Χώρα τσοπαναραίων

Κάθε φορά που ταξιδεύει κανείς στο εξωτερικό, προσπαθεί να ενημερωθεί για τα τεκταινόμενα στα πάτρια από τη δορυφορική ΕΡΤ. Αν το ταξίδι δεν συμπέσει με κάποια από τις αλλεπάλληλες απεργίες και στάσεις εργασίας, που μαστίζουν την κρατική τηλεόραση – της ΠΟΣΠΕΡΤ, της ΕΣΗΕΑ, της ΑΔΕΔΥ, της ΓΣΕΕ, κλαδικές, συμμετοχή σε πανελλαδικές κλπ -, έρχεται αντιμέτωπος με το θέαμα που δυστυχώς παρακολουθούν, όχι μόνο οι εκτός συνόρων διαβιούντες Έλληνες, αλλά και όλοι οι ξένοι ανά την υφήλιο, που θα τύχει να ξεπέσουν στη συχνότητα του ελληνικού δορυφόρου.

Μπορεί κανείς άνετα να στοιχηματίσει ότι άπαντες οι αλλοδαποί θεωρούν πως οι σύγχρονοι Έλληνες κυκλοφορούν με γραφικές φουστανέλες και σιγκούνια, αντίστοιχα με το κόκαλο στη μύτη των απομονωμένων φυλών της μαύρης Αφρικής, διασκεδάζουν χορεύοντας υπό τους ήχους της γκάιντας λεβέντικους χορούς, τσάμικους και καλαματιανούς, η επικράτεια βρίθει από καμπουριασμένα γραΐδια φορτωμένα στην πλάτη με τα ξύλα που θα κάψουν για να ζεσταθούν και να μαγειρέψουν στην ησιόδεια φουφού. Θα είναι πεπεισμένοι επίσης ότι η σύγχρονη Ελλάδα παραμένει μια χώρα τσοπαναραίων, που βόσκουν αμέριμνοι τα κοπάδια τους σε ειδυλλιακές ραχούλες με τη γκλίτσα στην πλάτη, επίσης μια χώρα αγιατολάδων, – πανίσχυρων όσο αυτών του Ιράν, μόνο πιο πλουμιστών στα χρυσά τους άμφια -, που καταλαμβάνουν ατελείωτες ώρες στο τηλεοπτικό πρόγραμμα, (μια παρακαταθήκη της προηγούμενης νεοδημοκρατικής και ήδη υπόδικης για μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα διοίκησης, η οποία ζει και βασιλεύει). Θα συμπληρώνει την τηλεοπτική ψυχαγωγία του με ασπρόμαυρα σκουπίδια από τις ταινίες της δεκαετίας του 60, στις οποίες διαπρέπουν οι αραμπάδες, οι μπακαλόγατοι και ο αναχρονισμός, μουσικά διαλείμματα με παγκοσμίως αγνώστους, λαϊκούς και μη, αοιδούς και ατελείωτες συζητήσεις με την κάμερα επί ώρα ακίνητη σ’ ένα πρόσωπο που αερολογεί, χωρίς αυτά που λέει να ενδιαφέρουν οποιονδήποτε.

Όσο για τα «ενημερωτικά», παρακολουθεί τα δελτία ειδήσεων για να διαπιστώσει συγκρίνοντάς τα άμεσα με τα διεθνή μέσα, που διατρέχουν όλο τον πλανήτη σε δευτερόλεπτα, με καταιγιστικά πλάνα από την Υεμένη μέχρι το Ουλάν Μπατόρ και την Αλάσκα, την ατέρμονη ομφαλοσκόπηση των ελληνικών ενημερωτικών εκπομπών, που αναλώνονται στην προβολή αναμασημένων και μεγαλόστομων «δηλώσεων» ντόπιων πολιτικάντηδων, παραπολιτικών ασημαντοτήτων, τοπικών ειδησάριων ανάξιων λόγου.

Νιώθει κανείς την απόλυτη ντροπή γι’ αυτήν την εικόνα, από ένα κανάλι που θα έπρεπε να είναι ο καθρέφτης μιας προικισμένης με ατελείωτη φυσική ομορφιά, πανάρχαια ιστορία και πολύπαθο παρόν χώρας, σ’ ένα κανάλι που όφειλε με απολύτως μηδενικό προϋπολογισμό, χωρίς να δαπανά ούτε μισό ευρώ, απλώς να αναμεταδίδει με αυστηρή επιλογή τον αφρό από αρκετές ομολογουμένως άριστες εκπομπές των τριών προγραμμάτων της ΕΡΤ, προβάλλοντας τουριστικά τη χώρα, προωθώντας τις θέσεις της, αξιοποιώντας τα όποια επιτεύγματά της, αναδεικνύοντας την εξέλιξη μιας νέας γενιάς ανθρώπων κάθε ειδικότητας, που θα μπορούσαν να αποδειχθούν πολύτιμοι στο παγκόσμιο χωριό.

Είναι τόσο απλό! Απλό όσο και ανέφικτο. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η αναπαραγωγή του σκοταδισμού εξυπηρετεί πολλούς, διασφαλίζει την επιβίωση και τα συμφέροντά τους. Και ότι στην υπονόμευση της δημόσιας τηλεόρασης δεν πρωταγωνιστούν μόνο ανίκανες κυβερνήσεις, αλλά και η αδιαφορία όσων την υπηρετούν. Για την εικόνα της χώρας θα μιλάμε τώρα;