«Αναστοχασμός» και «αυτοαξιολόγηση» βουλευτών- εκπαιδευτικών

Λέξεις: Μάκης Διάκος

Ήδη σε κάποιες εκπαιδευτικές περιφέρειες τοποθετήθηκαν οι Σύμβουλοι ώστε να αναλάβουν το έργο της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών (“των εκπαιδευτικών μας” όπως αρέσκεται να τους αποκαλεί η Υπουργός τους κα Κεραμέως).

Με τρόπο πανηγυρικό από τα ΜΜΕ δημιουργείται η εντύπωση πως τώρα για πρώτη φορά ξεκινά η αξιολόγησή τους, πως μέχρι τώρα ήταν ανεξέλεγκτοι, αδιαβάθμητοι, στάσιμοι κλπ. Εν τω μεταξύ είναι ο μόνος και ο πρώτος κλάδος που είχε αυστηρά και αδιάβλητα κριτήρια τόσο πρόσληψης όσο μετάθεσης και εξέλιξης (τα λεγόμενα μόρια) όταν στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα γινόταν το πάρτυ του ρουσφετιού και της πίσω πόρτας. Μάλιστα όπου έγινε καταστρατήγηση αυτών των αδιάβλητων κριτηρίων συνέβη κυρίως από το κυρίαρχο πολιτικό προσωπικό με τις αποσπάσεις κλπ φωτογραφικά παραθυράκια. Σήμερα δεν είναι επαρκή αυτά τα κριτήρια και σίγουρα θέλουν βελτίωση και προσαρμογή στις σύγχρονες ανάγκες της εκπαίδευσης, κάτι στο οποίο δεν έχει αντίρρηση η κοινότητα των εκπαιδευτικών, αυτό που τους τρομάζει όμως είναι να διακυβευθεί η αντικειμενικότητά τους, να ξαναγίνουν θύματα αλαζονικών συμπεριφορών και προτίμησης ημετέρων ή κατασκευασμένων πτυχίων άνευ αντικρίσματος.

Ας είναι όμως, η Υπουργός, όπως δικαιούται ο κάθε Υπουργός, θέλει να αφήσει κι αυτή την προσωπική της ταυτότητα στο τεράστιο πάζλ της όποιας εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Το κάνει πρωτίστως απαξιώνοντας και ισοπεδώνοντας τα μέχρι τώρα συστήματα αξιολόγησης, και αποσπώντας τα από άλλα μεγάλα θεμελιώδη ζητήματα της παιδείας και της εκπαιδευτικής κατάστασης στην χώρα μας. Η Αριστεία (στην οποία θα επανέλθουμε λίγο μετά) παύει να είναι εγγενής ανάγκη για πρόοδο κι εντάσσεται στο ανταγωνιστικό πλαίσιο συνύπαρξης μεταξύ τους με μετρήσιμα κριτήρια στα οποία συμπεριλαμβάνονται ήδη και τα πτυχία, αποδεικτικά ή και ενδεικτικά σπουδών, των ιδιωτικών κολεγίων ή όπως αλλιώς ονομάζονται. Μόνο που από συστάσεως τους αυτά αυτοαναιρούν κάθε κριτήριο Αριστείας καθώς η είσοδος γίνεται μόνο με οικονομικά κριτήρια κι όχι με τα αδιάβλητα μόρια των πανελλαδικών εξετάσεων όπου λιώνουν τα παντελόνια τους και φουστάνια τους τα Ελληνόπουλα και οι Ελληνοπούλες. Σκέψεις τις οποίες απέφυγε η Υπουργός καθώς προτίμησε το Χάρβαρντ χωρίς να έχει ζήσει και να αξιολογηθεί στην Αριστεία της χώρας μαζί με τους συνομήλικους της.

Περιμένοντας λοιπόν τους νέους Σύμβουλους Εκπαίδευσης να συμβάλλουν στον “αναστοχασμό της διδασκαλίας” του κάθε εκπαιδευτικού και την “αυτοαξιόλογηση” του, θυμάμαι πως οι σπουδαίες εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις έγιναν με τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Γεώργιο Παπανδρέου οι οποίοι δεν έμειναν μόνο στις λεκτικές και νομοθετικές ρυθμίσεις αλλά γέμισαν την Ελλάδα Σχολεία και Πανεπιστήμια, κι αυτά ήταν που έδωσαν ευκαιρίες Αριστείας στους πολίτες κι όχι τα δίδακτρα σε ιδιωτικά πανεπιστήμια

Θα συνεχίσω όμως με την άλλη αξιολόγηση που έγινε αυτήν την εβδομάδα στο πολιτικό μας προσωπικό. Στο άρθρο 66, παρ. 6 του κανονισμού της Βουλής λέει ρητά πως ΔΕΝ επιτρέπονται οι γραπτοί λόγοι. Με βάση αυτό το άρθρο ο Πρόεδρος της Βουλής έπρεπε να διέκοπτε του ομιλητές, να τους πετούσε έξω από την αίθουσα και να συνέχιζε με τους υπόλοιπους που ήξεραν τι έχουν να πουν, που μελέτησαν τα θέματα τους, που μιλούσαν από στήθους εκφράζοντας τα πραγματικά πιστεύω τους κι όχι τους λογογράφους τους – επικοινωνιολόγους πολλές φορές. Βέβαια από τους περισσότερους δεν περίμενα κάτι διαφορετικό αλλά από την “Υπουργό μας”, αυτήν της Αριστείας, της αξιολόγησης, της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, την κα Κεραμέως περίμενα να έχει την δυνατότητα έστω να ψελίσσει λίγες κουβέντες εκεί πέρα από μνήμης ώστε να τιμήσει τα πανεπιστήμια της και τη λαμπρή της δικηγορική σταδιοδρομία (την φαντάζομαι σε δίκες να αγορεύει διαβάζοντας μέσα από τις σημειώσεις της). Είναι ένας καλός λόγος να ξεκινήσει τον “αναστοχασμό της βουλευτικής της θέσης”, την “αυτοαξιόλογησή ” της και να αιτηθεί ή ίδια σεμινάρια βελτίωσης και να ζητήσει την περικοπή της βουλευτικής αποζημίωσης της ως ανεπαρκής βουλευτής. Μια τίμια σχέση με τα πράγματα δηλαδή, γιατί αυτό είναι η Αριστεία, η τίμια σχέση με την πραγματικότητα γύρω μας.