Αγώνας εν μέσω κρίσης σημαίνει…

του Αλέξανδρου Σαλαμέ

• Να τρως τη γροθιά στο στομάχι και αντί να κοιτάς το πάτωμα να κοιτάς στα μάτια αυτόν που σου την έδωσε και να χαμογελάς. • Να στέκεσαι όρθιος στη καταιγίδα και να ανασαίνεις βαθιά. • Να ανυπομονείς να κοιμηθείς για να κάνεις νέα όνειρα. Όνειρα. Όχι να παίρνεις χάπια για να μπορέσουν να κλείσουν τα μάτια σου. • Να αισθάνεσαι αθάνατος. Όχι νεκροζώντανος. • Να έχεις κουράγιο να βγάλεις φωνή ακόμα και αν αισθάνεσαι όλα τα χέρια του κόσμου τυλιγμένα γύρω από το λαιμό σου. • Να αφήνεις το παρελθόν να σε ακολουθεί από απόσταση και όχι να τρέχεις πίσω από το παρόν σου. Το δικό σου παρόν. • Να κάνεις τη κάθε μέρα ένα νέο βάπτισμα πυρός. Όχι μία άχρωμη συνέχεια της προηγούμενης. • Να ζητάς. Να μη σταματήσεις ποτέ να ζητάς. • Να γελάς. Να μη κουραστείς ποτέ να γελάς. • Να σκέφτεσαι. Να μην αφήσεις κανένα να σκέφτεται για σένα.

Ε, φίλε. Η κρίση είναι σαν τις αλυσίδες που έχεις τυλιγμένες γύρω σου. Και σαν τα σύνορα που φαντάζουν κλειστά για σένα. Κλείσε τα μάτια. Ξανάνοιξε τα. Αποφασισμένα όμως, όχι δειλοπεταρίζοντας.

Βλέπεις;

Οι αλυσίδες έσπασαν. Και τα σύνορα σβήστηκαν.

Είσαι ελεύθερος να πας παντού ξανά.

Βλέπεις πόσο απλό ήταν φίλε;

(Το τραγούδι που άκουγα γράφοντας τα “Δρόμικα”)