Covid 19, εντός των πυλών

Ζούμε σε δυστοπικές συνθήκες. Οι αλλοπρόσαλλες και αντιφατικές πολιτικές, οι αλλοπρόσαλλες επιστημονικές ανακοινώσεις, μοιάζουν πια σαν προστάδιο ψυχασθένειας για μας, τον κάθε του κόσμου πολίτη, σαν ένας προθάλαμος ολικού εγκλεισμού κι αφανισμού χαράς κι επαφής και σαν ένας Λυσσαλέος Πόλεμος ανταγωνισμού εταιρειών παραγωγής φαρμάκων και παρασκευής εμβολίου. Πάντα “Για το Καλό μας”.

Θα περίμενε κανείς ότι μια “Πανδημία” θα ένωνε την ανθρωπότητα.

Το σενάριο έπαιξε άλλωστε επιτυχημένα πριν 80 περίπου χρόνια, όταν Τσόρτσιλ, Ρούσβελτ και Στάλιν -καπιταλισμός και κομμουνισμός παρέα δηλαδή- ως όλοι οι καλοί, ενώθηκαν εναντίον του ναζισμού. Επαναλήφθηκε με επιτυχία απέναντι στην διεθνή πολιτική ή φονταμελιστική Τρομοκρατία (με ή χωρίς εισαγωγικά).

Το σενάριο το είδαμε σε εσχατολογικές ταινίες καταστροφής και παγκόσμιων εξωγήινων απειλών.

Το είδαμε έστω ως ευχή, σε παγκόσμιες διασκέψεις, σε παγκόσμια fora για την κλιματική καταστροφή του Πλανήτη μας, όπως παλαιότερα για τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων. Και τώρα τι έχουμε; Ζούμε επί 9-10 μήνες σε ένα καθεστώς συνεχούς φόβου, ανασφάλειας, επιφύλαξης, απομάκρυνσης από κάθε πραγματική επαφή με συνάνθρωπο και, πράγματι, εκατομμυρίων κρουσμάτων και άνω του 1 εκ θανάτων

Και τι βλέπουμε, τι ακούμε; Πρώτα- πρώτα συνεχείς συστάσεις, περιορισμούς κι επιβολές μέτρων σε επίπεδο ατομικής συμπεριφοράς κι ευθύνης. Με πρόστιμα, με διώξεις… Που όμως αφορούν εκατομμύρια ανθρώπων.

Και πίσω από την ισχυρή εικόνα της εξουσίας, αδύναμα κράτη, με αδύναμα Δημόσια Συστήματα Υγείας, καθώς η πολιτική υπηρέτησης του ιδιωτικού τομέα και της περίφημης αυτορρύθμισης των Αγορών εντέλει απορρύθμισε ως εξαφάνισε το Κοινωνικό Κράτος στα κρίσιμα πεδία Υγείας, Παιδείας, Κοινωνικής Πρόνοιας.

Που αντί να ενώνουν τις δυνάμεις τους, απομονώνονται. εφαρμόζοντας το ανεφάρμοστο μέσα στην σημερινή παγκοσμιοποίηση “Ο Σώζων Εαυτόν Σωθήτω”. Αφού τα Σύνορα δεν κλείνουν γιατί στην πράξη δεν υπάρχουν.

Είτε από την Απληστία του Κέρδους (ποτέ δεν διακόπηκαν συναλλαγές, οι νόμιμες αλλά και οι παράνομες- πιστεύει κάποιος ότι λόγω covid 19 σταμάτησε το παράνομο εμπόριο όπλων, ναρκωτικών κι ανθρώπων;), είτε από την Απελπισία των Φυγάδων (Πρόσφυγες πες τους, Μετανάστες πες τους, Desperados είναι, γι’ αυτό και επιχειρούν το απονενοημένο, τη φυγή προς τα αλλού και ό,τι γίνει). Είτε από την πονηρή αφέλεια των ωφέλιμων συναλλαγών (πόσοι δεν πάνε για ψώνια ή βενζίνη στις γειτονικές Βόρεια Μακεδονία ή Βουλγαρία;) Και φυσικά, πέρα από τα κράτη πόσο περισσότερο ανάμεσα σε περιοχές,νομούς και περιφέρειες

Μια αφασία κυβερνά τον κόσμο.

Ακούμε και βλέπουμε τον λυσσαλέο (επαναλαμβάνω) πόλεμο των εταιρειών. Ανάλογα με τις συνθήκες- δυνατότητες και/ ή τις προτεραιότητες κέρδους των εταιρειών αλλά και ανάλογα με τις σχέσεις εξάρτησης και των κυβερνήσεων από αυτούς τους παγκόσμιους κολοσσούς, ζούμε σε μια παράκρουση συνεχών ανακοινώσεων για επιτυχίες φαρμάκων και εμβολίων και μετά αναιρέσεων αυτής της είδησης.

Η πιο πρόσφατη αφασία έρχεται με την ανακοίνωση Ιαπώνων επιστημόνων ότι η “ξηρά” ατμόσφαιρα ευνοεί τη μετάδοση του ιού. Γνωρίζαμε μάλλον το αντίθετο ότι η υγρασία είναι το “καλό του” περιβάλλον. Ας υπενθυμίσουμε και λιγάκι την αρχή με την …”επιβλαβή” χρήση της μάσκας – καθώς τότε δεν είχαμε. .Και σήμερα την σχεδόν παντού υποχρεωτική χρήση της.

Η παντοδυναμία της Εξουσίας οδήγησε εδώ και χρόνια και στην Αποδοχή της. Σήμερα η παγκόσμια ανησυχία αλλά και δυσαρέσκεια ογκώνεται από τη μη εύρεση λύσης κι από τους συνεχείς περιορισμούς κι απαγορεύσεις. Ιδίως στις νεαρές, δυναμικές ηλικίες. Είτε γιατί “ο Βασιλιάς είναι γυμνός” – άρα τι εμπιστοσύνη και υπακοή να του δείξεις- είτε γιατί εξαπατά- αντίληψη που όλο και διαχέεται και προξενεί διαδηλώσεις διαμαρτυρίας και συμπεριφορές ανυπακοής.

Φαινόμενα περισσότερα έντονα στην “ανεπτυγμένη Δύση, Ευρώπη και ΗΠΑ”. Θα τολμούσα μια εξήγηση: Ίσως γιατί το “‘όπιο” για να παραμένουν αδρανείς και ήσυχοι οι πολίτες αυτών των κρατών, αυτού του τρόπου ζωής, ήταν εδώ και χρόνια η “ελευθερία” τους στην αβλαβή διασκέδαση και κατανάλωση, ταξίδια, ψώνια, πάρτι, μπαρ, συναυλίες των ειδώλων (“ελληνάδικα- πρωινάδικα” στα εγχώρια έθιμα…).

Υ.Γ. Το τραγικά ειρωνικό, είναι ότι σε αυτούς που αντιδρούν, περισσότερο είναι οι νέοι και νέες μας που “γαλουχήθηκαν” με τα καλά της εύκολης ζωής, εξοργίζονται που χάνουν μια βραδιά στα μπουζούκια… π.χ, Βέρτη (λέμε τώρα).

Τα παιδιά που έμαθαν καλά το πιο ζητούμενο, να μην έχουν…ιδεολογικές ανησυχίες, αντιδρούν και “παραβαίνουν”. Ελπίζω παράλληλα να σκέφτονται και να υποψιάζονται. Άλλωστε η έλλειψη ελπίδας, η ανεργία, τα χαμένα όνειρα, αυτούς πρώτα κτυπούν.