Αλαζονεία, «ψεκασμένοι» και η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ

Λέξεις: Ιωάννης Ν. Μαρκόπουλος

Τόσος καιρός έχει ήδη περάσει, από την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ, και ειλικρινά με εκπλήσσει η δυσκολία που ακόμη υπάρχει, σε δημόσιες κυρίως συζητήσεις αλλά και στη σχετική αρθρογραφία, να κατανοηθεί και να αιτιολογηθεί το παγκόσμιας πολιτικής εμβέλειας αυτό γεγονός.

Δυστυχώς, όπως φαίνεται, ο προσβλητικός, συχνά ανεδαφικός και αδικαιολόγητος επομένως ελιτισμός και η αλαζονεία – των οποίων όλοι μας δυστυχώς κατά καιρούς έχει τύχει να υπάρξουμε θύματα – δεν βοηθάει στη διαμόρφωση μιας καθαρής ματιάς στα γεγονότα. Πόσο μάλλον, όταν το δεσπόζον πνεύμα της εποχής, ενίοτε κατευθυνόμενο και επιχορηγούμενο, συμβάλλει με τον τρόπο του στην παντελή επιβολή της ακρισίας, που κάποια στιγμή τη βρίσκει βέβαια μπροστά του, αλλά δυστυχώς, άθελά του, και στην αμφισβήτηση ή ενίοτε και το διασυρμό της έγκριτης, λογικής γνώσης και της ίδιας αυτής της επιστήμης και της επιστημονικής μεθόδου.

Και εξηγούμαι.

Πόσο σίγουροι είμαστε για τη γνώση μας, όταν χλευαστικά και επομένως μειωτικά και προσβλητικά, απευθυνόμαστε σε συνανθρώπους μας – εμείς οι δημοκράτες και πολιτικώς ορθοί – αποκαλώντας τους «ψεκασμένους»; Μήπως θα έπρεπε να γνωρίζουμε πρώτα, πόσες σχετικές με την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής ιδέες και πόσα επιστημονικά προγράμματα έχουν κατά καιρούς προταθεί – από έγκριτους επιστήμονες, και νομπελίστες στις φυσικές μάλιστα επιστήμες – για τη διασπορά σωματιδίων μεγέθους κάποιων μικρών (μm), ή και άλλων ουσιών, στη στρατόσφαιρα; Προτάσεις και ιδέες, που στο παγκόσμιο σκηνικό που όλοι βιώνουμε, εύκολα μπορούν να οδηγήσουν, λογικότατα για πολλούς, σε παρανοήσεις ή και υποψίες;

Μου θυμίζει το ξεφωνητό και την προσβολή που υπέστη η λαϊκή μας τραγουδίστρια κυρία Άντζελα Δημητρίου, από μεγάλη μερίδα συνανθρώπων μας, όταν είχε αναφέρει ότι «κανένας δεν είναι άσφαλτος». Όταν μάλιστα, καθώς ανοίγει κανείς το Λεξικό, για παράδειγμα του Μπαμπινιώτη, ή και το «Χρηστικό Λεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας», της Ακαδημίας Αθηνών, εύκολα μπορεί να διαβάσει, εκτός των άλλων, ότι ο άσφαλτος είναι ο αλάνθαστος.

Ας έρθουμε, στη συνέχεια, στο ζήτημα των UFO (Άγνωστα Ιπτάμενα Αντικείμενα), όπως παλαιότερα τα αναφέραμε, που σήμερα πλέον αναφέρονται ως UAP (Άγνωστα Ανώμαλα Αντικείμενα), και στις σχετικές ακροάσεις (Hearings) που γίνονται στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, με την τελευταία ακρόαση να έχει λάβει χώρα στις 13 Νοεμβρίου του 2024. Όλα τα σχετικά είναι άλλωστε δημοκρατικότατα προσβάσιμα στο διαδίκτυο. Τούτου δοθέντος (ομιλούμε για το Κογκρέσο των ΗΠΑ), πόσο ανθρωπίνως ευγενικό, δημοκρατικό και πολιτικώς ορθό – και μάλιστα, πριν ακόμη αποφανθούν επίσημα οι αντίστοιχες υπηρεσίες των ΗΠΑ – είναι να προτρέχουμε, προσβάλλοντας πολλούς συνανθρώπους μας, που πιστεύουν στην ύπαρξη των UAP, χαρακτηρίζοντάς τους πάλι «ψεκασμένους».

Και ας έρθουμε τώρα στην εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ. Πόσο προσβλητικό, αλλά και δημοκρατικά αιτιολογημένο και δικαιολογημένο, είναι να υποστηρίζεται για έναν λαό, για τον οποιοδήποτε λαό, ότι είναι κατά το ήμισυ και πλέον «ψεκασμένος»- – ή, για την άλλη πλευρά, σύμφωνα με τον Τραμπ, ότι είναι “ριζοσπάστες, αριστεροί, ανισσόροποι”- επειδή ψήφισε ή ψήφισαν αναλόγως;

Μήπως η αιτιολόγηση αυτής της αμερικανικής επιλογής αφορά μάλλον στον αλαζονικό και ελιτίστικο τρόπο, που το κόμμα των Δημοκρατικών αντιμετώπισε την πολιτική αναμέτρηση, αγνοώντας και τα πιο απλά κοινωνικοπολιτικά δεδομένα; Ότι δηλαδή, η οικονομία είναι αυτή, όπως πολύ καλά το γνωρίζουν άλλωστε και οι Δημοκρατικοί, που καθορίζει δυστυχώς τα πάντα;

Και δίχως να το αξιολογώ προσωπικά, αλλά προσπαθώντας απλώς να το αιτιολογήσω από την πλευρά της λαϊκής ψήφου, πώς λοιπόν θα ήταν δυνατόν να κερδίσουν οι Δημοκρατικοί την πολιτική μάχη, όταν, κατεβαίνοντας στον στίβο με κύρια προτάγματα και συνθήματα τις αμβλώσεις και τον δικαιωματισμό, είχαν να αντιμετωπίσουν τα βαριά προτάγματα και συνθήματα του Τραμπ και του επιτελείου του, την οικονομία, το ζήτημα της ασφάλειας και τους πολέμους στο παγκόσμιο γεωπολιτικό σκηνικό;

Ήταν κάποιες απλώς σκέψεις μου προς κρίση και προβληματισμό.

*Ο Ιωάννης Ν. Μαρκόπουλος είναι καθηγητής της Τεχνολογίας και της Φιλοσοφίας της Τεχνοεπιστήμης στο ΑΠΘ