Δεν θα πάρω τηλέφωνο όταν φτάσω…

Λέξεις: Ντίνα Μυλωνά

Ξέρεις κάτι; Θα σταματούσα στο σταθμό,  θα έπαιρνα το 31 ή το 2Κ, στάση Μπότσαρη, ή λίγο πιο πριν ή λίγο πιο μετά για να περπατήσω λίγο… Το κλειδί στην είσοδο πάλι θα μάγκωνε, πρέπει να το φτιάξω. Μόλις άνοιγα την πόρτα θα έβλεπα την τσάντα μεταφοράς και τα μπολάκια του φαγητού και του νερού για το νέο μου συγκάτοικο που με περίμενε να πάω να με γνωρίσει- μόλις αφήσω τα πράγματά μου και βάλω τα φαγητά της μαμάς στο ψυγείο.

Μία χνουδωτή μαύρη μπαλίτσα με μεγάλα εκφραστικά μάτια. Τον έχω δει σε φωτογραφίες και τον έχω ήδη αγαπήσει βαθιά, βλέπω τη ζωή μου μαζί του. Θα τον πω Νέιτ ή Γκασπάρ…Η κουβερτούλα στον καναπέ κουλουριασμένη, μερικά ρούχα απλωμένα που δεν είχαν στεγνώσει όταν έφευγα. Η μυρωδιά του μαλακτικού διάχυτη στο χώρο, θα στοίχειωνε τη ζωή των δικών μου ανθρώπων για πάντα. Εντάξει, είχα αφήσει και δύο κούπες άπλυτες και την μπαλκονόπορτα ελαφρά ανοιχτή.

Η ποδιά και τα προστατευτικά γυαλιά για το εργαστήριο που θα ξεκινήσει σήμερα, στην τσάντα μπροστά στη βιβλιοθήκη, ίσα-ίσα που θα προλάβαινα. Α ναι, με πήραν και σε εκείνο το μάθημα από το τμήμα της Ψυχολογίας, Θεωρίες Προσωπικότητας λέγεται, ακούγεται ενδιαφέρον. Μόνο 20 άτομα πήραν από άλλα τμήματα…

Στον πίνακα,  πράγματα που πρέπει να κάνω και πράγματα που θέλω να κάνω. Θα πήγαινα σε αυτό το Thrift Festival στο We, θα περνούσα και από τα παιδιά το βράδυ να κάνουμε jam, καλά πήγε το προηγούμενο, είχα κλείσει και εισιτήρια για τον Αλκίνοο, φουλ πρόγραμμα. Να έλεγα και στον Άκη και τη Γεωργία να βγάλουμε κάνα πρόγραμμα για τη φωτογραφική ομάδα, να αρχίσουμε να βρισκόμαστε και να κάνουμε και καμιά φωτοβόλτα.

Σκοτάδι, φως, σκοτάδι πάλι

Δεν θα πάρω τηλέφωνο όταν φτάσω,

Δεν έφτασα

*Η Ντίνα Μυλωνά είναι εκπαιδευτικός και γονέας