Αν ήμουν ο Μπουτάρης σήμερα

του Γιώργου Τούλα

Ο Γιάννης Μπουτάρης εξελέγη δήμαρχος Θεσσαλονίκης για άλλα πέντε χρόνια. Οι βασικές αιτίες της επανεκλογής του είναι η αντισυμβατική του προσωπικότητα, που λειτούργησε από την πρώτη στιγμή κόντρα στα στερεότυπα και παρωχημένα πρότυπα πολιτικών που είχε συνηθίσει ο τόπος, η προσπάθεια επανασύνδεσης της πόλης με το κοσμοπολίτικο παρελθόν της που απέδωσε καρπούς (αφίξεις Ρώσων, Εβραίων, Τούρκων κλπ), η ακομπλεξάριστη αποδοχή των μειονοτήτων της πόλης (μετανάστες, ομοφυλόφιλοι κλπ), η ξεκάθαρη θέση του σε μείζονα θέματα της πόλης για τα οποία δεν δίστασε να πάρει θέση (νερό, αρχαία, λιμάνι, έκθεση, κλπ).

Η εικόνα του αντισυμβατικού δημάρχου που γοήτευσε τον κατά συνθήκη συντηρητικό πολίτη της πόλης, αλλά και την πλειοψηφία των Media, τοπικών και διεθνών, λειτούργησε ως ένα νέο πρότυπο δημοτικού άρχοντα με νέο πολιτικό λόγο και θέσεις που δεν φλέρταραν με το διφορούμενο.

H θητεία του περιείχε βέβαια και μια σειρά αστοχίες. Στη διευθέτηση και την προστασία του δημοσίου χώρου, που τόσο πολύ επικαλέστηκε η Πρωτοβουλία πριν τις προηγούμενες εκλογές απέτυχε προφανώς οικτρά. Η παντελής επικράτηση του χάους στο δημόσιο χώρο με την επικράτηση των οχημάτων, των ταξί που κατέλαβαν της λωρίδες των αστικών, των τραπεζοκαθισμάτων που παράνομα ή με την ανοχή της δημοτικής αρχής κατέλαβαν το σύνολο των πεζοδρομίων της πόλης, η ηχορύπανση, η ανοχή στην παραβατικότητα, είναι δείγματα που αποδεικνύουν την αποτυχία αυτή. Επίσης η μόνη μορφή επιχειρηματικότητας που ενισχύθηκε ήταν η εστίαση ενώ η δημιουργική οικονομία έμεινε μόνο το ζητούμενο.

Ο Μπουτάρης καλείται σήμερα για μια ακόμα θητεία να κρατήσει το τιμόνι της πόλης. Με μια άνεση ποσοστών που το δίνει τον αέρα. Αν ήμουν στη θέση του αυτή τη θητεία θα την αξιοποιούσα ως ένα είδος παρακαταθήκης στην πόλη για το μέλλον. Θα έριχνα το βάρος μου σε πέντε τουλάχιστον άξονες.

-Τη διεκδίκηση του μεριδίου που οφείλεται στην πόλη και της στερείται βιαίως. Η εμπλοκή στο Μετρό για παράδειγμα θα με οδηγούσε σε μια πράξη αστικού ακτιβισμού. Θα αλυσοδενόμουν στις λαμαρίνες του και θα καλούσα και τους πολίτες της πόλης να πράξουν το ίδιο στο πλευρό μου σε μια προσπάθεια πίεσης προς την κεντρική διοίκηση απαιτώντας επίσης την απόδοση όλων των αρμοδιοτήτων που αφορούν στις περιοχές που εμπεριέχονται στο δήμο στη δημοτική αρχή, τακτοποιώντας τις αδιανόητες κατακερματισμένες αρμοδιότητες που ταλανίζουν τις αποφάσεις. 

-Την εξασφάλιση της συνεργασίας των μελών του δημοτικού συμβουλίου που μιλούν μια κοντινή γλώσσα με τη δημοτική ομάδα που κυβερνά, προς όφελος της πόλης. Η εποχή των αντιπαλοτήτων ανήκει στο παρελθόν. Επίσης την ομόνοια της δημοτικής ομάδας της Πρωτοβουλίας και κυρίως των προσώπων που θα διαχειριστούν πόστα, διότι η πρώτη τετραετία της Πρωτοβουλίας απέδειξε δυστυχώς πως οι φιλοδοξίες και αντεγκλήσεις λειτούργησαν μόνο διχαστικά και εις βάρος του δημοτικού έργου. Και επειδή καλώς η κακώς οι ισορροπίες που δημιουργήθηκαν προεκλογικά στη δημοτική του ομάδα προσβλέπουν και στην κούρσα της διαδοχής που κάποια στιγμή θα προκύψει η αποσόβηση των όποιων συγκρουσιακών τάσεων τείνουν να κυριαρχήσουν θα ωφελήσει μόνο το έργο του.

-Θα αποδείκνυα πως η πόλη δεν τελειώνει στην Εγνατία. Οι περιοχές πάνω από την Αγίου Δημητρίου, το αποπαίδι της Παναγιάς Φανερωμένης, οι απόκληρες γειτονιές του δεύτερου διαμερίσματος, η λαϊκή Τούμπα , η Τριανδρία είναι γειτονιές στις οποίες το βάρος στην πρώτη θητεία ήταν ανύπαρκτο. Συνεπώς οι προτεραιότητες μου θα ήταν ίσης αξίας και σε αυτές της γειτονιές όσο και στο κέντρο.

-Η δεύτερη θητεία μιας παράταξης είναι συνήθως καθοριστική για τις σχέσεις που θα αναπτύξει με τα διάφορα συμφέροντα. Εδώ είναι ένα από τα μεγάλα στοιχήματα του δημάρχου. Να προστατεύσει το δημαρχιακό θώκο από οποιεσδήποτε εν δυνάμει διαπλοκές, έχοντας μάτια και αυτιά ανοιχτά για τα πεπραγμένα όλων των ανθρώπων της ομάδας του, εμφανώς ή υπογείως. Ο λόγος άλλωστε που εξελέγη ήταν κατά βάση οι οικονομικές ατασθαλίες του προκατόχου του.

-Θα έσπαγα αυγά. Μην έχοντας να χάσω τίποτε παρά μόνο να κερδίσω, όντας ένας χορτασμένος άνθρωπος, θα φρόντιζα για την υστεροφημία μου και κυρίως για να έχουν οι επόμενες γενιές να καυχώνται για ένα δήμαρχο που τόλμησε και δεν ζύγιασε συνέπειες συγκρούσεων με δυνάμεις και συμφέροντα, θα λάμβανα μια σειρά πρωτοβουλίες, θα ενθάρρυνα ομάδες, ιδέες και πολίτες, θα άλλαζα το τοπίο της πόλης με όποιο πολιτικό ή άλλο κόστος απαιτούνταν. Θα δημιουργούσα ένα ρεαλιστικό νέο όραμα για την πόλη, μια νέα αφήγηση μιας ευρωπαϊκής πόλης με στόχευση. Ο Μπουτάρης ξεκινά με ούριο άνεμο τη νέα του θητεία. Στο χέρι του είναι να την καταλήξει και έτσι.

Σκηνή από το ντοκιμαντέρ του Δημήτρη Αθυρίδη, “Ένα βήμα μπροστά”