Ανώνυμοι σχολιαστές
Ανήκουν όλοι στην ίδια συνομοταξία. Των θρασύδειλων, συμπλεγματικών εξυπνάκηδων, που θέλουν οπωσδήποτε να αναρτήσουν το μακρύ τους και το κοντό τους υπό μορφή σχολίου κάτω από κείμενα, απόψεις, θέσεις, εκδοχές, ερμηνείες, γνώμες προσωπικές, εύστοχες ή μη, συντηρητικές ή ακραίες, βάσιμες ή ανεδαφικές, αντικειμενικές ή προκατειλημμένες, πάντως φαρδιά πλατιά υπογεγραμμένες. Των πάντα οχυρωμένων πίσω από την […]
Ανήκουν όλοι στην ίδια συνομοταξία. Των θρασύδειλων, συμπλεγματικών εξυπνάκηδων, που θέλουν οπωσδήποτε να αναρτήσουν το μακρύ τους και το κοντό τους υπό μορφή σχολίου κάτω από κείμενα, απόψεις, θέσεις, εκδοχές, ερμηνείες, γνώμες προσωπικές, εύστοχες ή μη, συντηρητικές ή ακραίες, βάσιμες ή ανεδαφικές, αντικειμενικές ή προκατειλημμένες, πάντως φαρδιά πλατιά υπογεγραμμένες. Των πάντα οχυρωμένων πίσω από την τόσο βολική όσο και πρόστυχη ανωνυμία ή ψευδωνυμία, που τους επιτρέπει, όχι να εκφράσουν την όποια νεφελώδη θέση τους ή να εκθέσουν τα ανύπαρκτα επιχειρήματά τους, αλλά να σχολιάσουν τις θέσεις των άλλων, να τις κρίνουν και να τις επικρίνουν, να επιτεθούν, ενίοτε να προσθέσουν και κομπλεξικά πικρόχολα υστερόγραφα, ενδεικτικά μιας καταφανούς μικρότητας. Των ταγμένων να σπεύδουν ώστε να μη διατυπωθεί ό,τι ξεφεύγει από τον κοινωνικά αποδεκτό μέσο όρο και τον υπαγορευμένο, τάχα μου, δήθεν προοδευτισμό, οτιδήποτε αντιστέκεται στο συρμό και την ενασχόληση με τα ανώδυνα, ό,τι πάει κόντρα στο ρεύμα. Των εν δυνάμει λογοκριτών που σπεύδουν δια της απαξίας των άλλων να επιβάλλουν την, υποσχόμενη ποικίλα ανταλλάγματα, νέα τάξη. Καταφανώς ανίκανοι να αρθρώσουν το δικό τους λόγο, να εκθέσουν τη γνώμη τους και ίσως να εκτεθούν, όπως συμβαίνει ενίοτε όταν εκφράζεσαι ανοιχτά, κουτοπόνηρα καλυμμένοι ώστε χαμαιλεοντικά να μπορούν να αλλάζουν στρατόπεδο και θέση, άμα λάχει και παραστεί ανάγκη στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, επιλέγουν ως μέσο έκφρασης τον ανώνυμο σχολιασμό, την άνευ οποιασδήποτε σημασίας και αξίας ανωνυμογραφία, αυτοϊκανοποιούμενοι με τα αυθαίρετα συμπεράσματα που εξάγει κρίνων εξ ιδίων τα αλλότρια, ο – πολύ μικρότερος των αναγκαίων και φυσιολογικών 1350 κυβικών εκατοστών – εγκέφαλός τους, ο ανίκανος να αναγνωρίσει στους άλλους το δικαίωμα να έχουν οποιαδήποτε γνώμη και να την διατυπώνουν δημόσια και επώνυμα.
Εννοείται ότι η μόνη απάντηση που τους αξίζει είναι η περιφρόνηση της απόλυτης σιωπής.
Το κείμενο γράφεται μήπως και οι φιλόξενες σελίδες της Parallaxi, αν θέλουν να διατηρήσουν τη σοβαρότητά τους, επιλέξουν πλέον μόνο τον επώνυμο σχολιασμό στα όσα γράφουν οι συνεργάτες της, που θα εκτοπίσουν στο εξής σε άλλες παραλίες τα διάφορα ανθρωπάρια με τα κουβαδάκια τους.
