Άλλαξε η ζωή, άλλαξαν και οι διαφημίσεις της
Του Γιώργου Τούλα Παρατηρώ τις τελευταίες μέρες τις διαφημίσεις. Πέντε χρόνια πριν έπαιζαν τα διακοποδάνεια, τα πανάκριβα αυτοκίνητα και οι πιστωτικές με την ανεκτίμητη αξία. Άλλος κόσμος. Αυτό το χειμώνα βλέπουμε το θερμαινόμενο υπόστρωμα. Άνθρωποι εξαθλιωμένοι πήραν τη θέση των παλαιών μοντέλων. Ένας ηλικιωμένος στα όρια της αποδημίας, ένα μικρό παιδί που τουρτουρίζει, μια κοπέλα […]
Του Γιώργου Τούλα
Παρατηρώ τις τελευταίες μέρες τις διαφημίσεις. Πέντε χρόνια πριν έπαιζαν τα διακοποδάνεια, τα πανάκριβα αυτοκίνητα και οι πιστωτικές με την ανεκτίμητη αξία. Άλλος κόσμος.
Αυτό το χειμώνα βλέπουμε το θερμαινόμενο υπόστρωμα. Άνθρωποι εξαθλιωμένοι πήραν τη θέση των παλαιών μοντέλων. Ένας ηλικιωμένος στα όρια της αποδημίας, ένα μικρό παιδί που τουρτουρίζει, μια κοπέλα που λέει πως δεν αντέχει πια να κοιμάται σε δωμάτια υγρά. Η φωνή λέει καταργείστε τα καλοριφέρ και τις σόμπες. Είναι εμφανές ότι απευθύνεται σε όσους δεν έχουν θέρμανση. Το συνοδεύουν συχνά κάτι κουβέρτες που μπαίνεις ολόκληρος μέσα ενώ προεξέχουν μόνο τα χέρια.
Λίγο μετά μια άλλη διαφήμιση σκάει στην οθόνη λανσάροντας λάμπες που λειτουργούν με μπαταρία. Μας δείχνουν πως να την τοποθετήσουμε σε όλα τα δωμάτια. Όχι πια σκοτεινά δωμάτια εννοεί. Ακόμα και αν σας έκοψαν το ρεύμα αντισταθείτε με την ειδική λάμπα που ξορκίζει το φόβο του σκοταδιού. Η σκέψη έρχεται στο κορίτσι που κάηκε ζωντανό στην Ξηροκρήνη της Θεσσαλονίκης.
Ακολουθούν εκπτωσιακά σουπερ μάρκετ. Προϊόντα με ένα ευρώ. Και μετά ένας παχουλός κύριος που τον λένε Βησαρίωνα μαγειρεύει παχυντικά μενού που κοστίζουν οκτώ ευρώ. Επτά ευρώ. Έξι ευρώ για μια οικογένεια. Όλη τη βδομάδα με ένα πενηντάρικο.
Οι εποχές που η τηλεόραση έπαιζε εκπομπές σαν το ‘’Κάτσε Καλά’’, που έκλεβε ματιές από την κλειδαρότρυπα στις ζωές πετυχημένων ανθρώπων, λαμπερών, που σε έβαζε στο τριπ να αντιγράψεις το life style τους, να πας στα εστιατόρια που πήγαιναν, να οδηγήσεις τα αυτοκίνητα που οδηγούσαν, τα θέρετρα που αγαπούσαν. Τη Μύκονο, την Αράχωβα. Όλοι ήθελαν να γίνουν σαν…
Και μετά το αεροπλάνο έκατσε στο διάδρομο προσγείωσης με την κοιλιά. Δεν σκοτωθήκαμε, τραυματιστήκαμε θανάσιμα και έπρεπε να επιβιώσουμε. Η Εντατική που μας έβαλαν μοιάζει ατέλειωτη. Τώρα μας κάνουν τα πρώτα μαθήματα αποθεραπείας.
Ηλεκτρικά υποστρώματα, λάμπες με μπαταρία για τα σκοτεινά βράδια, πιάτα φαγητού με δυο ευρώ. Ο καιρός που οι λαμπερές γόβες και τα σκαρπίνια έγιναν στα πόδια ορθοπεδικά υποδήματα έφτασε.
*Μπείτε και κάντε like εδώ για να ενημερώνεστε για όλα τα γραμμένα αποκλειστικά για το parallaximag.gr άρθρα.