Ευτυχία είναι ένα ταξίδι στο χρόνο μέσα στο Ολύμπιον
Πώς θα ανακαλύψουμε αυτό που μπορεί να κάνει μία καλή μέρα, ιδιαίτερη και αξέχαστη;
Όλοι μας ξέρουμε αυτό το ένα συγκεκριμένο φαγητό/ τραγούδι/ φίλο που θα μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα όταν είμαστε κακόκεφοι ή είχαμε μία άσχημη μέρα.
Πώς θα ανακαλύψουμε όμως αυτό που μπορεί να κάνει μία καλή μέρα, ιδιαίτερη και αξέχαστη;
Μέσα στα όρια της καθημερινής ρουτίνας, μεταξύ δουλειάς, σπιτιού, υποχρεώσεων – κοινωνικών, επαγγελματικών κλπ – πώς μπορούμε με σιγουριά να ανιχνεύσουμε αυτές τις συνήθειες που σηκώνουν από τους ώμους μας το βάρος της ρουτίνας και εξυψώνουν τη ζωή μας από αυτό που είναι σε αυτό που θα μπορούσε να είναι;
Είμαστε μία γενιά που έχει μάθει να βλέπει τη γκλαμουριά μέσα από μία οθόνη. Παρακολουθώντας ένα βίντεο κάποιου που πήγε σε μία μεγάλη πρεμιέρα ταινίας νιώθουμε ότι βρισκόμαστε κι εμείς εκεί. Και μένουμε τελικά μόνοι μας με τον υπολογιστή μας και πηγαίνουμε για ύπνο και πάλι από την αρχή. Εγκλωβίζουμε τον εαυτό μας σε καθημερινά μικρά πράματα, πιστεύοντας ότι αυτά είναι για τους «λίγους», για αυτούς που «ξέρουν» ή για αυτούς που είναι «κάποιοι». Γιατί είναι λίγοι αυτοί οι κάποιοι και πώς ξέρουν;
Ο κινηματογράφος είναι από τις πιο διαδεδομένες, συλλογικές εμπειρίες που μπορεί να συμμετέχει οποιοσδήποτε θέλει με όποιο τρόπο και σε όποιο βαθμό επιλέξει. Δεν είναι «εξετάσεις» ή «διαγωνισμός» κουλτούρας ή ψευτοκουλτούρας.
Και για να επιστρέψουμε στο αρχικό ερώτημα. Μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε ότι ως άνθρωποι, ως κοινωνία, ως άτομα, δε ξέρουμε τι θέλουμε. Δε γίνεται να ξέρουμε για το λόγο ότι δεν είναι εφικτό να γνωρίζουμε ό,τι υπάρχει εκεί έξω ανά πάσα στιγμή. Ο μόνος τρόπος που διαθέτουμε για να ξεφύγουμε από αυτή την παγίδα είναι να δοκιμάζουμε τα πάντα, ειλικρινά και με ανοιχτό μυαλό, έστω μία φορά.
Είμαστε τυχεροί που κατοικούμε σε μία πόλη ζωντανή και κοσμοπολίτικη. Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου στην αίθουσα του Ολύμπιον, που άμα τη δεις μία φορά, θες να την ξαναδείς, μεταμορφώνει μία απλή κινηματογραφική προβολή σε γεγονός κόκκινου χαλιού. Ο κινηματογράφος μοιάζει με θέατρο της Ευρώπης και νομίζεις ότι βρίσκεσαι στη Ρωσία του 19ου αιώνα, όπου όλοι προσέχουν την εμφάνισή τους και μία απλή επίσκεψη μεταμορφώνεται σε ένα ταξίδι στο χρόνο. Ποτέ δε ξέρεις ποιον μπορεί να συναντήσεις τυχαία στο Ολύμπιον και πώς θα εξελιχθεί η βραδιά. Είναι κάτι παραπάνω από ένας κινηματογράφος, είναι το σινεμά όπως θα έπρεπε να είναι. Και αυτό που θα έπρεπε να είναι, είναι (επι)κοινωνία, συζήτηση, φιλία, εμπιστοσύνη, ποιότητα, πρόκληση, και ένα καζάνι από διαφορετικούς ανθρώπους και απόψεις.
Οτιδήποτε και να επιλέξουμε για να γεμίσουμε τον ελεύθερο χρόνο μας μπορεί να μετατραπεί σε κάτι πρωτόγνωρο, μαγικό και εξαιρετικό βλέποντας το με διαφορετική ματιά. Το Φεστιβάλ έχει στείλει την πρόσκληση, εσύ θα απαντήσεις;
