Το χιόνι έγινε λάσπη και μας πνίγει

Βρισκόμαστε ήδη πέντε μέρες μακριά από τη μέρα που άρχισε στην πόλη να χιονίζει, δέκα μέρες από τότε που οι μετεωρολόγοι προειδοποίησαν ότι έρχεται μια ασυνήθιστα βαριά κακοκαιρία. Στην αρχή ξέσπασε ένας εμφύλιος μετεωρολόγων που εξελίχθηκε σε τρολάρισμα για το ποιος είναι καλύτερος και ποιος όχι στον να προβλέπει τον καιρό. Κανείς δεν τους πήρε στα σοβαρά. Ως συνήθως στην Ελλάδα κοιτάξαμε πάλι το δέντρο και όχι το δάσος που λαμπάδιαζε στην άκρη.

Μετά ήρθε ένας απίστευτος παγετός και ένας χιονιάς. Τέτοιος παρατεταμένος παγετός πέντε ημερών λέει είχε να έρθει στη Θεσσαλονίκη από τη δεκαετία του 30. Οι αρμόδιοι παντός είδους πιάστηκαν στον ύπνο. Κανείς δεν βγήκε να μας πει πώς θα προστατεύσουμε τον καυστήρα αερίου που λανθασμένα έχουμε στο μπαλκόνι μας, τις σωλήνες της ύδρευσης, πότε να ανάψουμε τα καλοριφέρ, από που να πάρουμε λίγο αλάτι να ρίξουμε στο κατώφλι μας, αν πρέπει να αφήσουμε καμιά βρύση λίγο ανοικτή. Κανείς δεν είχε έτοιμες τις αλυσίδες για τα αστικά, τα συνεργεία αποκατάστασης βλαβών, δεν επίταξε τους υδραυλικούς για ώρα ανάγκης, δεν πήγε προληπτικά στις σχολικές αυλές να τσεκάρει σε τι κατάσταση είναι. Τις μέρες πριν κλείσουν τα σχολεία για Χριστούγεννα στο σχολείο της κόρης μου που ανήκει στο δήμο Θεσσαλονίκης δεν είχε θέρμανση. Ψιλά γράμματα.

Μετά η πόλη παρέλυσε. Κυριολεκτικά. Μετατράπηκε για δυο μέρες σε ένα τρομακτικό σκηνικό χάους. Με ευθύνη όλων. Εκτός από κείνες τις περιοχές που είχαν φροντίσει να οργανωθούν. Να τα λέμε και αυτά. Ακόμα και η αστυνομία, η τροχαία ήταν αλλού αλλά όχι εκεί που έπρεπε.

Όταν το χιόνι σταμάτησε άρχισαν τα όργανα. Φυσικά ζητήθηκαν ευθύνες, ακόμα και ο εισαγγελέας παρήγγειλε έρευνα αλλά και πάλι άρχισαν να ψάχνονται με το λάθος τρόπο. Ο ένας να τις ρίχνει στον άλλο. Στη δημοτική παράταξη του δημάρχου ας πούμε ξέσπασε εμφύλιος για το ποιος έφταιξε. Βγήκαν τα μαχαίρια και άρχισαν τα ξεκαθαρίσματα. Άλλοι σιώπησαν ή εξαφανίστηκαν απλώς από τα όργανα και τα social media, άλλοι σήκωσαν φωνή και άλλοι ζητούν εξηγήσεις. Ο δε γενικός γραμματέας του δήμου, έξι χρόνια μετά την ανάληψη της δημαρχίας από την Πρωτοβουλία δήλωσε πως δεν είχε γνώση για το πώς λειτουργεί ο τομέας πολιτικής προστασίας σε αυτές τις περιπτώσεις. Αν και ο ίδιος βέβαια το διέψευσε:

«Ουδέποτε έκανα τέτοια ή παρόμοια δήλωση στη συνεδρίαση της δημοτικής ομάδας την περασμένη Παρασκευή. Αναφέρθηκα στις αντικειμενικά πρωτόγνωρες  συνθήκες που δημιούργησε το πρωτοφανές κύμα κακοκαιρίας στους δρόμους και τον πανικό που επικράτησε από την ταυτόχρονη διέλευση των οχημάτων  καθιστώντας αδύνατη την οποιαδήποτε  διέλευση  αντίστοιχα και των οχημάτων του Δήμου Θεσσαλονίκης»

Στους υπόλοιπους οργανισμούς κάτι ψελλίζουν για αδυναμία του συστήματος να αντιμετωπίσει τη σφοδρότητα του φαινομένου. Στο μεταξύ το πρόβλημα έχει μεταφερθεί για άλλη μια φορά στην πραγματική οικονομία και εκεί ακόμα ο λογαριασμός δεν έχει έρθει. Το τι κόστισε σε κάθε σπίτι η προσπάθεια για παραπάνω ζέστη, για αγορά νερού, για υδραυλικούς και μαστόρους, για χαμένες ώρες από τη δουλειά που κανείς δεν ξέρει αν δικαιούται να τις πληρωθεί, για φύλαξη των παιδιών που έχουν να πάνε σχολείο τρεις βδομάδες, κατανάλωση ρεύματος από την παρατεταμένη παρουσία στο σπίτι, τα ταξί που αναγκαστήκαμε να πάρουμε απουσία λεωφορείων και ποιος ξέρει τι άλλο. Υπολογίζεται περίπου στα 500 με 1000 ευρώ την κάθε οικογένεια. Με συντηρητικές προβλέψεις.

Τις επόμενες μέρες θα δούμε το μαλλιοτράβηγμα να γενικεύεται. Στο δημοτικό συμβούλιο, τα πάνελ των καναλιών, τα ρεπορτάζ των εφημερίδων. Κανείς δεν θα μιλήσει για την επόμενη μέρα. Για το πως δουλεύεις προληπτικά για αυτό που ενδέχεται να έρθει. Για το πως δουλεύεις ομαδικά. Όχι ατομικά. Για το πως κάθεσαι σε ένα ρημαδοτραπέζι όπως συμβαίνει παντού στον κόσμο. Όπως δεν συμβαίνει ποτέ στην Ελλάδα. Από τα εθνικά θέματα μέχρι την κακοκαιρία. Θα ανταλλάξουν όλοι πυρά και μετά θα συνεχίσουν τη μοναχική πορεία τους. Μέχρι την επόμενη θύελλα.