Δεν υπάρχει ποιητής που να μπορεί να περιγράψει αυτή την τραγωδία
Μίλησε στα παιδιά που μεγαλώνεις, στους ανθρώπους που βρίσκονται γύρω σου. Για να μη ξανασυμβεί.
Λέξεις: Γιώργος Χατζής
Θλίψη, θυμός, απόγνωση. Θλίψη για τους ανθρώπους που δεν ξύπνησαν όπως χθες και που οι ζωές τους δε θα είναι ποτέ ξανά ίδιες. Θυμός για αυτούς που το προκάλεσαν έμμεσα και άμεσα. Απόγνωση, γιατί έχει συμβεί ξανά και δεν υπάρχει τίποτα που να καταδεικνύει ότι αυτή ήταν η τελευταία φορά.
Δεν υπάρχει ποιητής που να μπορεί να περιγράψει αυτή την τραγωδία. Δεν υπάρχει ονειροπόλος που να μπορεί να πει κάτι αισιόδοξο για το μέλλον.
Μια δύο σκέψεις μπορώ να συντάξω στο χαρτί. Πότε θα μάθουμε, πώς θα αλλάξουμε. Όσο διαβάζεις αυτές τις γραμμές κοίταξε τον άνθρωπο δίπλα σου, μητέρα, αδερφό, φίλο, σύντροφο, συνάδελφο, περαστικό. Φαντάσου ότι τρέχει για να σώσει την ζωή του. Να τρέχει ενώ προσπαθεί να βοηθήσει ένα ζώο, έναν φίλο του, εσένα τον ίδιο. Μπες στη θέση αυτών των ανθρώπων.
Θα τους βοηθήσουμε όσοι θέλουμε, όσοι μπορούμε, με όποιον τρόπο μπορούμε. Είμαστε πολλοί, φίλε αναγνώστη, και αυτό με γεμίζει ελπίδα, όμως την χάνω όταν σκέφτομαι. Χάνεται επειδή έχει ξανασυμβεί, άλλες εποχές, άλλες κυβερνήσεις, άλλες γενιές. Άνθρωποι που δεν έχουν διδαχτεί ότι οι κοινωνίες βασίζονται στο σύνολο και πως πρέπει να φροντίζουμε τη φύση η οποία μας φιλοξενεί. Ίσως, είναι αυτοί που δε θα δεχτούν ότι ένα δάσος πρέπει να μείνει δάσος και όχι να μετατραπεί σε πηγή εσόδων παίρνοντας μια άλλη μορφή. Είναι αυτοί που θα κάνουν «ότι χρειαστεί» έτσι ώστε να πετύχουν τον σκοπό τους και σε αυτή την χώρα δεν θα τιμωρηθούν. Δεν μπορώ να καταλήξω ποιος από τους δύο είναι ο πιο επικίνδυνος και δε χρειάζεται. Θέλω πολύ να σου πω ψέμματα και να μας γεμίσω ελπίδα, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για αυτούς.
Μπορούμε όμως να αλλάξουμε εμάς και πλέον επιβάλλεται. Μπορούμε να δράσουμε μεταξύ μας έτσι ώστε να μην ξανασυμβεί τέτοια ή χειρότερη τραγωδία. Μπες στη θέση αυτών των ανθρώπων και αναρωτήσου τι θα σκεφτόσουν. Μια σκέψη μόνο. Γιατί έγινε. Τώρα που βλέπεις τις εικόνες από την καταστροφή, δεν πρέπει να μείνεις μόνο στο να βοηθήσεις και να στεναχωρηθείς. Πρέπει να μιλήσεις για να μην ξαναγίνει, για να μη γίνει σε εσένα.
Το οφείλεις σε αυτούς τους ανθρώπους που έφυγαν και στους συγγενείς τους που έχουν χάσει κόσμο που γνώριζαν μέχρι χθες. Μίλησε στα παιδιά που μεγαλώνεις, στους φίλους που σε ακούν και στους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφεσαι. Εξήγησέ τους ότι αυτό θα συμβεί πάλι στο μέλλον, επειδή κάποιος θα πετάξει ένα τσιγάρο απρόσεκτα, θα αφήσει μια ψησταριά αναμμένη, γενικά, δε θα σεβαστεί το περιβάλλον που τον φιλοξενεί. Εξήγησέ του, ότι πρέπει να είναι αυστηρός με τους γύρω του όταν παρατηρεί παρόμοιες συμπεριφορές απέναντι στη φύση.
Είπα ότι δε θα σου πω ψέμματα για τους ανθρώπους που απλά θέλουν να δουν τον κόσμο να καίγεται έτσι ώστε να πετύχουν τον σκοπό τους, αλλά δεν μπορώ να μας γλυκάνω και τα αυτιά. Κλειστή η λωρίδα έκτακτης ανάγκης από εμάς. Εμείς συμβάλαμε στο να εξαπλωθεί γρήγορα η φωτιά, οπότε μίλα πάλι. Εξήγησε σε αυτούς που δε θέλουν να καταλάβουν ότι είμαστε μέρος συνόλου και ότι πρέπει να υπάρχει υπευθυνότητα απέναντι σε αυτό. Χθες ήταν η ΛΕΑ, αύριο θα είναι κάτι άλλο.
Κανένα «Καληνύχτα Ελλάδα». Οφείλουμε να αποκτήσουμε συνείδηση και να βοηθήσουμε και τους γύρω μας να το καταλάβουν Το οφείλουμε σε αυτούς που δεν προστατεύσαμε.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
