Ανάψτε τα φώτα

του Γιώργου Τούλα

Είχα δει τις πρώτες ενδείξεις από μέρες. Με την εξαγγελία της γυμνής ποδηλατοδρομίας, μια ομάδα ανθρώπων στα social media άρχισαν να ξιφουλκούν εναντίον των αναιδών και χυδαίων που είχαν σκοπό να δείξουν το σώμα τους, να κυκλοφορήσουν όπως τους έφερε η μάνα τους στον κόσμο. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που παίρνουν μέρος στους διαγωνισμούς που έχουν ξεκινήσει αυτό το καλοκαίρι από ραδιοφωνικούς σταθμούς προτρέποντας τις κοπέλες να μεγαλώσουν το στήθος τους δωρεάν. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που απολαμβάνουν στα κρυφά το μοντέρνο κρεοπωλείο της τηλεόρασης που ξεφτιλίζει καθημερινά το ανθρώπινο σώμα, την ανθρώπινη ύπαρξη, που εκπορνεύει χωρίς έλεος on camera. Που πηγαίνουν στα συνοικιακά-καλλιστεία χειροκροτώντας τη μοντέρνα εκπόρνευση. Αλλά εκεί είναι το ιδιωτικό. Ένας από αυτούς με έπιασε το Σάββατο στα Δυτικά και μου είπε: Εγώ πηγαίνω που και που με τραβεστί, στη γειτονιά δεν τις θέλουμε απλώς!

Τα σημάδια συνεχίστηκαν την Κυριακή με την απρόκλητη, φασιστική επίθεση της Χρυσής Αυγής στη συναυλία που οργανώναμε στη βίλα Πετρίδη. Σε μια αμιγώς καλλιτεχνική δράση. Εκεί είδα με τα μάτια μου την κόρη Μιχαλολιάκου να μας φωνάζει “Ανάρχες θα σας φάμε” και πετώντας μας πέτρες μας προέτρεψαν να γυρίσουμε στην Αφρική όπου ανήκουμε.

Και τώρα αυτό. Ο αιώνιος προστάτης της “ηθικής’’ στην πόλη, μητροπολίτης Άνθιμος, που έχει συνδέσει το όνομα του με τη σκοτεινή δυάδα Παπαγεωργόπου-Ψωμιάδη επιστρέφει, καλώντας σε ένα κήρυγμα μίσους τους πιστούς, εν όψει του Gay Pride να απομονώσουν την ηθική έκπτωση, την γενετήσια διαστροφή και την πνευματική μόλυνση. Να κάψουν δηλαδή τις νέες μάγισσες.

Είμαι χριστιανός ορθόδοξος από επιλογή. Επειδή υπάρχουν κείμενα της ορθοδοξίας που η διδαχή της αγάπης με συγκινεί, που η πνευματικότητα τους με αγγίζει. Επειδή πίστευα πάντα ότι κατά βάθος είναι μια θρησκεία ανοχής, σε αντίθεση με άλλες ακραίες θρησκείες του πλανήτη που οδηγούν τους ανθρώπους στο φανατισμό και το διχασμό. Μια θρησκεία όμως που έχει την ατυχία να “εκπροσωπείται’’ από στοιχεία που παρερμηνεύουν κατά το δοκούν τα διδάγματα της επιλέγοντας οι ίδιοι ποια είναι τα παιδιά του Θεού και ποιοι οι ανίεροι που θα καούν στην πυρά.

Αισθάνομαι τις τελευταίες μέρες πως λόγω της κρίσης φουντώνει ένα κύμα άδικης οργής εναντίον δικαίων και αδίκων. Πως η πόλη βάλθηκε να επιστρέψει στα σκοτεινά της χρόνια. Η επανεκλογή του Μπουτάρη με υψηλό ποσοστό, ενός ανθρώπου με μεγάλη ανεκτικότητα και πνεύμα ανοιχτό, ήταν μάλλον το κόκκινο πανί για να βγουν φαντάσματα από το λάκκο με το σκοτάδι.

Το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να επιλέγει τον τρόπο ζωής του, αν αυτός δε δημιουργεί προβλήματα στο συνάνθρωπο νομίζω είναι δικαίωμα του και υποχρέωση μας να το προστατεύουμε. Ο νέος Μεσαίωνας που κάποιοι ονειρεύονται και ήδη τον εξαγγέλλουν με τις πράξεις, τα λόγια ή τα κείμενα τους θα πρέπει να μείνει για πάντα στη σφαίρα της νοσηρής φαντασίας τους. Η πόλη προχώρησε μπροστά. Είναι πια πολύ αργά να γίνει Βαγδάτη.

Όταν υπάρχουν φασιστικά σάιτ και φωνές που καλούν τον κόσμο να λυντσάρει τα μιάσματα και όσο υποθέτω η εκκλησία γνωρίζει και ανέχεται την ομοφυλοφιλία στους δικούς της κύκλους, αλλά την πολεμά έξω από αυτήν, εμείς οφείλουμε να περπατήσουμε στο Gay Pride. Και το Gay Pride από την άλλη, οφείλει να σεβαστεί την αισθητική, το δημόσιο αίσθημα και τα όρια μιας κοινωνίας που πρέπει να ανέχεται τη διαφορετικότητα, αλλά δεν είναι υποχρεωμένη να υιοθετεί την υπερβολή της προβολής της, με τρόπους ορισμένες φορές αγοραίους, που μειώνουν την αξία του.