Δεν θα με τρελλάνεις εσύ (1)

Του Κωστή Ζαφειράκη

Γεια. Η μάνα μου μια φορά παλιά είχε βρει κάτω από το στρώμα μου μια κιλοτίτσα γυναικεία, που την είχα κλέψει από τα άπλυτα μιας γκομενούλας που με αρνιόταν διαρκώς. Η μάνα μου έπαθε τότε υστερία και φώναξε τη γειτονιά, την έδειχνε, έλεγε του παιδιού μου του κάναν μάγια και τέτοια.

Δεν το έχω ξεπεράσει ποτέ. Ούτε τη μάνα μου ούτε το γκομενάκι.

Τι να κάνω;

Σταύρος Βαμβακόπουλος

Γεια σου και σένα. Φθηνά τη γλίτωσες φίλε Σταύρο Βαμβακόπουλε. Δεν είσαι κι ο Οιδίποδας, ο οποίος έχει σκυλοβαρεθεί ο έρμος να βγάζει τα μάτια του, κάθε καλοκαίρι, στην Επίδαυρο.  Το ότι δεν έχεις παντρευτεί ακόμα τη μάνα σου, είναι θαύμα βιβλικό. Θέλει σκληρή προπόνηση (και μπόλικα μάγια η μέλισσα) για να απαλλαγούμε από το μητρικό φάντασμα. Είναι όμως στο χέρι σου. Αν η μητέρα σου ζει (δε μου γράφεις ηλικία, αλλά από τον τρόπο που χρησιμοποιείς τη λέξη «κιλοτίτσα», υποθέτω ότι έχεις πατήσει τα 65, άρα το ενδεχόμενο να είσαι ορφανό, είναι νωπό), μίλησε της ανοιχτά γι’ αυτό το επεισόδιο, βγάλε θυμό και να δεις που θα νιώσεις πιο ανάλαφρος. Αν όμως είναι πεθαμένη, βάψ’τα μαύρα. Να πας και να χτυπιέσαι πάνω από το μνήμα της; Είναι κι αυτό μια λύση, θα σε ακούσει όμως; Έχει, άραγε, καλό σήμα εκεί που βρίσκεται; Για  το καλό σου, πάψε να αναμασάς το χθες. Με κουράζεις κι ακόμα δεν έχω φάει μπρέκφαστ. 

Τώρα, αν τα μάγια έχουν κάνει τη δουλειά τους και νιώθεις μπλοκαρισμένος, με μια κιλοτίτσα να ζέχνει κάτω από το στρώμα σου (μη μου πεις πως την έχεις πετάξει…), βάλε το Electric Funeral των Black Sabbath στη διαπασών κι άρχισε τη φασίνα. Να γυαλίσεις μέχρι και τα ασημικά της μάνας σου. Αν δεν πιάσει αυτό, δοκίμασε και το  Am I Going Insane. Το απόγευμα, στις 6 και τέταρτο, θα δεις το φως να έρχεται κατά πάνω σου. 

Όσο για την γκομενίτσα, σου προτείνω την άσκηση με τον καθρέφτη. Κάθε πρωί στις 8, στήσου μπροστά σ’ έναν καθρέφτη, φορώντας μόνο ένα άπλυτο βρακί (αν θες την κιλοτίτσα της λεγάμενης, δικαίωμά σου) και, για 10 λεπτά, επαναλάμβανε με όλο σου το «είναι», να νιώθεις τις λέξεις πύρινες να σου ζεματούν τη γλώσσα, να χτυπάνε τα σύμφωνα στα δόντια σου, να ξεπηδάνε τα φωνήεντα σαν εμετός: « Άει στον κόρακα». Κοίτα να είσαι συνεπής, 10 λεπτά, όχι παραπάνω, γιατί θυμώνει…. Μετά θυμιάτισε με λιβάνι, πεύκο και μοσχοκάρυδο το κρεβάτι σου. Σε δυο ώρες μέσα, θα είσαι περδίκι.

Για να θεραπευθείς εντελώς, σου αναμεταδίδω και τη σοφή κουβέντα ενός ξαδέλφου μου συγγραφέα, του Καρλ Κράους, Αυστριακός και μακαρίτης (ούτε αυτός σε άντεξε και τα τίναξε): «Δεν υπάρχει πιο δυστυχισμένο πλάσμα στον κόσμο από το φετιχιστή που ποθεί ένα γυναικείο γοβάκι, αλλά είναι αναγκασμένος να πάρει ολόκληρη τη γυναίκα».  Κι εσύ, κοτζάμ άνδρας, θα έμπαινες σε τέτοιο κόπο, για μια άπλυτη κιλοτίτσα;

*Στείλε το θέμα σου (ή τα θέματά σου) στο [email protected] ή ταχυδρόμησέ τα στη διεύθυνση Παπαμάρκου 2, 54623, ή αν θέλεις fax ΟΚ, 2310429051. Περισσότερες πληροφορίες εδώ