Η ελαφρότητα στην επιλογή προσώπων
Επιβραβεύοντας την φελάδα.
Παρακολουθώντας τις προτιμήσεις των ψηφοφόρων διαχρονικά αλλά και πιο συγκεκριμένα στις πρόσφατες 3 απανωτές εκλογικές αναμετρήσεις διαπιστώνει κανείς μια τάση προς την ευκολία.
Ακούγοντας και μια συζήτηση στην παραλία χθες, μεταξύ ανθρώπων γύρω στα 25, που ετοιμαζόταν να επιστρέψουν για να ψηφίσουν, μια συζήτηση που αποθέωνε με ποδοσφαιρικούς όρους υποψηφιότητες, ”μεγάλος παίχτουρας ο τάδε” και τέτοια, καταλήγω στο συμπέρασμα πως πολλές φορές οι άνθρωποι δεν ψηφίζουν με τη λογική αλλά με το θυμικό.
Σε αυτή τη νέα Βουλή θα μου λείψουν μια σειρά ψύχραιμες φωνές, μορφωμένοι άνθρωποι, με γνώσεις και ψυχραιμία και θα περισσέψουν φωνές γελοιότητας, αναγνωρίσιμα πρόσωπα από τις τηλεοπτικές εκπομπές και τη show business που σταυρώθηκαν γιατί ήταν διάσημοι ή απλά φρόντιζαν να προκαλούν με το δημόσιο λόγο τους. Τους οποίους ένα μέρος του κοινού επιβραβεύει με τη λογική κακής δημοφιλούς παράστασης στο Δελφινάριο.
