Δεν τους εμπιστεύομαι…

Μούδιασμα και ανησυχία… Συναίσθηματα που δύσκολα μπορείς να επεξηγήσεις με ακρίβεια, αλλά που μάλλον διακατέχουν μεγάλη μερίδα των ψηφοφόρων στη χθεσινή εκλογική διαδικασία. Μούδιασμα και ανησυχία για το αύριο μιας χώρας που κυλά από τη ρευστότητα στο απόλυτο κενό. Το πρωτοφανές εκλογικό αποτέλεσμα απαιτεί προσεκτική και εξαιρετικά υπεύθυνη διαχείριση, προκειμένου να μην αποβεί καταστροφικό για τη χώρα. Λυπάμαι, αλλά σε αντίθεση με αρκετούς δεν μπορώ να είμαι αισιόδοξος, γιατί πολύ απλά δεν εμπιστεύομαι κανέναν από τους πολιτικούς εκπροσώπους που θα αναλάβουν να εξομαλύνουν την κατάσταση.

Δεν τους εμπιστεύομαι, γιατί είναι αυτοί που ως κομμάτια του πολιτικού συστήματος, είτε ως φορείς της εξουσίας είτε ως πυλώνες αντιπολίτευσης συμμετείχαν στην καταλήστευση του ελληνικού δημοσίου με πιο πρόσφατο παράδειγμα την πλουσιοπάροχη, προεκλογική επιχορήγηση των κομμάτων.

Δεν τους εμπιστεύομαι, γιατί επέτρεψαν στη χώρα που υποτίθεται ότι γέννησε τη δημοκρατία να διεξαχθούν εκλογές με έναν εκτρωματικό εκλογικό νόμο, που μόλις χθες και εκ του αποτελέσματος συνειδητοποίησαν πόσο μεγάλη δημοκρατική εκτροπή συνιστά… 19% των πολιτών, κοινώς 1 στους 5, απ’ όσους προσήλθαν στις κάλπες θα μείνουν χωρίς εκπροσώπηση σε αυτή τη βουλή για όσο καιρό βέβαια διαρκέσει η θητεία της. Το πρώτο κόμμα, αυτό της Ν.Δ. που κατέθεσε άλλωστε στη βουλή προς ψήφιση τον συγκεκριμένο νόμο, έλαβε με σχεδόν το μισό ποσοστό σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές (33% έναντι 19%) 17 περισσότερες έδρες (108 έναντι 91)…

Δεν τους εμπιστεύομαι, γιατί εξέθρεψαν λογικές του «Ναι σε όλα- Όχι σε όλα» που με τη σειρά τους επώασαν το αυγό του φιδιού.

Λογικές που τελικά οδήγησαν σε πανηγυρισμούς με πυρσούς στα κέντρα των πόλεων και που νομιμοποίησαν σε εύρος 7% το πρόσταγμα… «Εγέρθητο…».

Δεν τους εμπιστεύομαι, γιατί η εικόνα όλων στις πρώτες τους δηλώσεις μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων ήταν θλιβερή. Ο Αντώνης Σαμαράς να κάνει κωλοτούμπα ολκής και μετά το φεστιβάλ αυτοδυναμίας να προτάσσει την ανάγκη εθνικής συνεννόησης. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος να δηλώνει χαιρέκακα και ανώριμα απέναντι σε έναν ολόκληρο λαό ότι περιμένει τις εναλλακτικές προτάσεις σε μία λογική «να σας δούμε τώρα, μάγκες…». Ο Αλέξης Τσίπρας να μην μπορεί να συνέλθει από το σοκ της θετικής έκβασης. Η Αλέκα Παπαρήγα να είναι πιο πολύ στον κόσμο της από ποτέ. Ο Πάνος Καμμένος να υπογραμμίζει τα εθνικά θέματα και να απέχει μερικά προστάγματα από την τρομακτική εικόνα του «χρυσού πρωινού». Ο Φώτης Κουβέλης να είναι ικανοποιημένος για την πορεία του κόμματός του και εξαιρετικά αμήχανος για την επαύριο. Και όλοι μαζί να μην μπορούν να πιστέψουν το τέλος του δικομματισμού που είχε προσφέρει έναν βολικό ρόλο σε όλους τελικά…

Δεν τους εμπιστεύομαι, γιατί δε δείχνουν να αντιλαμβάνονται τις επιταγές της εποχής και γιατί δεν καταθέτουν συγκεκριμένες, υλοποιήσιμες προτάσεις που οι περισσότεροι πολίτες συζητάμε ακόμη και μεταξύ μας.

Δεν τους εμπιστεύομαι, γιατί αν τους λάβεις όλους μαζί στο ίδιο τσουβάλι, δε θα αδικήσεις ιδιαίτερα κανέναν.

Για αυτούς και άλλους τόσους λόγους δεν τους εμπιστεύομαι προσωπικά έναν έναν και πολύ περισσότερο δεν μπορώ να εμπιστευτώ το μέλλον μας σε αυτούς που δημιούργησαν στη δημοκρατία αδιέξοδα.