Δυστοπία: Η νέα κανονικότητα

Καλοκαίρι. Διαφορετικό. Η διαρκής ζέστη μοιάζει τιμωρία. Οι πόλεις εμπεριέχουν την απειλή. Οι εξοχές επίσης. Γίνονται παγίδες. Τόποι δοκιμασίας, όχι απόλαυσης.

Οι τόποι τιμωρούν σε κάθε κλιματικό επεισόδιο. Μοιάζουν να οργίζονται, να εκδικούνται την απαξίωση τους.

Τα σπίτια γίνονται θερμοπαγίδες, ανυπόφορα, το αστικό τοπίο αντανακλά θερμότητα, οι θάλασσες ξερνάνε ρύπανση, σε αποδιώχνουν, τα ποτάμια γίνονται ορμητικά σε κάθε φαινόμενο, παρασέρνουν στο διάβα τους κόπους και ζωές, τιμωροί εν δυνάμει.

Κάθε πέντε μέρες ενημερωνόμαστε για νέο καύσωνα. Το ενδιάμεσο είναι το διάλειμμα. Η κανονικότητα είναι τα 40ρια. Υπάρχουν χωριά που δεν έχουν νερό. Που μοιράζονται τα αποθέματα με δόσεις. Ξερονήσια που κουβαλούσαν ανέκαθεν με καράβια από απέναντι, τώρα όμως πρέπει να γεμίσουν και τις δεκάδες πισίνες που φτιάχνουν τα νέα ξενοδοχεία. Ο μονόδρομος της τουριστικής ”ανάπτυξης” χωρίς αναλογισμό. Υπάρχουν παραγωγοί που βλέπουν την παραγωγή τους να εξαϋλώνεται από την ανομβρία. Ότι παρήγαγε η Μεσόγειος θα το παράγει πια η μέση Ευρώπη. Τα αμπέλια, οι ελιές γίνονται η πανίδα της Αυστροουγγαρίας. Η Βραζιλία έχασε το 60% της παραγωγής πορτοκαλιών της. Τα νέα συμβόλαια με τις μεγάλες εταιρίες που τα μετατρέπουν σε χυμούς είναι δυσθεώρητα. Δεν υπάρχουν πια πορτοκάλια.

Οι προειδοποιήσεις είναι διαρκείς. Κλειστείτε στα σπίτια σας, αποφύγετε τις μετακινήσεις, προφυλαχθείτε. Τα κράτη δεν μπορούν να βοηθήσουν, μπορούν πια μόνο να προειδοποιούν. Να χτυπάνε κουδούνια, να ανάβουν alert. Να προτρέπουν τους πολίτες τους να ασφαλιστούν απέναντι σε κάθε κίνδυνο που οι οργανωμένες πολιτείες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν. Οι ασφαλιστικές πιάνουν το σήμα. Ανεβάζουν τα ασφάλιστρα. Έτσι και αλλιώς οι αποζημιώσεις είναι τιτάνιες. Κανένα σύστημα δεν μπορεί πια να αποζημιώσει την ανθρώπινη ζημιά. Οι μετρητές τρελαίνονται. 30 δις στη Γερμανία οι πρόσφατες καταστροφές. Δεν υπάρχει επαρκής πρόβλεψη αποκατάστασης. Ομαλότητας.

Οι παραλίες του Βόλου αυτό το καλοκαίρι είναι άδειες. Η ζωή δεν επέστρεψε μετά τον Ντάνιελ. Ούτε εκεί, ούτε στα χωριά του κάμπου. Το ίδιο συμβαίνει στον Έβρο. Η εικόνα των καμένων εκτάσεων στην Εύβοια και τη Ρόδο παραμένει μια μαύρη τρύπα στη γεωγραφία. Παρά τις εξαγγελίες και τα μεγάλα λόγια.

Στις πρόσφατες εκλογές τα ζητήματα αυτά μοιάζει να μην απασχόλησαν επαρκώς κανέναν. Τοπικά αλλά και ευρωπαϊκά. Όσοι επικέντρωσαν την ατζέντα τους σε παρόμοια θέματα έμειναν εκτός παιχνιδιού. Δεν έπεισαν ένα πλήθος που μοιάζει να θεωρεί ότι απειλείται περισσότερο από τον ξένο, που αισθάνεται ότι η ηθική των παππούδων του ίσως ήταν ορθότερη, που στρέφεται σε ακραίους Μεσσίες της συμφοράς αντί να ανασυνταχθεί απέναντι στο μεγάλο κακό που έρχεται στον πλανήτη.

Στη Σαουδική Αραβία 19 πιστοί πέθαναν από τη ζέστη χθες, σε προσκύνημα. Η θερμοκρασία ήταν 46 βαθμοί όμως το προσκύνημα δεν αναβλήθηκε. Ο κόσμος οδεύει χαλαρά στο χαμό. Χωρίς καμία συναίσθηση του τέλους…