Δες μια πόλη που αλλάζει

Έχει ένα παράξενο πράγμα η πόλη τον τελευταίο καιρό. Από τη μια αποχαιρετά τα παιδιά της, πιο πολλά από ποτέ. Ο καιρός των αναχωρήσεων. Προς άγνωστες στεριές. Κάθε μέρα και πιο πολλά αντίο. Από την άλλη, σαν ένα είδος συνωμοσίας για τις ανάγκες αυτών των αποχαιρετισμών, φορά τα καλά της, στήνει γιορτές, χαμογελά, τόσο σε αυτούς που φεύγουν όσο και σε κείνους που μένουν πίσω.

Τα Σαββατοκύριακα της μοιάζουν με πάρτι. Χιλιάδες άνθρωποι ξεχύνονται στα πάρκα της παραλίας, κάθονται ως αργά στην υπέροχη πρώτη προβλήτα του Λιμανιού, ποδηλατούν παντού, στήνουν γιορτές. Μουσικές παρελάσεις, υπαίθριες βιβλιοθήκες, συναυλίες σε πλατείες, αυτοσχέδια παζάρια, συμπράξεις μουσικών σχημάτων σε παλιούς βιομηχανικούς χώρους, ανεβαίνουν στο δάσος, κοιτάζουν με τηλεσκόπια τα αστέρια, δοκιμάζουν κρασιά στο Λιμάνι, κάνουν γιόγκα σε πεζόδρομους, καλλιεργούν παρατημένα στρατόπεδα, χορεύουν βαλς στην παλιά παραλία, βάφονται με χρώματα. Ζουν. Πιο πολύ από ποτέ. Και μεταμορφώνουν μια γριά, παρατημένη πόλη, που αδικούσε τον εαυτό της για δεκαετίες με τις επιλογές της σε ένα δροσερό κοριτσόπουλο, σε μικρό ηφαίστειο που ξυπνά, από λήθαργο χρόνων και χρόνων.

Αν πάρεις την απόφαση, γιατί μια απόφαση είναι, να αφήσεις για λίγο το μαράζι της καθημερινότητας και να γίνεις κοινωνός αυτής της γιορτής, τότε θες δεν θες θα δεις αυτό που συμβαίνει. Και θα αισθανθείς μια αλλαγή που ξεκίνησε και τίποτα δεν θα τη σταματήσει. Έχω δει πόλεις να μεταμορφώνονται και αλλού. Είναι άλλο όμως να το παρατηρείς και άλλο να γίνεσαι μέρος αυτής της μεταμόρφωσης. Λέω πως όσοι μείνουμε πίσω οφείλουμε να βοηθήσουμε τις αράχνες να μαζευτούν στη γωνιά τους. Να κρατάμε τη φλόγα αναμμένη, όταν γυρνούν από τις ξενιτιές τα παιδιά της πόλης να έχουν ένα φως να οδηγεί τα βήματα τους. Τα αυριανά πάρτι είναι πάντα τα καλύτερα.

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=CrRVaYF-O4U