Χαμαιλέοντες

Λέγαμε πως ανήκουμε σε μια τυχερή γενιά. Για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Κυρίως όμως, επειδή είμαστε μια γενιά που μεγάλωσε μέσα στη διαπάλη των ιδεολογιών, μια γενιά που δεν ήξερε τι θα πει απολιτικό, που συμμετείχε με πάθος στα κοινά και στις εκλογές όχι από υποχρέωση, αλλά για να ασκήσει με ενθουσιασμό το δημοκρατικό της δικαίωμα, μια γενιά που πίστεψε σε ιδέες, σε πολιτικές, σε ανθρώπους, που στήριξε ιδεολογίες, προσπάθειες, αγώνες, που θεώρησε εφικτό το να αλλάξει τον κόσμο, κάθε μέρα κι από λίγο, κάθε ώρα και μ’ ένα μικρό βήμα, μια γενιά με εμπνευστές που σε κοιτούσαν στα μάτια και σε κάνανε να ελπίζεις σ’ ένα καλύτερο αύριο, ανθρώπους που ήσουν σίγουρος πως ήταν καθαροί, πως με όποιες δυνάμεις είχαν θα πάλευαν για τα δίκαια όλου του κόσμου, πως άξιζαν τον κόπο να τους στηρίξεις για να εκπροσωπήσουν εσένα κι όλους τους άλλους σαν κι εσένα, για να αλλάξει η κατάσταση και μαζί της και η σύνθεση της Βουλής των τριακοσίων πολιτικάντηδων, των άθλιων παλαιοκομματικών, της κομματικής οικογενειοκρατίας…

Χρειάστηκε να ζήσουμε αυτή την τελευταία διετία την κατάρρευση των πάντων, το ξεπούλημα της χώρας, τη διάλυση του κοινωνικού ιστού, την οικονομική εξαθλίωση του μισού τουλάχιστον πληθυσμού, όλα δια χειρός της «σοσιαλιστικής» κυβέρνησης και της τουρλού συγκυβέρνησης, για να καταπιούμε μια ακόμη πικρή αλήθεια. Οι άνθρωποι που διαλέξαμε από το σωρό, που ξεχωρίσαμε και υποστηρίξαμε, που στείλαμε στα βουλευτικά έδρανα, σε υπουργικούς θώκους, σε δημόσια αξιώματα, εκείνοι που θα ήταν διαφορετικοί, που θα έμεναν καθαροί, που θα υπερασπίζονταν τα δίκαια όσων τους αναγόρευσαν εκπροσώπους τους, άρχισαν σταδιακά να μεταλλάσσονται, να συμβιβάζονται, να αποστρέφουν το βλέμμα, βαθμιαία να συναινούν στο έγκλημα, να αποδέχονται τη συγκάλυψη του, να προσυπογράφουν ασφυκτικά μνημόνια, να συγκατατίθενται σε αντιδημοκρατικά νομοσχέδια, να υποκύπτουν σε εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα, να διολισθαίνουν προς την απέναντι όχθη, ακόμη και να υπεραμύνονται του κακουργήματος εις βάρος της χώρας, να συγκυβερνούν με την ακροδεξιά(!!!), στην πραγματικότητα να περιφρονούν την ψήφο εκείνων που τους έστειλαν στην πρώτη γραμμή, να ξεχνούν όσα πρέσβευαν, όσα έλεγαν, όσα υπόσχονταν!

Απλώς, όταν ήρθε η ώρα να αποφασίσουν με ποιους θα πάνε και ποιους θ’ αφήσουν, είπαν το μεγάλο ναι στην παγκόσμια διαπλοκή, στα μεγάλα συμφέροντα, στη συμπαιγνία των ισχυρών. Τα δίκαια των πολλών δεν αξίζουν τίποτα μπροστά στην, έστω προσωρινή, προσωπική τους ευμάρεια. Οι προφάσεις αναρίθμητες. Το σύστημα μαζί τους. Μας σώζουν και μας ξανασώζουν ακούραστα κάθε εβδομάδα σχεδόν, σφίγγοντας τη θηλιά γύρω από το λαιμό μας και επαναλαμβάνοντας τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Κι εμείς, τους παρακολουθούμε καταπίνοντας την πίκρα μας εμβρόντητοι, να ψηφίζουν και να συνυπογράφουν τις συμφωνίες που αλυσοδένουν τη χώρα για πολλές επόμενες γενιές, (εκτός από τα ωράρια των φαρμακείων. Εκεί επαναστάτησαν !!!), να κατασκευάζουν την ελληνική ήττα, να ξεχνούν όσα υποσχέθηκαν, να απεμπολούν αυτά για τα οποία αγωνίστηκαν κάποτε.

Αληθινοί χαμαιλέοντες, ξεπουλούν εκτός από τη χώρα, τη δημοκρατία και όλους τους ανθρώπους τους!

Σε μια Ελλάδα που καταρρέει και με δική τους ευθύνη, βρήκαν τον τρόπο να κλείνουν τ’ αυτιά στη χλεύη της κοινωνίας, να θεωρούν πως η λαϊκή περιφρόνηση δεν αφορά τους ίδιους, αλλά τους υπόλοιπους 299, μόνο για να διατηρήσουν τα οφίτσια, την αυλή και τα εξωφρενικά τους προνόμια.

Το χειρότερο είναι ότι, εν όψει της νέας προεκλογικής περιόδου, σε μια κορυφαία εκδήλωση αδιαντροπιάς, θα ξαναβγούν και πάλι στα κανάλια, θα περιοδεύσουν πάλι σε χώρους δουλειάς, θα σφίξουν χέρια, θα εκφωνήσουν θρασείς δεκάρικους, σε μια προσπάθεια να μας εξαπατήσουν για μια ακόμη φορά.

Τελικά η γενιά μας, απολύτως προδομένη και με το βάρος τόσων διαψεύσεων, δεν ήτανε φαίνεται και τόσο τυχερή γενιά.