η Ελλάδα εν τάχει

Του Γιώργου Τούλα

Τελευταία σκέπτομαι συχνά πόσο γρήγορα αλλάζουν τα πράγματα στην Ελλάδα. Πόσα ζήσαμε και πόσα ξεπεράστηκαν πριν προλάβουν να κατακάτσουν τα τελευταία σαράντα χρόνια. Πριν γίνουν κατεστημένο. Από το ΄74 μέχρι σήμερα έχει κανείς την εντύπωση πως οι αλλαγές στην καθημερινότητά μας μοιάζουν με το ρόλερ κόστερ σε λούνα παρκ. Πριν προφτάσει κανείς να συνειδητοποιήσει κανείς τι συμβαίνει, κάτι νέο έρχεται να σαρώσει τα προηγούμενα και να αλλάξει το κοινωνικό-πολιτικό -οικονομικό-καλλιτεχνικό στάτους.

Σκεφτείτε μόνο εικόνες. Για παράδειγμα πόσες χιλιάδες παιδιά ετοιμάζονταν τα τελευταία χρόνια για τα talent shows, πόσoυς ηλικιωμένoυς συνταξιούχους μπορούσε να συναντήσει κανείς στην επαρχία να μιλάνε σε κινητά και να κάνουν βιντεοκλήσεις με τα παιδιά τους στο εξωτερικό, πόσα πούλμαν ξεκινούν εδώ και χρόνια για να παίξουν κουλοχέρηδες σε καζίνο λίγο έξω από τα σύνορα, πόσα lounge σαλόνια ξεφύτρωσαν σε πεζοδρόμια της επικράτειας, πόσα κουτσομπολίστικα έντυπα το μήνα κυκλοφορούσαν στην Ελλάδα, πόσες ανθυποντίβες σταρ ανέτειλαν στην τηλεόραση για να δύσουν την επόμενη χρονιά, πόσα εργοστάσια άνοιξαν, επιδοτήθηκαν, άκμασαν και παρήκμασαν, πόσα λαμόγια έγιναν άνθρωποι και πρότυπα ζωής, πόσο γρήγορα πρότυπα ξεπερνιούνται για να αντικατασταθούν από άλλα πρότυπα; Πόσοι ανυπόλυπτοι πολιτικοί έγιναν η ”πολιτική” γενιά της Μεταπολίτευσης για να τελειώσουν την καριέρα τους ατιμασμένοι με σκάνδαλα παρασέροντας σε ανυποληψία ένα ολόκληρο πολιτικό σύστημα;

Μέσα σε 45 τα πράγματα άλλαξαν τόσες φορές, τόσο γρήγορα, τόσο δραματικά και τόσο απροκάλυπτα, χωρίς στις περισσότερες περιπτώσεις να αφήσουν πίσω ένα υπόστρωμα που να λειτουργήσει συνεκτικά από εποχή σε εποχή.

Ζώντας τα πάντα στην υπερβολή περνάμε από τη μία περίοδο στην άλλη μαζικά, χωρίς κριτήριο, χωρίς φίλτρο, χωρίς κόσκινο. Τώρα μπουζούκια, ύστερα ριάλιτι, αύριο χρηματιστήριο, μεθαύριο επώνυμα ρούχα, χτες μεζονέτες, κιτς, υδρομασάζ, προχθές σκάνδαλα, αύριο Κρίση, μεθαύριο Αριστερά, αντιμεθαύριο παλινόρθωση της Δεξιάς.

Νίκες, θρίαμβοι, επινίκια, καυγάδες, άναρχη ανοικοδόμηση, γκρέμισμα, ασέβεια, ευσέβεια, γάμοι, διαζύγια, τρία παιδιά οι πλούσιοι, ζώδια, γραμμές 090, εμπορικά κέντρα, πολυσινεμά, Στάθης Ψάλτης, Λευτέρης Βογιατζής, Γιώργος Νταλάρας, Σάκης Ρουβάς, Χάρης Ρώμας, Γιάννης Μπέζος, Γιάννης Σμαραγδής, Γιάννης Χαρούλης, απογευματινά γλέντια την Κυριακή, bodyline, φωτόλυση, Eurovision, επιστροφή στα Ραγκουσάρια, τοπικά προϊόντα, ομοιοπαθητική, γιόγκα, ρεφλεξολογίες, ιδιωτικά σχολεία, δημόσιο ξεκατίνιασμα, σπα, ψυχολόγοι, sms, πιστωτικές, ο Θέμος και το Πρώτο Θέμα, Σαββατοκύριακα στο Μιλάνο, διακοπές στο πατρικό, πολιτικοί μαθουσάλες, γιοι και κόρες πολιτικών μαθουσάλων, μάνατζερς, ανέκδοτα για ξανθιές, πονεμένες ιστορίες στα μεσημεριάτικα παράθυρα, καχυποψία για τους πάντες, ανοιχτές καρδιές,  συμπαράσταση στους πρόσφυγες, ρατσισμός, Χρυσή Αυγή, λάδωμα, χρέη, μπίζνες στα Βαλκάνια, δημόσια έργα της πλάκας, ιδιωτική φιλανθρωπία για το θεαθήναι, κοσμικές βλαχομπαρόκ σελίδες, Μίκης Θεοδωράκης, Φοίβος, Καλομοίρα, Πάολα, Άννα Βίσση, Γιάννης Μελισανίδης, αστυφιλία, επιστροφή στα χωριά, ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, ΜΚΟ, ανατολίτικο ραχάτι, πόρσε καγιέν, ακάλυπτες επιταγές, τα λαδάδικα σε άνοδο, τα λαδάδικα σε παρακμή, τα Λαδάδικα επέστρεψαν, φραπές, ο Πρετεντέρης, ο Μπάμπης, η Ακριβοπούλου, καπουτσίνο, λάτε, σουβλάκι δικάβαλο, ρόκα παρμεζάνα, βιολογικά προϊόντα, μπότοξ, γυναικεία χειραφέτηση, δεν υπάρχουν άνδρες πια, ελεύθερη κατασκήνωση, πεντάστερα στην Αράχωβα, greeklish, ποντιακά, αντιστασιακοί, τρομοκρατία, καμάκι, chat, bloggers, γάμοι σε ιππικούς ομίλους, γάμοι σε ξωκλήσια, σύμβουλοι γάμου, το σύνδρομο του μαμάκια, υπερπροστατευτικές μαμάδες, δελτία μαμούθ των οκτώ, άδειες αίθουσες στις ελληνικές ταινίες, Πολίτικη κουζίνα και Λούφα και Παραλλαγή, Σπιρτόκουτο και Λάνθιμος, κρητική κουζίνα, ελληνικό χιπ χοπ, εξαθλίωση, νεοάστεγοι, εξοπλιστικά προγράμματα, μίζες, ράντζα στα νοσοκομεία, βίλες πολιτικών, εθνικοί εργολάβοι, οικολογικές ευαισθησίες, εθνικοί απατεώνες, υπερχρεωμένα κανάλια, εθνικοί σχολιαστές, ντόπινγκ στον αθλητισμό, Ολυμπιάδες, ολυμπιακά έργα που ρημάζουν, στοιχειωμένα μετρό, η Πάολα, το Ερωτοδικείο, Πετρούλα, Δημουλά, Άδωνις, Καμένος, Πρώτη φορά Αριστερά, Τρόικα, Μνημόνια, Προαπαιτούμενα, θάνατος μεσαίας τάξης, ψηφιακή εποχή, μεγάλοι αυτοκινητόδρομοι, φτηνές πτήσεις, Τρόικα, μνημόνια, Μαρινάκης, κυρία Πατούλη, Φουρέιρα, πλειστηριασμοί, κατάθλιψη, αυτοκτονίες, bachelor, μεταπτυχιακά, ξενιτεμός, capital controls, δημόσιος χώρος, Πολάκης, Άδωνις, Μένιος Κουτσόγιωργας, Κοσκωτάς, Μακελειό, Ανίτα Πάνια, Αμάν, Κώστας Λεφάκης, Σάκης Αρναούτογλου, ηλεκτρικά πατίνια, αυθαίρετα, το Μάτι, Αντετοκούμπο, Γκάλης, Πύρρος Δήμας, Ξυστό, Χρυσούλα Δημουλίδου, δημοσκοπήσεις, μεταγραφές παντού, delicatessen, vegan, aperitivo, στημένα παιχνίδια, παραδικαστικά κυκλώματα, Ζακ, Παύλος Φύσσας, Σαρτζετάκης, λουκέτο στην ΕΡΤ, δομημένα ομόλογα, PSI, βίλες, Βίκη Σταμάτη, Γιάννα Gucci-μαϊμού, παπούτσι πλατφόρμα, σανδάλια αρχαιοελληνικά, Άνθιμος, Πατέρας Αντώνιος, Κέλυ Σακάκου, Σία Κοσιώνη, Λούφα και Παραλλαγή, το Κλάμα βγήκε από τον Παράδεισο, Μένιος Φουρθκιώτης, στο ντιβάνι του ψυχολόγου  .

Όλα στην υπερβολή και όλα από λίγο. Μετά κάτι άλλο.

Σε σαράντα πέντε χρόνια, από τη μεταπολίτευση και εδώ τα είδαμε όλα και τα ζήσαμε όλα στον υπερθετικό βαθμό και πριν προλάβουν να γίνουν ιστορία τα πετάξαμε στα σκουπίδια γιατί μια νέα τάση μας είχε παρασύρει σε μια άλλη τρέλα που έπρεπε να υπηρετήσουμε.

Η Ελλάδα έμαθε να βιάζεται. Να μην απολαμβάνει  τα χρόνια που έχασε, τις ευκαιρίες που δεν της δόθηκαν, δεν διεκδίκησε, δεν κέρδισε. Που τις έκλεψαν. Και είναι σε έναν διαρκή αγώνα δρόμου.

Πριν προλάβει ο αφέτης να σφυρίξει το άλογο με την γαλανόλευκη σημαία έχει ήδη βγάλει την κούρσα και έχει φύγει για την επόμενη. Και πάντα περιμένει ποιος ξέρει τι; Ελλάδα 1974-Ελλάδα 2019. Με μια ανάσα. Τι έχει μείνει από τη φωτιά;