Ο αντίλογος στις χυδαίες επιθέσεις
"Κάντε λίγη σιωπή, πάρτε μια αναπνοή πριν βρίσετε ξανά τον Γιάννη Μπουτάρη"
Με τον κ. Μπουτάρη έχω κάτι κοινό.
Μας κυνηγά το παρελθόν μας, ένα παρελθόν που παλέψαμε, νικήσαμε, χάσαμε, αλλά κρατηθήκαμε ζωντανοί, χωρίς να κλαφτούμε δημοσίως, μόνο με την βοήθεια λίγων καλών και ανιδιοτελών φίλων.
Είναι ο λόγος που με πλήττουν οι άνθρωποι που έχουν μια γνώμη για μένα χωρίς να με ξέρουν και μου ζητούν κάθε φορά να αποδείξω πως δεν είμαι ελέφαντας.Τόσο σίγουροι στις βεβαιότητές τους. Τόσο απόλυτοι. Ιεροεξεταστές κι αλάθητοι. Ποτέ δεν τους απαντώ.
Τον ψήφισα βεβαίως, στην πορεία διαφώνησα σε πολλά, αλλά μου είναι αδύνατον να προσπεράσω όλα αυτά τα ανοίγματα που επί των ημερών του συντελέστηκαν στην βαθιά συντηρητική πόλη μου.
Ανοίγματα που με λευτέρωσαν από στερεότυπα ετών, ομολογίες που ήταν απαραίτητες να γίνουν δημόσια για να ξηθεί αυτό το πουρί υποκρισίας, που όλους μας είχε οξειδώσει με τον καιρό. Χαίρομαι, δεν ντρέπομαι για τον δήμαρχο μου.
Βρίσκω χυδαία την επίθεση των τελευταίων ημερών, χυδαία και ύποπτη, το καινούργιο και το ανανεωμένο ποτέ δεν βασίστηκε στην κριτική του προηγούμενου, αλλά στο καινούργιο κι ανανεωμένο που φέρει. Για να το πω λίγο πιο αγοραία: “Κάντε λίγη σιωπή, πάρτε μια αναπνοή πριν βρίσετε ξανά τον Γιάννη Μπουτάρη”. Ευχαριστώ.
