Η Χρυσούλα της Διαγωνίου
Το κορίτσι που λάτρευε την τελειότητα δεν μένει πια μαζί μας. Πέταξε στον ουρανό του φωτός.
H Χρύσα Νικολέρη έφυγε σήμερα, δύσκολα, μετά από μια γενναία και σύντομη μάχη με τον καρκίνο. Η Χρυσούλα, ο πιο τελειομανής άνθρωπος που γνώρισα στη ζωή μου.
Εγγονή και κόρη ένδοξων φωτογράφων της πόλης, αδερφή σπουδαίου σκηνοθέτη. Πάνω από όλα όμως το κορίτσι της Διαγωνίου, που πίσω από τα γνώριμα γυαλιά του είχε δυο μάτια που διψούσαν για εικόνες, για ζωή και τελειότητα.
Όσοι την ξέραμε από τις παρέες, από τα περιοδικά, από τις ανησυχίες της για την τέχνη, από τις κοινές εμπειρίες που αποκτήσαμε, μια γενιά που ανδρώθηκε στους δρόμους αυτής της πόλης, η γενιά μας, όσοι ξέραμε καλά αυτό χαμογελαστό κορίτσι που μεγάλωσε μέσα στο φιλμ, στις φωτογραφίες και στους σκοτεινούς θαλάμους, στα παιχνίδια του φωτός, που αφιέρωσε τη ζωή της στην εικόνα, διψασμένη πάντα για το καινούργιο, για το τέλειο, μετέδωσε εκτός από το τάλαντο του ταλέντου της και τις γνώσεις της στα μαθήματα του Μακεδονικού Μουσείου, πάντα με γενναιοδωρία, όσοι την ξέραμε και την αγαπούσαμε είμαστε σήμερα συντετριμμένοι. Αν περνούσες από τη Διαγώνιο η Χρύσα ήταν εκεί, έφτιαχνε βιτρίνα με πορτραίτα, κουβέντιαζε στον καναπέ και σου χτυπούσε το τζάμι, ή ήταν χαμένη επάνω, στο πατάρι στις εικόνες της.
Το κορίτσι που κρυφοκοίταζε πάντα όπως έλεγε το φως του ήλιου, λίγο πριν το ξημέρωμα και λίγο πριν εκείνος δύσει, που δεν χαλάρωνε σχεδόν ποτέ και που πάντα ήταν αγχωμένη και τελειομανής, σεβόταν τη δουλειά της όσο λίγοι και δεν σταματούσε ποτέ να αναζητά.
Ο τελευταίος χρόνος, ο χρόνος της αρρώστιας ήταν δύσκολος. Ήταν ένα χρονόμετρο που μετρούσε ανάποδα. Πέρσι, μεγάλη Τρίτη την είχα καλεσμένη στο Ξενοδοχείο 958. Αφηγήθηκε τη ζωή της σε πρώτο πρόσωπο. Σε ένα τραγούδι επάνω μου λέει με αγωνία: Πιστεύεις θα προλάβουμε να κάνουμε όλα όσα ονειρευόμαστε;
Εύχομαι να έχει και στον ουρανό μια κάμερα και σίγουρα καλύτερη θέα στο φως, που ανατέλλει και δύει. Χρυσούλα μου σε αγαπάμε πολύ. Πάντα θα σαγαπάμε.
ΥΓ. Κάποτε δουλεύαμε για το Close Up. Μια μέρα κοιτούσαμε κάτι εικόνες να διαλέξουμε. Αυτή μου αρέσει Χρυσούλα της λέω. Θα σε αφήσω να με λες Χρυσούλα αλλά μόνο εσύ, είπε με νάζι. Ήταν φθινόπωρο του 2000. Έκτοτε την έλεγα Χρυσούλα.
ΥΓ2. Τρία από τα πιο αγαπημένα μου εξώφυλλα της parallaxi ήταν δικά της. Κρεμασμένοι στο μπαλκόνι του Καρύδα της Εγνατίας για ώρες κάποτε, της λέγαμε άντε βρε Χρυσούλα τέλειο βγαίνει, όχι μας έλεγε, το φως που θέλω δεν ήρθε ακόμα…
Χρύσα Νικολέρη
1983 – 1985: Bachelor σε φωτογραφία, Bayerisches Staatslehranstalt fuer Photographie, Μόναχο. 1989- 1990: Master στην φωτογραφία,Bayerisches Staatslehranstalt fuer Photographie, Μόναχο.
Tα τελευταία 25 χρόνια εργαζόταν στην οικογενειακή επιχείρηση τρίτης γενεάς φωτογράφων, studio Nikoleris. Ειδικεύεται στο πορτραίτο, την αρχιτεκτονική φωτογραφία και το ρεπορτάζ. Παράλληλα συνεργάζεται με έντυπα του εξωτερικού όπως τα αμερικανικά Lexus και Afar, το βελγικό The Word magazine καθώς και με τα σημαντικότερα ελληνικά έντυπα όπως του ένθετου “Ρεπορτάζ” της εφημερίδας Έθνος, K της εφημερίδας Καθημερινή, Paper, Bημαgazino, Homme,Vmen,Vimadona, Soul κλπ.
Οι σημαντικότερες εκθέσεις και παρουσίες είναι οι εξής: 2012-2013: Διδάσκων στα Ενεργά Εικαστικά Εργαστήρια για Ανεργους Πολίτες, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονγς Τέχνης, Δωρητής :Ίδρυμα Στάυρος Νιάρχος. 2012: Συμμετείχε στο Photo Art του Μακεδονικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, σε project για παιδιά ηλικίας 8-12 ετών, Θεσσαλονίκη. 2012: Ατομική, Diaries, Ίδρυμα Ευγενίδου, Αθήνα. 2011: Ομαδική, Στρατόπεδο Δράσης Κόδρα σε συνεργασία με το Υπουργείο Εξωτερικών για το Human Trafficking, Θεσσαλονίκη. 2010: Ομαδική, Diaries II Photobiennale στη γκαλερί Λόλα Νικολάου 2010 και 2009: προσκλήθηκε από την Ναυσικά Χατζηχρήστου, καθηγήτρια του τμήματος Moυσικής Επιστήμης και Τέχνης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, προκειμένου να δώσει διάλεξη στο μάθημα Οργάνωση και Διοίκηση της Μουσικής. Οι θεματικές αφορούσαν αρχές – οδηγίες φωτογράφησης για επαγγελματίες μουσικούς, όπως τι συμβολίζει μία φωτογραφία, πως ξεχωρίζουν οι επαγγελματίες από τους ερασιτέχνες, ποιο είναι το δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης μίας φωτογραφίας. 2009: H φοιτήτρια Ισαβέλα Παπαδοπούλου, στα πλαίσια του μεταπτυχιακού προγράμματος Πολιτισμικής Πληροφορικής: Mουσειολογία του Πανεπιστημίου Αιγαίου, συνέταξε την εργασία με θέμα: Case Study: Chryssa Nikoleri, στα πλαίσια του μαθήματος “Tέχνη και Εικονική Πραγματικότητα”.
2008: Ατομική, Diaries Ι, γκαλερί Λόλα Νικολάου, στα πλαίσια της Photobiennale- Θεσσαλονίκης. 2007: Ομαδική, Memories, Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη 2004: Ομαδική, Diaries, γκαλερί The Appartment, Αθήνα. 2003: Ατομική, “The Flesh Made Text”, που οργανώθηκε στο πλαίσιο του ομώνυμου διεθνούς συνεδρίου του τμήματος Αγγλικής Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, στο Αλατζά Ιμαρέτ. 2003: Το Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης καθώς και η Τράπεζα UBS αποκτούν έργα της. 2001: Ατομική, UL (Urban Landscapes), γκαλερί Καλφαγιάν, Θεσσαλονίκη. 2001: Ατομική UL (Urban Landscapes), The Hellenic Centre, Λονδίνο. 1997: Oμαδική, Διεθνής Μήνας Φωτογραφίας,Αθήνα. ¨ 1996: Oμαδική, Φωτο Συγκυρία, Θεσσαλονίκη. 1995: προσκλήθηκε από την καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής Δώρα Κυριαφίνη στο μάθημα Architecture and Design του εκπαιδευτικού οργανισμού DEI, ως «crits» προκειμένου να αξιολογήσει το έργο των φοιτητών στο κομμάτι της φωτογραφίας. 1987: Oμαδική,Διεθνής Μήνας Φωτογραφίας, Αθήνα. 1986: Ομαδική,Βiennale Νέων Καλλιτεχνών, Θεσσαλονίκη.
