Εκείνη ήταν η πιο διαφορετική παραμονή πρωτοχρονιάς της ζωής μας…

Μία φρικτή χρονιά έφτασε ηρωικά στο τέλος της εχθές. Την περίμενα με τρομερή ανυπομονησία την ημέρα. Τις τελευταίες 3 ώρες του 2020 έσπρωχνα τον χρόνο  και έκανα τις προσωπικές μου ανασκοπήσεις, οι οποίες ομολογουμένως είχαν και τα θετικά τους. Λίγα λεπτά πριν αλλάξει ο χρόνος ακούσαμε να σκάνε τα πρώτα πυροτεχνήματα. Βγήκαμε οι τρεις μας στο μπαλκόνι, πρώτη φορά που ήμασταν οι τρεις μας. Συνήθως τέτοια μέρα στο μπαλκόνι στριμοχνώμαστε, και μετράμε όλη η οικογένεια μαζί αντίστροφα. 

Φέτος όμως μπορεί να μην γέμισε το μπαλκόνι μας αλλά τα μπαλκόνια της γειτονιάς ήταν γεμάτα, βγήκαν και μέτρησαν αντίστροφα όλοι μαζί, η κραυγή της υποδοχής μιας καλοδεχούμενης και γεμάτης, ελπίζω, ελπίδας νέας χρονιάς σκέπασε την σιωπή των άδειων δρόμων. Κάτω από τα φώτα των σπιτιών και τα λαμπιόνια κρεμασμένα στα κάγκελα και τα πυροτεχνήματα στον ορίζοντα, φωνάξαμε με όλη μας την δύναμη καλή χρονιά. Σαν να διώχναμε όλα εκείνα που μας σκοτείνιασαν φέτος, σαν να πήραμε μιαν ανάσα για ζωή, σαν να περιμέναμε τούτη την ημέρα μία ολόκληρη αιωνιότητα.

Ξάφνου, τα πρώτα δεύτερα της νέας χρονιάς ακούγονται ευχές, τις οποίες πιο δυνατά δεν είπαμε ποτέ, αγκαλιασμένες οικογένειες και παρέες συζητούν και μεταδίδουν μηνύματα αισιοδοξίας στους απέναντι και στους δίπλα, ακούγεται παντού ”πάει αυτή η καταραμένη χρονιά”, ένας φωνάζει εδώ είμαστε δώδεκα πάρτε να κάνετε καταγγελία, γελάμε όλοι μαζί, από τα μπαλκόνια μας, ένας ηλικιωμένος απέναντι είναι μόνος, μα ξαφνικά έχει παρέα όλους εμάς που βγήκαμε έξω. Παραμένουμε ενωμένοι να χαζεύουμε τον ουρανό, σκεπτόμενοι όλα εκείνα που μας περιμένουν όταν πια θα δούμε τους τίτλους τέλους σε αυτή την τόσο δύσκολη και αδιαχείριστη κατάσταση που ζούμε.

Χτυπούν τηλέφωνα, αρχινούν οι βίντεοκλήσεις με εκείνους που θα έπρεπε να ήταν δίπλα μας μα δεν τα κατάφεραν, εύχεσαι του χρόνου τέτοια μέρα να ξανανταμώσετε γύρω από ένα τραπέζι ξανά όλοι μαζί και τότε επίσημα πατάς το κουμπί της ανανέωσης, και ξεκινάς από το μηδέν διαγράφοντας εκείνα που πέρασαν και που μόλις έσβησαν με μία σπίθα στον ουρανό.

Το 2021 ήρθε, και είναι η αρχή με προορισμό το άγνωστο. Μα η χθεσινή εικόνα των γεμάτων μπαλκονιών, σου έδωσε μία δόση ελπίδας και ανακούφισης, σκέφτηκες, είμαστε ακόμα ζωντανοί. Ας ελπίσουμε να ξανανταμώσουμε σύντομα, και του χρόνου αυτή η μέρα να είναι πραγματικά μία μεγάλη γιορτή. Αυτή η χρονιά λοιπόν ας είναι το τέλος ενός δύσκολου και ανυπόφορου κύκλου που οφείλει για το καλό όλων μας να κλείσει.