Η ΔΕΘ όμως δεν είναι το δάσος, είναι απλά ένα δέντρο

Λέξεις: Γιώργος Δημαρέλος

Η κουβέντα που γίνεται τον τελευταίο καιρό για την ανάπλαση της ΔΕΘ είναι χαρακτηριστική της προσέγγισης όλων των σοβαρών θεμάτων που γίνονται στην πόλη και που καθορίζουν την πορεία της στο μέλλον. Πρόχειρη, αποσπασματική και έρμαιο πολιτικών συμφερόντων. Βέβαια, όπως και στα υπόλοιπα θέματα, πάντα την τη νύφη την πληρώνει η πόλη.

Αν υπάρχει κάτι με το οποίο συμφωνώ με το Δήμαρχο της Θεσσαλονίκης, αυτό είναι ότι χρειαζόμαστε επειγόντως ένα σχέδιο Μάρσαλ. Αν όμως μέρος του σχεδίου Μάρσαλ που χρειαζόμαστε είναι η ανάπλαση της ΔΕΘ, τότε ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω. Δεν έχω τίποτα εναντίον της διοίκησης της ΔΕΘ, ούτε εναντίον των προθέσεων της. Σέβομαι το ρόλο μίας διοίκησης που θέλει να υπηρετήσει τους σκοπούς της εταιρίας. Αυτή την έκταση έχουν να διαχειριστούν, για αυτή την έκταση έχουν την ευθύνη.

Η ΔΕΘ όμως δεν είναι το δάσος, είναι απλά ένα δέντρο. Δεν μπορεί να υπάρξει σχέδιο Μάρσαλ για τη Θεσσαλονίκη, αν δεν υπάρξει μία απαίτηση από τους φορείς της πόλης, των οποίων θα ηγείται ο Δήμαρχος και ο Περιφερειάρχης τουλάχιστον, να υπάρξει μία ολιστική προσέγγιση για το σχεδιασμό της περιοχής που θα συμπεριλαμβάνει εκτός της ΔΕΘ, τις εκτάσεις του ΑΠΘ, του πρώην 424, του Πεδίου του Άρεως, του Γ Σώματος Στρατού, των κήπων του Πασά, της Ευαγγελίστριας.

Όλα μαζί αυτά καθορίζουν την αναπτυξιακή προοπτική όχι μόνο της περιοχής αλλά και ολόκληρης της πόλης. Μια προοπτική που θα πρέπει να βασιστεί σε καθορισμό παραμέτρων σχεδιασμού που θα λαμβάνουν υπόψη όλες τις παθογένειες του παρελθόντος όσον αφορά κυρίως στη βιωσιμότητα των αστικών επενδύσεων. Έργα για τα οποία όχι μόνο θα επικεντρωνόμαστε στο πως θα γίνουν, αλλά και στο πως θα διατηρηθούν.

Αν η αντίρρηση σε αυτή την προσέγγιση βασίζεται στο γεγονός ότι η ΔΕΘ είναι έτοιμη, ενώ οι υπόλοιποι όχι και ότι «δεν θέλουμε τα μεγάλα έργα, η απάντηση είναι κάντε ό,τι καταλαβαίνετε, απλά εμείς άλλη πόλη ονειρευόμαστε και για μία άλλη πόλη θέλουμε να αγωνιζόμαστε. Αν επίσης, η αντίρρηση βασίζεται στο ό,τι αυτά «δεν γίνονται», τότε προτρέπω να γκουγκλάρετε «Peter Economides γίνεται».

Η άλλη λύση, αυτή που θέλουν οι θιασώτες αυτής της ανάπλασης όπως παρουσιάζεται, είναι μία λύση σαν αυτή του μετρό πριν από 35 χρόνια. Ενός έργου που βασίστηκε σε πολιτικούς σχεδιασμούς, που κόστισε (και ακόμα κοστίζει) πάνω από ένα δις, αποσπασματικού στον κυκλοφοριακό του σχεδιασμό, προβληματικού στην τεχνική προσέγγιση και βαθύτατα διχαστικού. Ας μην λέμε τα ίδια 35 χρόνια μετά, όχι μόνο για τη ΔΕΘ, αλλά για όλη εκείνη την περιοχή.

*Ο Γιώργος Δημαρέλος είναι Πολιτικός Μηχανικός και πρώην Αντιδήμαρχος Αστικής Ανθεκτικότητας & Αναπτυξιακών Προγραμμάτων στο Δήμο Θεσσαλονίκης