Αν με λέγαν Αντιγόνη
του Τέλλου Φίλη Αν με λέγαν Αντιγόνη κι ήμουν από βασιλική γενιά, σήμερα θα απαιτούσα να θάψω με τις ίδιες τιμές τον νεκρό 53χρονο που αυτοκτόνησε. Στο Μακεδονικό Ωδείο, κόβοντας τις φλέβες του. Θα απαιτούσα να δημοσιευτεί η 15σελιδη επιστολή του πρωτοσέλιδη και να είναι η πρώτη είδηση στα δελτία των 8 . Όμως είμαι […]
του Τέλλου Φίλη
Αν με λέγαν Αντιγόνη κι ήμουν από βασιλική γενιά, σήμερα θα απαιτούσα να θάψω με τις ίδιες τιμές τον νεκρό 53χρονο που αυτοκτόνησε. Στο Μακεδονικό Ωδείο, κόβοντας τις φλέβες του. Θα απαιτούσα να δημοσιευτεί η 15σελιδη επιστολή του πρωτοσέλιδη και να είναι η πρώτη είδηση στα δελτία των 8 .
Όμως είμαι ένας απλός υπάλληλος σε βιντεοκλάμπ. Δεν έμαθα σωστά ούτε τα αρχαία κείμενα κι από τις τραγωδίες που ξεκάθαρα μιλούν για τον εμφύλιο και τους νόμους, που εξηγούν καθαρά τα όρια της εξουσίας στους αιώνες εγώ έμαθα το συντακτικό και τη γραμματική τους, κι αυτά αν τα έμαθα ποτέ σωστά.
Αν με λέγαν Αντιγόνη κι ήμουν από βασιλική γενιά, θα ρωτούσα στο δρόμο δυνατά, ποιος υποστηρίζει αυτή τη σιωπή. Όλους αυτούς κι εμένα μέσα, που από αναπαυτικούς καναπέδες θυμώνουμε, στα κοινωνικά δίκτυα και καταπίνουμε αμάσητο αυτόν τον μαρασμό που μας ποτίζουν καθημερινά.
Πώς φέρνεις πίσω τις ζωές που χάνονται, πως φέρνεις πίσω τα όνειρα για το αύριο σε ανθρώπους που τους έμαθες, χρόνια τώρα, με νταντέματα τηλεοπτικά κι επιδοτήσεις κρατικές, και παραθυράκια, αμέτρητα παραθυράκια νόμων, να κοιτούν μόνο την πάρτη τους, το σήμερα τους, χωρίς χθες, χωρίς αύριο. Το σήμερα κι ας καεί ο κόσμος όλος.
Πώς εξηγείς στο νέο πολίτη το κράτος δικαίου που ευαγγελίζεσαι, μέσα από ορθογραφίες και σχόλια απαξίωσης των πάντων, μια ισοπεδωτική θεώρηση κι αξιολόγηση προκειμένου να τον πείσεις για την αναγκαιότητα της μεταρρύθμισης, μιας μεταρρύθμισης που θα τον οδηγήσει χρόνια πίσω στην εποχή της φεουδαρχίας…
Αν με λέγαν Αντιγόνη κι ήμουν από βασιλική γενιά, θα έφτυνα στα μούτρα όσους δηλώνουν ενάντια στη βία και καταπίνουν την αυτοκτονία ενός πατέρα, προσπερνώντας με σχόλια εύκολα να τα λες μια πράξη γενναίας απελπισίας προκείμενου να σταματήσει τον εξευτελισμό που του επέβαλαν οι «σωτήρες» .
Αν με λέγαν Αντιγόνη κι ήμουν από βασιλική γενιά…
…δεν είμαι όμως γι’ αυτό δεν θα γίνω ποτέ ήρωας, ούτε αρχαία τραγωδία, ούτε θα με διδάσκουν ωρομίσθιοι επιστρατευμένοι καθηγητές ποτέ.
Θα μείνω αόρατος από τη ζωή κι από την ιστορία.
Ανύπαρκτος. Έτσι ακριβώς όπως με θέλουν.
*Η φωτογραφία είναι από την παράσταση της Αντιγόνης που παρουσιάστηκε πέρσι στην Επίδαυρο στο πλάισιο του Φεστιβάλ Αθηνών από την θεατρική ομάδα ΑΣΙΠΚΑ (η λέξη σημαίνει λάθος στα ρωσικά).