Έκθεση ιδεών

Του Θεόδωρου Μπούντα

Κάθε Σεπτέμβριο, μέχρι και την Δευτέρα Γυμνασίου (τότε, τον προηγούμενο αιώνα) το πρώτο θέμα που μας έβαζαν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές στο μάθημα της Έκθεσης ήταν το «Πώς πέρασα το καλοκαίρι». Δεν έμαθα ποτέ αν ήταν υποχρεωτικό από το Υπουργείο, αν ήταν παράδοση ή αν απλά οι δάσκαλοι ήταν κουτσομπόληδες. Μου έλειψε το θέμα και ιδού τι θα έγραφα αν μου έβαζαν να γράψω την Έκθεση αυτή τώρα.

Μάθημα Έκθεση Θέμα: Πώς πέρασα το καλοκαίρι του 2014 Του μαθητού Θεοδώρου Μπούντα

Το καλοκαίρι του 2014 ήταν σε γενικές γραμμές όπως όλα τα προηγούμενα. Όλη η Θεσσαλονίκη πήγαινε στη Χαλκιδική, έβριζε γιατί έκανε τρεις ώρες στο δρόμο αλλά μετά από μερικές ημέρες ξαναπήγαινε. Όταν οι πολλοί έλειπαν, η πόλη ήταν υπέροχα ήσυχη, έτοιμη να την ανακαλύψεις από την αρχή. Σαν μεγαλοκοπέλα που έφτιαχνε τα μαλλιά της, άλλαζε μακιγιάζ και φορούσε τα καλύτερά της, ελπίζοντας σε νέες κατακτήσεις, μοναχικών καλοκαιρινών επισκεπτών.

Όσοι πήγαιναν στο πρώτο πόδι κορόϊδευαν αυτούς που πήγαιναν στο δεύτερο και το αντίστροφο. Ακόμη και τη Χαλκιδική την έκαναν ΠΑΟΚ- ΑΡΗΣ. «Εμείς έχουμε τα καλύτερα beachbars» οι μεν, «Εμείς έχουμε καλύτερη θάλασσα» οι δε.

Χαλκιδική και Θεσσαλονίκη μύριζαν για ένα ακόμη καλοκαίρι, θάλασσα, αλάτι, σπέρμα, αντηλιακό, αλκοόλ. Όλη μέρα παραλία με τους κολλητούς ή τις κολλητές, με καφέδες που οι παραγγελίες τους εκνεύριζαν τους σερβιτόρους αφού θύμιζαν συνταγές της Μπαρμπαρίγου.Το βράδυ αλκοόλ μέχρι τελικής πτώσης ή μέχρι τις ξαπλώστρες των κλειστών beachbars ή την τουαλέτα του club για ένα στα γρήγορα ή στα δύσκολα αφού το αλκοόλ, ο μπάφος, το κοκό ή η μέθ έκαναν την ανύψωση όνειρο θερινής νυκτός…

Μια από τα ίδια δηλαδή. Εκτός… εκτός από μια καινούρια ράτσα ανθρώπων που μας προέκυψε το φετινό καλοκαίρι. Τα μέλη της ράτσας αυτής περνάνε όλη την ημέρα και όλη τη νύχτα βγάζοντας φωτογραφίες τον εαυτό τους (σέλφις) και ανεβάζοντας τις φωτογραφίες αυτές στο Facebook. Δεν τους ενδιαφέρει τίποτε άλλο. Το χαίρονται, το ζούνε τους γκαβλώνει περισσότερο από την πιο τούμπανο τουρίστρια καταγωγής από την Ανατολική Ευρώπη και τον πιο ωραίο μουσάτο με τατουάζ.

Στο τέλος του καλοκαιριού αυτή η ράτσα βρήκε μια άλλη απασχόληση. Έριχνε πάνω της κουβάδες με νερό και παγάκια νομίζοντας πως είναι μόδα, αγνοώντας πως επρόκειτο για παγκόσμια καμπάνια ευαισθητοποίησης για μια πολύ σπάνια ασθένεια. Το καλοκαίρι του 2014 εμφανίστηκε η ράτσα «Σελφιμπούγελο». Το χειμώνα μάλλον θα βγάζουν σέλφι τα γεννητικά τους όργανα και θα ρίχνουν πάνω τους πετρέλαιο, ή μάλλον οινόπνευμα γιατί το πρώτο είναι ακριβό.

Είναι καινούρια ράτσα ή εγώ απλώς μεγάλωσα; Καλό Φθινόπωρο…