Εγκώμιο για ένα παρεξηγημένο άθλημα

Λέξεις: Σπύρος Βούγιας

Το τέννις είναι ένα παιχνίδι υπαίθριο, αεροβικό και απίστευτα ενδιαφέρον, που απαιτεί διαρκώς σωματική και πνευματική εγρήγορση και βοηθάει πολύ, όχι μόνο την υγεία αλλά και την ψυχική διάθεση. Εχει απολύτως ξεκάθαρους και αυστηρούς κανόνες που αποκλείουν την αδικία (ακόμη και χωρίς διαιτητή) και μικρή πιθανότητα τραυματισμών (αφού δεν υπάρχει επαφή μεταξύ των παικτών), κάτι που το καθιστά ασφαλές για πιο ώριμα και κάπως “κουρασμένα παλληκάρια” όπως εμείς.

Καθώς πλήττω αφόρητα όπου δεν υπάρχει παιχνίδι, αγωνία και αδρεναλίνη για το αποτέλεσμα (όπως συμβαίνει στη γυμναστική, στο τζόγκιγκ ή στο “διάδρομο”), η ενασχόλησή μου με το τέννις τα τελευταία 15 χρόνια (που σταμάτησα το μπάσκετ), έχει γίνει μια αγαπημένη και ευεργετική συνήθεια, που με γυμνάζει, με ηρεμεί και με κάνει να αντιμετωπίζω με πιο καθαρό μυαλό τα θέματα που με απασχολούν.

Παίζω 2-3 φορές την εβδομάδα κάπου στο κέντρο της πόλης (στη ΧΑΝΘ ή στα γηπεδάκια του Δήμου στη Νέα Παραλία) με κόστος 3 ευρώ τα Σαββατοκύριακα και 4 τις καθημερινές. Με σταθερό (και πολύ ανταγωνιστικό) συμπαίκτη έναν καλό φίλο, αθλούμαστε και διασκεδάζουμε για μια ώρα και, συχνά, περισσότερο, αφού, συνήθως, δεν υπάρχει καμμία κράτηση μετά. Υποθέτω πως αυτό συμβαίνει γιατί το άθλημα αυτό, σε μια εποχή γεμάτη εμμονές και ιδεοληψίες, θεωρείται ακριβό προνόμιο μιας περιορισμένης “ελίτ” και σχετίζεται με την “τοξικότητα” που αυτή η έννοια (υποτίθεται οτι) φέρει στην ασυνάρτητη και υποκριτική σκέψη κάποιων και στην επικράτεια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Ευτυχώς ήρθε ο Στέφανος Τσιτσιπάς, με το τεράστιο ταλέντο, την επιμονή και τη λάμψη του, να αποενοχοποιήσει ένα άδικα παρεξηγημένο άθλημα και να προσφέρει χαρά και προοπτική σε χιλιάδες παιδιά (μικρά και μεγάλα) που θα ενδιαφερθούν τώρα περισσότερο γι αυτό. Το μόνο “κακό” είναι οτι φοβάμαι πως σε λίγο δεν θα βρίσκουμε ελεύθερο γήπεδο να παίζουμε.