Αντί επιλόγου

Λέξεις: Θωμάς Καραγκιοζόπουλος

Μια αστραπή η ζωή μας… Έτσι έγραψε κάποτε ο μεγάλος Νίκος Καζαντζάκης. Προλαβαίνουμε όμως; Στο σύντομο πέρασμά μας από τον κόσμο προσπαθούμε να επιμηκύνουμε νοητά τον χρόνο που μας έχει δοθεί. Σε αυτόν τον χρόνο θέλουμε να προλάβουμε να κάνουμε πολλά, να πούμε πολλά, να νιώσουμε και να δώσουμε πολλά. Θέλουμε να ζήσουμε την προσωπική μας μικρή αιωνιότητα, να προσφέρουμε και να αφήσουμε κάτι για να μας θυμούνται. Να ξέρουμε ότι, όταν φύγουμε, κάπου κάποιος θα έχει να πει δυο καλά λόγια για εμάς. Αυτό το κάνουμε για να έχουμε λίγο πιο ήσυχη τη συνείδησή μας, πιο ήρεμη. Μπροστά στο μεγάλο ταξίδι, λίγο πριν τη δύση του ήλιου, θέλουμε να ξέρουμε ότι, παρόλο που ήρθαμε μόνοι σε αυτόν τον κόσμο, θα φύγουμε έχοντας αγαπήσει, έχοντας ζήσει όσα μπορούσαμε και έχοντας υπάρξει μέρος τού κόσμου. Θα ξέρουμε ότι η πορεία μας δεν ήταν άστοχη και αστόχαστη, αλλά είχε κάποιο νόημα.

Σήμερα γνώρισα έναν άνθρωπο. Έναν άνθρωπο με πνεύμα και ζωντάνια. Μιλήσαμε, συζητήσαμε, τον άκουσα να δίνει ομιλία στο συνέδριο που παρακολουθούσαμε μαζί. Χειροκρότησα μαζί με άλλους την προσπάθειά του. Σίγουρα είχε στη σκέψη του τούς δικούς του ανθρώπους, προσπαθούσε για το καλύτερο, δεν σταματούσε λεπτό να ορίζει τη ζωή του. Χαίρομαι να βλέπω ανθρώπους με ζωντάνια, με δημιουργική ορμή. Θαρρώ πως η καρδιά τους δεν θα σταματήσει να χτυπά και κοντά στη δική τους μεγάλη νίκη επί της ζωής θα μάθω κι εγώ τον τρόπο να ζω με πάθος. Οταν, όμως, ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο θεός γελά.

Σήμερα είδα τον ίδιο άνθρωπο που είχα γνωρίσει πριν λίγες ώρες και βρεθήκαμε στα ίδια έδρανα να μπαίνει εσπευσμένα σε ένα ασθενοφόρο και να φεύγει για τα επείγοντα. Λίγη ώρα μετά η καρδιά του δεν άντεξε και τον εγκατέλειψε. Ήταν τόσο απόλυτο και αμετάκλητο που οι πράξεις περίσσευαν, όπως και τα λόγια. Άπαντες μουδιάσαμε με την ξαφνικότητα, την αμεσότητα της μετάβασης από την ύπαρξη στην ανυπαρξία. Εκείνην, ακριβώς, τη στιγμή όλα έμειναν στη μέση, οι δουλειές, τα καθήκοντα, οι ανθρώπινες σχέσεις.

Όταν ευχόμαστε υγεία, όταν πίνουμε στην υγεία, όταν λέμε πάνω από όλα η υγεία, πρέπει να τα εννοούμε. Είμαστε ακροβάτες πάνω από το χάος κι ας θέλουμε να το ξεχνάμε. Δεν υπάρχει δεύτερη ζωή. Εδώ είναι ό,τι έχουμε. Μαζί μας δεν παίρνουμε απολύτως τίποτε, δεν μας επιτρέπεται. Έτσι, δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους που μαζεύουν μια ζωή περιουσία και πλούτη και αγχώνονται με τον ακόρεστο πλεονασμό τους. Όταν βρεθείς μπροστά στη βίαιη ανατροπή των δεδομένων, είναι αργά να πάρεις πίσω τη ζωή που έχασες, τα λόγια που είπες, τα λάθη που έκανες. Έτσι, όταν λέμε «αν είχα δεύτερη ζωή θα έκανα αλλιώς πολλά πράγματα», κάνουμε ακόμη ένα λάθος. Καλός ο αναστοχασμός, αλλά καλύτερη η πράξη. Τις ευκαιρίες τις αρπάζουμε όσο είναι νωρίς, τα πράγματα τα κάνουμε στην ώρα τους. Μπορεί να είναι δύσκολο, αλλά εκεί βρίσκεται η μαγκιά της ζωής. 

Γεια σου Β.Κ., χάρηκα που σε γνώρισα, έστω και για λίγο…