Ακόμη μια ιστορία τρένο

Λέξεις: Θωμάς Τζίρος 

Λείπω στο εξωτερικό 11 χρόνια, έφυγα με το κύμα που έμεινε χωρίς δουλειά και ξεκίνησε μια νέα ζωή στο εξωτερικό. 

Δεν ανήκω σε κανένα Brain Drain, ούτε νέος είμαι ούτε ιδιαίτερα έξυπνος, ανήκω σε αυτό που εγώ ονομάζω labor Drain. Είμαι εργατικά χέρια ειδικευμένα που δουλεύουν για λογαριασμό μιας άλλης χώρας. 

Στο διάστημα των 11 χρόνων έχω έρθει αρκετές φορές στην Ελλάδα και εξακολουθώ να μιλάω με ανθρώπους που ζουν εδώ οπότε δεν έχω χάσει ακριβώς την αίσθηση του τι συμβαίνει, ειδικά όταν μιλάω με ανθρώπους που καλύπτουν και ένα ευρύ φάσμα επαγγελμάτων αλλά και πολιτικών πεποιθήσεων.

Φέτος ήρθα για καλοκαιρινές διακοπές στην Ελλάδα μετά από την πανδημία και πήγα Πελοπόννησο. Το πρόγραμμά μου περιλάμβανε να ανέβω και 2 μέρες Χαλκιδική, μια και σαν την Χαλκιδική δεν έχει, να δω και την μάνα μου. Στις 21 Ιουλίου έπρεπε από Καλαμάτα να ανάβω Κόρινθο, από Κόρινθο να πάρω προαστιακό για Αθήνα και από Αθήνα τρένο για Θεσσαλονίκη. Δεν ήθελα να κόψω online εισιτήριο γιατί δεν ήξερα πότε θα ήμουν σε κάθε σημείο.

Το ταξίδι μου με τα Ελληνικά τρένα ήταν μια ευκαιρία για να αποδείξω πόσο καλύτεροι είμαστε από τα Γερμανικά, για τα οποία έχω γράψει ολόκληρο βιβλίο στο Facebook δυο χρόνια που μετακινιόμουν αποκλειστικά με τρένο από το σπίτι στην δουλειά μου κάθε μέρα.

Ήμουν στον σταθμό της Κορίνθου στις 11:20 το πρωί και ο επόμενος προαστιακός έφευγε στις 12:15. Έκοψα το εισιτήριο μου και αναγκάστηκα να ρωτήσω την ευγενέστατη υπάλληλο από ποια πλατφόρμα φεύγει το τρένο μια και δεν υπήρχε κανένας πληροφοριακός πίνακας εκεί. Λίγο αργότερα πήγα να ρωτήσω την υπάλληλο αν θα πρέπει να αλλάξω τρένο γιατί είχα προσέξει μια στήλη/χάρτη της διαδρομής του προαστιακού ο οποίος όπως τον καταλάβαινα έδειχνε ότι έπρεπε να αλλάξω τρένο για να βρεθώ στον σταθμό Λαρίσης. Η ευγενέστατη υπάλληλος μου είπε ότι αυτή η φωτεινή στήλη/χάρτη είναι λάθος και το σωστό βρίσκεται σε ένα χαρτί κολλημένο στο γκισέ της το οποίο και μου έδειξε. Δεν θέλησα να ρωτήσω γιατί ακόμα βρίσκονται οι λάθος ενδείξεις εκεί.

Δώδεκα η ώρα ανέβηκα στην πλατφόρμα μου όπου είχε κόσμο, και είχε όπως όλες οι πλατφόρμες φωτεινές πινακίδες πληροφόρησης οι οποίες όπως και σε όλες τις πλατφόρμες δεν λειτουργούσαν. Μπορεί πάλι να είναι στο πλαίσιο εξοικονόμησης ενέργειας μπορεί πάλι γιατί έτσι. Προφανώς δεν ξέραμε ποιο τρένο ερχόταν και σε πόση ώρα. Έχοντας την εμπειρία από την Γερμανία όπου ακόμα και αν λειτουργούν οι πίνακες οι καθυστερήσεις είναι καθημερινό φαινόμενο, είπα να δω τι θα γίνει εδώ. Και να που ο συρμός ήρθε στην ώρα του. Το ταξίδι ως την Αθήνα ήταν χωρίς απρόοπτα.

Στην Αθήνα δυστυχώς έφτασα 2 λεπτά αφού είχε φύγει το τρένο των 13:22 και πήγα στο γκισέ να κόψω εισιτήριο για το τρένο των 15:22. Ήδη την προηγούμενη μέρα είχα ψάξει στο site της Hellenic train και το μόνο που είχα βρει ήταν τα δρομολόγια χωρίς τιμές μια και έπρεπε να προχωρήσω σε ηλεκτρονική κράτηση των εισιτηρίων για να δω τιμές. Επ ευκαιρίας, δεν ξέρω ποιος έκανε το site της Hellenic Train, ή ποιος έχει αποφασίσει για το περιεχόμενό του πάντως όποιος και αν ήταν ο υπεύθυνος θα ήταν καλό να περάσει μια μετεκπαίδευση στο αντικείμενο για να μάθει πως είναι τα στήνουμε περιεχόμενο για να πληροφορήσουμε το κοινό.

Πάω λοιπόν στο γκισέ και ρωτάω τον υπάλληλο τι διαφορά έχει η πρώτη από την δεύτερη θέση. Ο Ευγενικός κύριος πίσω από τον γκισέ ήξερε να με ενημερώσει για την διαφορά κόστους αλλά πουθενά για την διαφορά υπηρεσιών. Το μόνο που μπόρεσε να μου πει είναι ότι η πρώτη θέση είναι κουπέ 4 ή 6 θέσεων και μπορούσα να διαλέξω. Προτίμησα την δεύτερη θέση μια και η διαφορά τον περίπου 10 ευρώ για πιο άνετη θέση δεν άξιζε τα χρήματά της.

Περιμένοντας το τρένο κοίταξα των μοναδικό πίνακα που είχαν (κάτι σαν τηλεόραση) να δω από ποια πλατφόρμα φεύγω. Αυτή η ένδειξή δεν χωρούσε στην εφαρμογή, οπότε πήγα ξανά στον γκισέ και ρώτησα. Όταν ήρθε η ώρα πήγαμε στην πλατφόρμα και στηθήκαμε. Ένας ευγενικός κύριος προχωρούσε κατά μήκος της πλατφόρμας που προφανώς δεν είχε κανένα πληροφοριακό πίνακα και μας έλεγε, εδώ θα σταματήσουν τα τελευταία τρία βαγόνια, το 5 , 6 και 7 και άντε μετακινιούνταν ο κόσμος. Προφανώς βέβαια όλα αυτά στα ελληνικά γιατί βρε αδερφέ δεν είμαστε στο μέσο της τουριστικής σεζόν και η χώρα μας δεν είναι τουριστικός προορισμός.

Αφού βολευτήκαμε στις θέσεις μας ξεκίνησα να παίζω με το κινητό μου. Όχι για πολύ βέβαια μια και το σήμα πολύ νωρίς εξαφανίστηκε. Σε όλη την διαδρομή είναι ζήτημα να είχα σήμα στο 50% της απόστασης. Να ξεκαθαρίσω ότι είχα roaming μέσω Cosmote οπότε δεν ξέρω σε ποιον οφείλεται ότι δεν μπορούσα να έχω σταθερό σήμα. Για Wifi δεν υπάρχει λόγος να το συζητήσω, όταν στην “οπισθοδρομική” ψηφιακά Γερμανία έχω wifi σε αποστάσεις των 40 λεπτών, στην οικονομική θέση.

Νομίζω αυτό που με πείραξε πιο πολύ ήταν η λειτουργία του air condition που φαινόταν να γίνεται εν αλλάξ έτσι ώστε σε μια καυτή μέρα με γεμάτο το βαγόνι να μην μπορεί κάνεις να αισθάνεται άνετα.

Το τρένο έφτασε στην Θεσσαλονίκη με καθυστέρηση 20 λεπτών χωρίς να υπάρχει καθ οδόν κανένα σοβαρό πρόβλημα κάνοντας με έτσι να μην μπορώ να κοροϊδέψω του Γερμανούς για τα καλύτερα ελληνικά τρένα τα οποία βέβαια εσωτερικά εκτός των πολλών πριζών που έχει για να φορτίσει κανείς τις συσκευές του, και το συχνό πέρασμα καθαριστριών που μαζεύουν τα σκουπίδια μας, δεν είχε τίποτα άλλο καλύτερο από τα οικονομικά τρένα της Γερμανίας.

Για να είμαι δίκαιος εδώ οφείλω να παρουσιάσω και την θέση μιας φίλης που ταξίδεψε πρώτη θέση μάλλον με το επόμενη, είχε σήμα σε όλη την διαδρομή ο κλιματισμός ήταν άψογος και η οποία με παρέπεμψε στο app της Hellenic train, θεωρώντας ότι η χρήση τρένου μιας διαδρομής στην Ελλάδα αξίζει την εγκατάσταση του app το οποίο ούτε καν στο Site τους το διαφημίζουν.

Μπορεί όντως τα στραβά που μου συνέβησαν να έτυχαν, η ελλιπής όμως πληροφόρηση είτε στο γκισέ είτε στο site είναι πρόβλημα της εταιρίας, η έλλειψη υπηρεσιών τύπου wifi έστω και μόνο στην πρώτη θέση είναι πρόβλημα της εταιρίας. Η χώρα δεν αλλάζει με το να δημιουργούμε πλατφόρμες για pity pass ούτε με το να πουλάμε τους οργανισμούς μας σε κρατικές εταιρίες άλλων χωρών που δεν τους προχωράνε στο 2022 αλλάζει με το να απαιτούμε καλύτερες υπηρεσίες απ όλους επαγγελματισμό και σεβασμό στον πελάτη.

Υ.Γ. Μπόνους ιστορία στην πιάτσα ταξί του ΣΣ Θεσσαλονίκης στις 20:00 το απόγευμα στις 21/7. Διάφορα ταξί αραγμένα ρωτάνε πελάτες που κατέβηκαν από το τρένο που πάνε. Όταν τους ρωτάω ποιος έχει σειρά μου λένε δεν έχει σειρά, πας Καλαμαριά;

Εκνευρισμένος ψάχνω να βρω αστυνομικό στο σταθμό περίπου 20 λεπτά με τα πολλά βρίσκω δυο, έναν άντρα και μια γυναίκα να πίνουν καφέ και να παίζουν με το κινητό τους σε καφέ του Σταθμού. Τους καλησπερίζω και ρωτάω αν έχουν υπηρεσία στο σταθμό και αν ενοχλώ, μου λένε ναι τι συμβαίνει. Τους εξηγώ την κατάσταση στην πιάτσα των ταξί η γυναικά στραβομουτσουνιάζει με στυλ ωχ πάλι τα ίδια και ο άντρας αρχίζει το παραμύθι.

Εεε δεν ξέρω αν είναι ακριβώς πιάτσα εδώ και ότι πιθανόν να μην είναι γι αυτό είναι έτσι τα πράγματα και τι να κάνω , του λέω σοβαρά; Έχω μεγαλώσει στην πόλη είμαστε σε σιδηροδρομικό σταθμό και έχει και σκέπαστρο γι αυτούς που περιμένουν και μου λέτε ότι δεν ξέρετε αν είναι πιάτσα; Γυρνάει λοιπόν με το ύφος της εξουσίας και μου λέει “Και τι τώρα δηλαδή θέλεις να μαλώσεις με μένα;” Του απάντησα ότι δεν μ ενδιαφέρει να μαλώσω μαζί σου αλλά να μου πει αν είναι η δουλειά του, μου απάντησε εκνευρισμένος οτι δεν είναι η δουλειά του και είναι της τροχαίας και να πάρω τηλέφωνο την τροχαία.

Έφυγα, πήγα πίσω είχαν φύγει όλοι και πέτυχα έναν επαγγελματία που άφησε πελάτη και με πήρε χωρίς κουβέντα. Αυτά για την Ελλάδα που άλλαξε μεσούσης τουριστικής περιόδου.