Εγώ το θέλω το δέντρο στη Νέα Ευκαρπία

Λέξεις: Γιάννης Κατρανίτσας

Νέα Ευκαρπία Θεσσαλονίκης, Ιούλιος 2025.

Στο παρτέρι της γειτόνισσάς μου Μ. μεγάλωσε τα τελευταία χρόνια ένα δένδρο. Ένα κατάγερο, ευθυτενές και ψηλό δένδρο που καλύπτει με το φύλλωμά του όλη την πρόσοψη της οικοδομής χαρίζοντάς μας τα ευεργετήματά του ή τουλάχιστο όπως τα αντιλαμβάνομαι εγώ, γιατί οι υπόλοιποι γείτονες, άλλος πολύ άλλος λίγο, βλέπουν το δένδρο σαν πρόβλημα…

Κανά δυο μου είπαν ότι τους ‘βρωμίζει’ τα αυτοκίνητα, άλλος μου είπε ότι του ‘βρωμίζει’ το μπαλκόνι και γενικά η λέξη ‘βρωμιά’ επικρατεί ως χαρακτηρισμός. Μια ακόμα γειτόνισσα μου είπε ότι την τρομάζει το βράδυ και ότι αν το κόψουμε θα ανασάνει…σχήμα οξύμωρο αλλά περίπου κατάλαβα τι εννοούσε. Ακριβώς έτσι μου τα είπαν και έτσι τα μεταφέρω. Άλλο πρόβλημα δεν έχουν.

Επανέρχομαι όμως στη γειτόνισσά μου Μ. που είναι Ρομά, μεγάλωσε σε συνοικία Ρομά όπου εκεί έμαθε να μη σιχαίνεται τα χώματα, τα έντομα, τα σκυλιά, τη γύρη, τα φύλλα και γενικά να μη φοβάται δαίμονες και ανθρώπους. Παραπονιέται ωστόσο και αυτή για τα φύλλα που είναι αναγκασμένη να σκουπίζει στην αυλή της. Θέλει να κρατήσει το δένδρο αλλά πάλι σκέφτεται ότι η αυλή της δε θα ανταγωνίζεται σε χλωριούχα καθαριότητα αυτές των γειτόνων. Βλέπεις η Μ. θέλησε να έρθει για να ζήσει σε συνοικία ‘Μπαλαμών’, αυτών των πεντακάθαρων πολιτισμένων που ζουν σε σπίτια με πλακάκια διαλογής και οδηγούν αυτοκίνητα με αρωματικό ‘τροπικά φρούτα’ και αυτό σημαίνει ότι μάλλον θα ενδώσει στις προθέσεις των υπολοίπων για λόγους αξιοπρέπειας αυτή τη φορά και αυτό είναι κάτι που κατανοώ πιο εύκολα.

Εγώ όμως το θέλω το δένδρο. Παρατηρώ το μεγαλείο αυτού του πολύπλοκου οργανισμού που επί εκατομμύρια χρόνια κρατάει κυριολεκτικά τον πλανήτη σε ισορροπία. Βλέπω τα πεσμένα φύλλα και θυμάμαι την ταινία του Kuarismäki. Αλλά που να τα πω αυτά…

Να πω ίσως ότι το δένδρο έχει αλλάξει την ατμόσφαιρα στη γειτονιά μας όχι μόνο επειδή παρέχει δροσισμό αλλά κυρίως επειδή έχει αποκαταστήσει- σε έναν έστω βαθμό- την διαταραγμένη φύση μας ως όντα σε απόλυτο οργανικό δεσμό με το φυσικό περιβάλλον. Το σώμα μας, κάθε κύτταρο, κάθε υποδοχέας έχει κατασκευαστεί με βάση αυτή τη σχέση και οτιδήποτε αντίθετο λειτουργεί κατά της επιβίωσής μας κυριολεκτικά.

Τι κρίμα όμως να έχω αυτή τη γνώση και ταυτόχρονα να ξέρω ότι θα επικρατήσουν οι γείτονες που θέλουν να κοπεί το ‘βρώμικο’ δένδρο…

Βλέπεις ο νόμος δεν καλύπτει βασικά θέματα οικολογίας αλλά μόνο θέματα ιδιοκτησίας. Νιώθω ήδη ηττημένος και μάλλον θα αναγκαστώ να προσαρμοστώ στις προθέσεις του συνόλου. Θα έχω σε λειτουργία το αιρ κοντίσιον όλη μέρα, θα βγαίνω στο μπαλκόνι μου και θα κυκλοφορώ στη γειτονιά μετά τις 9 το βράδυ όταν ο ήλιος έχει δύσει αφήνοντας όλο το θερμικό του φορτίο αλώβητο να εκπέμπει μέσα από τα μπετά, τις λαμαρίνες των καθαρών αυτοκινήτων και τα πλακάκια διαλογής…

Αυτή είναι η ζωή μου στην γειτονιά της Ευκαρπίας που κατά τα άλλα κυλάει σε κανονικούς ρυθμούς με τους κατά τα άλλα καλούς μου γείτονες να αφουγκράζονται μεν τις ανησυχίες μου αλλά να μην τις δέχονται δε. Σκέφτομαι ότι μάλλον μοιάζω με τον πιστό σύντροφο του Οβελίξ τον Ιντεφίξ που σύμφωνα με τους δημιουργούς του Ρενέ Γκοσινί και Αλμπέρ Ουντερζό είναι ο μόνος γνωστός «σκύλος οικολόγος»: Αγαπά τα δέντρα και ουρλιάζει στενοχωρημένος όποτε κάποιο παθαίνει κάτι…