Αποχαιρετισμός στον Τάσο Γλαντζή

Πριν λίγες ώρες ολοκληρώθηκε, με πλήθος παρευρισκομένων, η κηδεία του Τάσου Γλαντζή, ο οποίος έφυγε από την ζωή τα ξημερώματα της Τετάρτης στη Θεσσαλονίκη.

Ο Γιάννης Τσολακίδης αποχαιρετά με τον δικό του τρόπο τον φίλο του:

Φίλε μου Τασούλη, δεν τα κάνω εγώ αυτά, επικήδειους και νεκρολογίες.

Μ’ εσένα ήρθε αυθόρμητα να πω, να γράψω δυο λόγια κι ένα μεγάλο «ευχαριστώ».

Πόσο κόσμο ένωσες φεύγοντας. Αμέτρητοι οι φίλοι του αποχαιρετισμού. Πόσες γενιές και ηλικίες, πόσα επαγγέλματα και ιδιότητες, πόσοι άνθρωποι που τους χωρίζουν ιδεολογίες, κόμματα και πολιτικές συνβρέθηκαν, πόσοι φίλοι που είχαν καιρό, χρόνια να πούνε «γεια» συναντήθηκαν, γύρω απ’ τη σωρό σου, να το ‘βλεπες Τασούλη, η καλύτερή σου εκδήλωση!

Γιατί εσύ μόνο ένωνες τους ανθρώπους και πάλι τα κατάφερες.

Επειδή φίλε μου δεν πιστεύω στο «επέκεινα», η ζωή σου μου δίδαξε το πιο όμορφο χρέος, να δίνουμε στη ζωή ομορφιά και χαμόγελο. Συντροφικότητα, αλληλεγγύη μοίρασμα, ενσυναίσθηση, τόσες λέξεις θεωριών εσύ τις συμπύκνωνες σε κάθε σου κίνηση και πράξη.

Οι στίχοι του Χικμέτ «…Για μένα το πιο εκπληκτικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίσει, είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε» με στοιχειώνουν καθώς σκέφτομαι στα χρόνια που σε γνώρισα ότι αυτός εσύ είσαι, ο άνθρωπος που αγωνίστηκε από κάθε δουλειά που βρέθηκε για να κάνει πράξη τον στίχο, να ελευθερώνει τον συνάνθρωπο. Να ελευθερώνει τη χαρά, την αισιοδοξία, τη δύναμη της συλλογικότητας, την αναζήτηση του καλού, την προσφορά, την «ευδαιμονία» με την επικούρεια ερμηνεία, την άδολη, άμετρη αγάπη.

Από την «Πιτσιλιά στο χακί» ως σήμερα 30 χρόνια και βάλε δρόμος. Σβούρα, Σχεδία στην πόλη, Παραθινούπολη, κατασκηνώσεις, σχολεία, Ικτίνου, σπιτόδεντρο, Κοπερτί, προσφυγόπουλα και τι δεν βρέθηκε που δεν το αγάπησες σαν να ‘ναι η πρώτη φορά. Σε όλα όρμηξες να τα φροντίσεις, σα να ‘ναι η μόνη ελπίδα για το αύριο, για τον κόσμο κι έτσι εμπνέεις και παρασύρεις τους γύρω σου, με το να σκορπάς την αύρα σου και τους κυματισμούς των πράξεών σου.

Οι κυματισμοί σου ταξιδεύουν κι εμπνέουν. Μας έδωσες πολλή ζωή και ζώντας και φεύγοντας φίλε μου.

Δεν ξέρω ποιος, είπε ότι όσο πιο άξια ζωή έχουμε, τόσο πιο άξιος κι ο θάνατος. Κι εγώ σήμερα έζησα ένα πανάξιο τιμημένο από χιλιάδα φίλων σου τελευταίο αποχαιρετισμό.

Αυτά, φίλε μου Τασούλη.

Δείτε επίσης:

Έφυγε από την ζωή ο Τάσος Γλαντζής