Αξιαγάπητη: Μια ψυχολογική κατάδυση με ειλικρίνεια και ανθρωπιά
Ο Γ. Γκροσδάνης σχολιάζει το εντυπωσιακό σκηνοθετικό ντεμπούτο της Lilja Ingolfsdottir, που προσφέρει μια διεισδυτική ματιά στις προκλήσεις του γάμου
Η ταινία Αξιαγάπητη αποτελεί το εντυπωσιακό σκηνοθετικό ντεμπούτο της Lilja Ingolfsdottir, προσφέροντας μια διεισδυτική ματιά στις προκλήσεις του γάμου και την αναζήτηση της αυτοεκτίμησης.
Ξεκινώντας την θέαση στα πρώτα λεπτά έχεις μπροστά σου την ιστορία μιας γυναίκας που μόλις έχει βγει από έναν κακοποιητικό γάμο και προσπαθεί να ξαναφτιάξει τη ζωή της. Ξαφνικά εμφανίζεται από το πουθενά Εκείνος, γοητευτικός και ευχάριστος. Η πρώτη εντύπωση είναι αδιάφορη για εκείνον αλλά η γυναίκα είναι αποφασισμένη να τον κατακτήσει. Παρά την επιτυχία της προσπάθειας οι ρόδινες μέρες δεν κρατάνε για πάντα. Λίγα χρόνια αργότερα η γυναίκα προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε τέσσερα παιδιά και μια απαιτητική καριέρα, ενώ ο δεύτερος σύζυγός της, (ο αρχικά γοητευτικός) απουσιάζει συχνά λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Μετά από έναν έντονο καβγά, ο γάμος τους κλονίζεται, οδηγώντας τη Μαρία (την γυναίκα) σε μια βαθιά εσωτερική αναζήτηση.
Η Αξιαγάπητη είναι μια ταινία που μπορεί να σε μπερδέψει με τις προθέσεις της. Ξεκινάει ως μια feelgood ρομαντική ιστορία, εξελίσσεται σε μια μπεργκμανική ιστορία μιας σχέσης και τελικά καταλήγει σε ένα εσωτερικό, ψυχολογικό δράμα, μια βουτιά αυτογνωσίας για την πρωταγωνίστρια του. Η ερμηνεία της Χέλγκα Γκούρεν είναι εξαιρετική, αποτυπώνοντας με αυθεντικότητα την πολυπλοκότητα των συναισθημάτων της Μαρίας, της ηρωίδας που υποδύεται.
Ωστόσο η σκηνοθέτις Λίλα Ινγκολφσντοντιρ σε αυτό το ομολογουμένως τολμηρό σκηνοθετικό ντεμπούτο, εξερευνά, με ένα καλογραμμένο σενάριο με φεμινιστικές προεκτάσεις και αρκετή ευαισθησία και ειλικρίνεια, θέματα όπως η γυναικεία οργή, η ανθρώπινη αυτοεκτίμηση και αυτοανακάλυψη και τα οικογενειακά τραύματα, προσφέροντας μια ρεαλιστική, και ανατρεπτική παράλληλα, απεικόνιση των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν ειδικότερα οι γυναίκες στην προσπάθειά τους να βρουν την αυτοεκτίμηση και την αγάπη προς τον εαυτό τους.
Για αυτό και αποδεικνύεται πανάξια κληρονόμος της μεγάλης σκανδιναβικής παράδοσης να αφηγείται αριστοτεχνικά «σκηνές από ένα γάμο», μια οικογενειακή διελκυστίνδα ανάμεσα στη συνοχή του «εμείς» και στο φυγόκεντρο «εγώ» που αναζητά τη δική του ταυτότητα. Μια από τις πιο έντονες στιγμές της ταινίας είναι η επίσκεψη της πρωταγωνίστριας στην ηλικιωμένη μητέρα της που οδηγεί σύντομα σε μια δραματική συζήτηση με απρόβλεπτη κατάληξη αφού αποκαλύπτει κρυμμένες αλήθειες και μυστικά για την σχέση τους και την προέκταση της στην συμπεριφορά της Μαρίας.
Παρόλα αυτά σε μια τέτοια σχέση όπως είναι φυσικό δεν υπάρχουν ούτε καλοί και κακοί, παρά καθημερινοί άνθρωποι με όνειρα, χαρίσματα, αλλά και αδυναμίες. Είναι θετικό ότι η ταινία δεν λειτουργεί στερεοτυπικά ρίχνοντας την ευθύνη για τα δραματικά γεγονότα που εξελίσσονται στον άνδρα της ιστορίας αλλά με πολύ ανθρωπιά και ενσυναίσθηση εστιάζει σε βάθος στον σύνθετο και δύσκολο χαρακτήρα της πρωταγωνίστριας του.
Η Αξιαγάπητη είναι χωρίς αμφιβολία είναι μια τρυφερή και ειλικρινή ματιά για τις σχέσεις, την θέση της γυναίκας στον σύγχρονο κόσμο, την ανθρώπινη ψυχή, καθιστώντας το μια από τις πιο αξιόλογες ταινίες της χρονιάς.