Ανάμεσα σε Ιόνιο και Βενετία: Μια πολυπόθητη εξόρμηση στην Πάργα

Για περισσότερο από έναν μήνα περίμενα αυτήν την τριήμερη απόδραση από την Θεσσαλονίκη, μακριά από την βαβούρα των αυτοκινήτων και την συνεχόμενη εργασία. Χρειαζόμουν λίγες μέρες ηρεμίας…

Η Πάργα ήταν πάντα ένας προορισμός που επιθυμούσα να επισκεφτώ και τα κατάφερα. Εννοείται πως από την πρώτη στιγμή που έκλεισα τα εισιτήρια έψαχνα στο διαδίκτυο για να βρω τις κρυφές παραλίες και τα must do στην κωμόπολη, αλλά και κοντινές εξορμήσεις όπως αυτές στην παραλία Σαρακίνικο, και τους Παξούς – Αντίπαξους…

Η διαδρομή με ΚΤΕΛ ήταν κουραστική καθώς επιλέξαμε να πάμε πρώτα στα ΚΤΕΛ Πρέβεζας και έπειτα από εκεί στον προορισμό μας…

Στο λεωφορείο οι περισσότερες ώρες περνούσαν με παιχνίδια του τύπου “πες βρες” και έτσι ξαφνικά τα χιλιόμετρα άρχισαν να μειώνονται, ενώ με το που φτάσαμε στον προορισμό μας ο κόπος και η κούραση της διαδρομής ανταμείφθηκε αναλόγως.

Με το που είχαμε οπτική επαφή στον κεντρικό δρόμο της Πάργας αντικρίσαμε την μαγική κωμόπολη να μας καλωσορίζει…

Τα κρυστάλλινα νερά που “φωνάζουν” Ελλάδα ήρθαν σε συνδυασμό με τα πανέμορφα πολύχρωμα σπίτια που σε «ταξιδεύουν» στη Βενετία.

Η πρώτη μέρα -μισή για την ακρίβεια καθώς φτάσαμε απόγευμα- περιλάμβανε μια βουτιά στην κεντρική παραλία της Πάργας. Για πρώτη φορά κολύμπησα σε νερά του Ιόνιου Πελάγους και ομολογώ πως δεν τα περίμενα τόσο παγωμένα. Από εκεί οι βουτιές μας συνοδεύτηκαν από την επίσκεψη κολυμπώντας στη βραχονησίδα Παναγία στην οποία βρίσκεις δύο παρεκκλήσια: Το Παρεκκλήσι Αγίου Προκoπίου και το Παρεκκλήσι Κοιμήσεως Θεοτόκου, εκεί αφού φτάσεις μπορείς να εξερευνήσεις το τοπίο και να δεις την Πάργα από μια άλλη οπτική γωνία…

Το πρώτο βράδυ, διαβασμένοι από τα social media όσων έχουν κάνει βιντεάκια για την Πάργα και έπειτα από συζητήσεις με φίλους, ξέραμε που μπορούμε να βρούμε ένα όμορφο μέρος για φαγητό και έτσι έγινε. Καθίσαμε μπροστά στον κεντρικό δρόμο της παραλίας και απολαύσαμε το δείπνο μας κάτω από την πανσέληνο…

Αφού αναζητήσαμε τις κοντινές παραλίες που μπορείς να επισκεφτείς με καράβι που ξεκινάει από το λιμάνι, επιλέξαμε την δεύτερη μέρα να επισκεφτούμε την παραλία Σαρακίνικου που επικράτησε στο δίλημμα που είχαμε για το αν πρέπει να πάμε εκεί ή σε αυτήν του Βάλτου.

Εκεί με στρωμένες πετσέτες κάτω και τις ρακέτες για συντροφιά κολυμπήσαμε στα καταγάλανα νερά και απολαύσαμε την ηρεμία που σου προσφέρει η θάλασσα… Ένα ποτό σε πλαστικό, αντηλιακό επάνω μας, ύπνος ανά τακτά διαστήματα και ατέλειωτο κολύμπι. Έτσι πέρασαν οι ώρες μας στην πανέμορφη παραλία και τελικά το καραβάκι γύρισε και μας πήγε πίσω στην Πάργα. Μια σύντομη στάση για λίγο φαγητό και ξανά ξενοδοχείο…

Το δεύτερο βράδυ, κατακόκκινοι καθώς το αντηλιακό δεν έκανε και τόσο καλά την δουλειά του – ή εμείς δεν συγκρατηθήκαμε να κάτσουμε σε σκιά – κάναμε την βόλτα μας στην παραλία και στον δρόμο αυτής, στον οποίο συνεχώς έπρεπε να προσέχεις το βήμα σου καθώς ο τουρισμός στην Πάργα είναι ανεξέλεγκτος… Ένα γρήγορο φαγητό σε ταβερνάκι και ένα ποτό σε μπαρ ταράτσας και ξανά πίσω στους κατάμεστους δρόμους μέχρι αργά εκεί οπού ο κόσμος δεν σταματούσε να κυκλοφορεί έξω.

Φυσικά και δεν θα μπορούσαμε να μην επισκεφτούμε τους αγαπημένους Παξούς… Έχοντας ακούσει τα καλύτερα ανυπομονούσαμε όσο τίποτα άλλο να φτάσουμε. Όταν έφτασε το ξύλινο σκάφος χωρητικότητας 450 ατόμων – το οποίο ήταν κατάμεστο – ο κόσμος έτρεξε να βρει θέση, είτε σε σκιά του εσωτερικού χώρου είτε στο κατάστρωμα οι θέσεις ήταν μετρημένες για να βολευτείς… Άλλοι όρθιοι και άλλοι καθισμένοι όλοι απολάμβαναν το ταξίδι προς τον πολυπόθητο προορισμό έχοντας συντροφιά τη μουσική…

Πρώτη στάση Αντίπαξοι και πιο συγκεκριμένα στο Βουτούμι. Το σκάφος έδεσε το σκοινί σε μια βραχονησίδα, παράλληλα με άλλα δεκάδες σταματημένα καράβια και ιστιοπλοϊκά, και μας άφησε να κολυμπήσουμε για περίπου 45 λεπτά στα καταγάλανα πανέμορφα νερά της περιοχής, παρέα με άλλους ανθρώπους από άλλα σκάφη ή δικές τους βάρκες που επισκέφτηκαν την περιοχή. Ένα μακροβούτι από την σκάλα αυτού και ατελείωτη δροσιά και ηρεμία από τα φανταστικά νερά…

Ο καπετάνιος πάτησε την κόρνα και γυρίσαμε πάνω στο σκάφος, έτσι συνεχίστηκε η διαδρομή για τους Παξούς… Προτού φτάσουμε στο αγαπημένο νησί, μια σύντομη στάση στα blue caves, ένα μέρος με απίστευτα νερά σε συνδυασμό με τις πανέμορφες σπηλιές στις οποίες εισήλθαμε για λίγο και κολυμπήσαμε στα μαγευτικά νερά.

Έπειτα από την απόλαυση των κρυστάλλινων νερών, χρειάστηκε να ξαναγυρίσουμε στο σκάφος για να συνεχίσουμε την διαδρομή προς το μαγικό νησί… Εννοείται πως όσο πλησιάζαμε σκεφτόμασταν την σειρά «Maestro» του Χριστόφορου Παπακαλιάτη και ανυπομονούσαμε να δούμε τα πανέμορφα μέρη.

Αφού άνοιξε ο καταπέλτης ο κόσμος έτρεξε για να βγει πρώτος από το σκάφος με σκοπό να προλάβει να δει όσα περισσότερα μπορεί στις ώρες που είχαμε πριν ξαναγυρίσουμε σε αυτό…

Μια σύντομη βουτιά στη μικρή παραλία του Γιάννα για αρχή και μετά βόλτα στα πανέμορφα και ήσυχα στενάκια της περιοχής.

Αφού κολυμπήσαμε, στην ρηχή και όμορφη θάλασσα, συνεχίσαμε με βόλτες στην χώρα. Με αγορές σουβενίρ και μια σύντομη στάση για φαγητό ( με τις τιμές να τσιμπημένες – υποθέτω – έπειτα από τα γυρίσματα του Maestro) μείναμε άφωνοι από την ατελείωτη ομορφιά του νησιού…

Όσο πλησίαζε η ώρα της επιστροφής, στεναχωρημένοι, σκεφτόμασταν πως οι Παξοί χρειάζονται παραπάνω μέρες και μια ξεχωριστή επίσκεψη αφιερωμένη στο… νησί του Maestro.

Πίσω στην όμορφη Πάργα και ήδη αναπολούσαμε την ομορφιά του μικρού νησιού…

Πάντως βρήκαμε που θα πάμε διακοπές και του χρόνου!

Το τρίτο και τελευταίο βράδυ δε θα μπορούσαμε να μην επισκεφτούμε το κάστρο της Πάργας.

Μια ανηφόρα μέσω των μαγικών στενών της πόλης που μπορούσες να ταξιδέψεις παντού… Είτε αντίκριζες τα λευκά – μπλε σπίτια (τα λίγα που υπάρχουν) είτε αντίκριζες τις διάφορες αγορές, ένιωθες πως θέλεις να χαθείς σε αυτά τα στενά και να μην βγεις ποτέ σε κεντρικό δρόμο.

Έπειτα από την ολιγόλεπτη ανηφόρα, φτάσαμε στο επιτρεπόμενο μέρος της κορυφής και αντικρίσαμε την μαγευτική πόλη από ψηλά…

Αν πω πως ερωτεύτηκα την Πάργα – κάποιοι θα με πουν υπερβολικό.

Αλλά αν δεν την επισκεφτείς δεν μπορείς να αντιληφθείς την ομορφιά της…

Και είναι σίγουρο ότι αφήνω ανοιχτή μια επιστροφή στους μαγικούς Παξούς, αυτή τη φορά για περισσότερες ημέρες.