Αριστερές αστοχίες

του Γιάννη Βήκα

Πριν τις εκλογές, αυτό που συζητούσα με πολλούς ανθρώπους ήταν πως ο ΣΥΡΙΖΑ πάει για νέος κορμός της κεντροαριστεράς και πως επιτέλους θα ξεφορτωθούμε τον ακροδεξιό Αντώνη Σαμαρά και την παρέα του, που έκανε ο,τι ήθελε στη χώρα μέχρι τότε. Για να κάνω και την αυτοκριτική μου, ήμουν σίγουρος πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα γινόταν ένα πιο σοβαρό, με ευρωπαϊκό προσανατολισμό κόμμα, μα δυστυχώς έπεσα έξω. Βέβαια, δεν παραγνωρίζω πως είναι ένα κόμμα που -εν μέρει- μας θέλει εντός Ευρώπης και στην κατάσταση που επικρατεί, κάτι είναι κι αυτό.

Αυτό βέβαια αφορά σε μερίδα του και όχι σε όλο το κόμμα. Υπάρχουν οι γνωστές ομάδες εντός, οι οποίες δε θέλουν την Ευρώπη ως «σπιτικό» μας, αλλά κοιτάζουν προς Ρωσία πλευρά και θεωρούν πως αν τα σπάσουμε με τη Δύση και αποχωρήσουμε από ΕΕ και ΝΑΤΟ, θα ‘μαστε καλύτερα. Αυτές οι εστίες δεν είναι λίγες και αυτό δημιουργεί πρόβλημα στο κόμμα, την κυβέρνηση και τη χώρα γενικότερα. Άρα κρατάμε ένα πρόβλημα εντός του ΣΥΡΙΖΑ· την πολυγλωσσία και τις τάσεις που μας θέλουν εκτός Ευρώπης κι εκτός ΝΑΤΟ. Αγαπώ τη δημοκρατία, την πολυφωνία και τις διαφορετικές απόψεις, όμως πλέον καταντάει κουραστικό να φοβόμαστε για το τι θα πει ο καθένας που έχει μείνει έναν αιώνα πίσω στην ιστορία και αυτό το κάτι που λέει, να έχει επιπτώσεις στην κοινή γνώμη.

Είμαι σίγουρος πως στην παρούσα φάση η ΝΔ θα τα πήγαινε χειρότερα, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν απαιτώ από τον ΣΥΡΙΖΑ λίγη σοβαρότητα. Δυστυχώς, οι άνθρωποι του κόμματος δεν συνεννοούνται επαρκώς, δεν συναποφασίζουν για το τι θα πουν δημόσια και ο καθένας βγαίνει και λέει το μακρύ του και το κοντό του, παίρνοντας αποστάσεις από τις υπόλοιπες απόψεις που έχουν εκφραστεί και προέρχονται από το ίδιο κόμμα. Και αυτό αρχίζει και κουράζει πολύ.

Περνώντας στο δεύτερο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ, μιλάμε για στελέχη, που δε θα πω ότι αγγίζουν τα όρια της γελοιότητας, θα πω όμως ότι δεν έχουν επαρκή παιδεία και βρίσκονται στους κόλπους του κόμματος, μόνο για τις ψήφους που μπορούν να μαζέψουν με λαϊκιστικό τρόπο.

Θέλω να πιστεύω πως δεν ξεφορτωθήκαμε τους γραφικούς Γεωργιάδηδες, Βορίδηδες, Πλεύρηδες, Ντινόπουλους και όλο αυτό το ακροδεξιό – γραφικό παρεάκι, για να επικρατήσει και πάλι η βλακεία και το άλλο παρεάκι, του Νικολόπουλου και της Ευρώπης των π**σταριών, της Μακρή που τυπώνει χρήμα και θεωρεί όλους τους δημοσιογράφους υπαλλήλους του συστήματος που θέλουν το κακό της χώρας, του Καμμένου που θα γεμίσει την Ευρώπη τζιχαντιστές, του Κοτζιά που θεωρεί ότι η Ρωσία θα μας σώσει από την κακή Δύση, του Μιχελογιαννάκη που έχει πετάξει άπειρες αθλιότητες τον τελευταίο καιρό, ανάμεσα στις οποίες και η τελευταία, στην οποία είπε δημόσια πως τα λείψανα έχουν ευεργετικές ιδιότητες ή ότι το HIV κολλάει με το σάλιο, καθώς και πολλών άλλων στελεχών, που προτιμούν τη ρήξη από μια συμφωνία, η οποία θα μας κρατήσει εντός Ευρώπης κι εκτός της αβεβαιότητας που υπάρχει έξω από αυτήν.

Παρόλο που φαίνεται πως ο Αλέξης Τσίπρας είναι σοβαρός, πλησιάζει την κεντροαριστερή προσέγγιση των πραγμάτων, θέλει να διαλύσει τη διαφθορά και να μας κρατήσει στην Ευρώπη δίνοντας σκληρό αγώνα, οι ΑΝΕΛ που επέλεξε να συνεργαστεί, αλλά οι αντιευρωπαϊστές που έχει εντός του κόμματος, κάνουν μεγάλη ζημιά, καθώς δεν προχωράει η κυβέρνηση προς τη σωστή κατεύθυνση, σύμφωνα με τη δική μου οπτική. Η κατεύθυνση που έχουν πάρει, φαίνεται να είναι μια εθνικολαϊκιστική προσέγγιση, που γεμίζει ψευτοπερηφάνεια πολλούς Έλληνες, αλλά δε γεμίζει τις τσέπες τους, για να μη μιλήσω για την αβεβαιότητα που επικρατεί στην αγορά και την παντελή -πια- έλλειψη ρευστότητας, σχεδόν σε όλους τους κλάδους. Άρα, προς το παρόν αντί της ελπίδας, βλέπουμε αβεβαιότητα στην οικονομία και εθνικολαϊκιστικά παραληρήματα.

Από την άλλη, προβλέπω πως επειδή η βοήθεια που θα πάρουμε, θ’ απαιτεί νέα μέτρα, ο κ. Τσίπρας θα προχωρήσει σε δημοψήφισμα, για ν’ αποφύγει το πολιτικό κόστος, με τους πολίτες να επιλέγουν παραμονή στην Ευρωζώνη με ο,τι αυτό συνεπάγεται. Τότε λοιπόν, βλέπω διάσπαση της Πλατφόρμας του κ. Λαφαζάνη από τον ΣΥΡΙΖΑ που εκπροσωπεί ο κ. Τσίπρας, ενώ Καμμένος & ΣΙΑ, θ’ αποχωρήσουν, ώστε να κρατήσουν την αμιγώς αντιμνημονιακή -δίχως εναλλακτικές προτάσεις- στάση τους, γιατί η κατάσταση δε θα σηκώνει άλλο λαϊκισμό, αλλά ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις και συναινετικό κλίμα με τους εταίρους μας. Τότε θα είναι που ο κ. Τσίπρας θα κληθεί να συγκυβερνήσει με φιλοευρωπαϊκά κόμματα, έχοντας αποβάλλει το λαϊκισμό του Καμμένου και τα εμπόδια που του βάζει η Πλατφόρμα του κ. Λαφαζάνη, καθώς ελπίζω πως θ’ αποχωρήσουν και οι λαϊκιστές που έχουν γατζωθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή θα ψάχνουν την τύχη τους σε νέα αντιμνημονιακά λιμέρια.

Αυτό που θέλω να σημειώσω επίσης είναι πως πιστεύω ότι αυτό το κόμμα διαθέτει ικανότητα στελέχη αλλά και πολλούς ανίκανους, με τους τελευταίους να κλέβουν την παράσταση. Αυτό που ελπίζω με λίγα λόγια είναι να επικρατήσει σύντομα μετριοπάθεια και οι εθνικόλαϊκιστικές και αντιευρωπαϊκές κορώνες να πανε περίπατο, διότι θα ήθελα να δω ποιος θα μπορούσε να μας εγγυηθεί τότε το μέλλον της χώρας μας, με μια Τουρκία του Ερντογάν στ’ ανατολικά κι ένα «δυσκοίλιο» παγκόσμιο οικονομικό περιβάλλον, που στη συγκεκριμένη συγκυρία, μόνο κακό μπορεί να προκαλέσει στην Ελλάδα. Ουσιαστικά, αυτό που θέλω από τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι να μην ξαναδώ να περιφέρονται λείψανα σε νοσοκομεία, να μην ξανακούσω κυβερνητικούς βουλευτές να λένε ηλιθιότητες στα κανάλια, να μας κρατήσει στο σύγχρονο ευρωπαϊκό περιβάλλον και να προχωρήσουμε σ’ ένα κοινωνικά ανοιχτό κράτος και ας θελουμε πολύ δρόμο ακόμα στην οικονομία και την παραγωγή.

Δε μπορεί ν’ αποτελεί η κακή οικονομία δικαιολογία για τη συνέχιση μια θολής, απαίσιας, εθνικολαικιστικής κουλτούρας, ούτε θα πρέπει να ρίχνουμε όλες τις ευθύνες στους ξένους και να φανατίζουμε τον κόσμο με τα βίντεο στο μετρό, που προβάλλουν εικόνες από την γερμανική κατοχή, η οποία συνέβη, όλοι το γνωρίζουμε και είναι κάτι φρικτό, όμως δεν είναι της παρούσης και δε λύνει κάποιο σύγχρονο πρόβλημα του τόπου. Πρέπει να δούμε έργο εδώ και τώρα, γιατί είναι ήδη πολύ αργά. Κι επειδή ο, τι σπέρνεις, θερίζεις, φοβάμαι πως η κυβέρνηση, εάν δεν αλλάξει προσανατολισμό, θα το βρει μπροστά της. Το πρόβλημα δεν είναι όμως πως η κυβέρνηση θα το βρει μπροστά της, αλλά πως θα το βρούμε όλοι μας.