Η Ελλάδα στο μίξερ

Εικόνα: Ορχάν Τσολάκ

Έχω την εντύπωση οτι ζούμε στην πιο ανακατεμένη χώρα σε όλον τον κόσμο. Μετά από την καλοκαιρινή κρίση που ήμασταν και με τα δύο πόδια έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση -και όλα τα “κακά” της- συνεχίζουμε στην κρίση volume 2. Σε αυτή τη νέα κρίση έχουμε προσπεράσει πια τα οικονομικά θέματα και δείχνουμε όλα τα κοινωνικά κουσούρια μας.

Το βασικό κοινωνικό ελάττωμα μας είναι η ολοκληρωτική έλλειψη ενσυναίσθησης. Αρχίζω να πιστεύω οτι -όπως στο Ηλεκτρικό Πρόβατο- ανάμεσα μας ζουν ανδροειδή που δεν νιώθουν και πολλά και κυρίως δεν μπορούν να νιώσουν τι νιώθουν οι άλλοι. Μια κατηγορία “ανδροειδών” πια είναι οι αγρότες. Έχουν σίγουρα καταφέρει να στρέψουν την κοινωνία εναντίων τους. Μα δε νοιώθουν!

Το διαχρονικό πρόβλημα με την παραπάνω κατηγορία επαγγελματιών είναι οτι άμα και γουστάρουν μπουκάρουν με τα τρακτέρ στους δρόμους και αποκλείουν όποιον γουστάρουν, όπου γουστάρουν. Φυσικά σέβονται τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες, π.χ. νοσούντες, αρκεί αυτοί να δεχθούν την παραβίαση του ιατρικού τους απορρήτου και να προσκομίσουν κάποιο έγγραφο από γιατρό σε έναν αγρότη που θα εγκρίνει τη θεραπεία!

Κάθε φορά που το όπλο της ψήφου δεν αποδίδει, τότε επιτάσσονται τα τρακτέρ. Τελικά ο γάιδαρος δεν πετάει. Ποτέ δεν πετούσε! Το πρόβλημα είναι βέβαια οτι η συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα δεν έχει άλλον τρόπο αντίδρασης και έτσι αποκλείει τους άλλους!

Αναρωτιέμαι βέβαια αν θα μπορούσαν να κάνουν και οι άλλοι κάτι αντίστοιχο μην έχοντας αποτελεσματικά όπλα στο να κερδίσουν ό,τι διεκδικούν. Θα μπορούσαν για παράδειγμα οι οικοδόμοι, πολιτικοί μηχανικοί, αρχιτέκτονες που αντιδρούν σε ανεργία και φορολογία να φορτώσουν τις μπετονιέρες με τσιμέντο και να το αδειάσουν μέσα στα χωράφια για να σκιαχτεί η κυβέρνηση. Θα μπορούσαν οι εργαζόμενοι στον χρυσό, ή οι αντιδρώντες στα μεταλλεία να φορτώσουν κοντέινερ με τοξικά απόβλητα και να αδειάσουν μέσα στα χωράφια επίσης!

Στις παραπάνω περιπτώσεις η καταστροφή στη γεωργία θα ήταν σημαντική, οι απώλειες  δραματικές και το κράτος θα υποχωρούσε. Σε μια πιο ακραία αντίδραση θα μπορούσαν να προχωρήσουν οι εκπαιδευτικοί. Να ανεβάσουν, για παράδειγμα, σε ένα λεωφορείο καμία πενηνταριά παιδάκια και να τα αφήσουν να τρέχουν και να κάνουν τούμπες μέσα στα σπαρτά. Στάχυ δεν θα μείνει όρθιο! Με αυτόν τον τρόπο θα ασκούνταν πίεση στην κυβέρνηση. Για τους αγρότες δεν μας νοιάζει, θα ήταν αλληλέγγυοι με τις δοκιμαζόμενες κοινωνικές ομάδες.

Όμως δεν είναι μόνο οι αγρότες το πρόβλημα. Η κυβέρνηση έχει χάσει τον μπούσουλα και δεν ξέρει από που να κλείσει τα μέτωπα που άνοιξε. Ένα σημαντικό γεγονός που πέρασε απαρατήρητο είναι η συνεχιζόμενη εκροή καταθέσεων από το τραπεζικό σύστημα τις χώρας. Με αυτά και με όλα τα άλλα οι καταθέτες δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση και συνεχίζουν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους. Και πού θα πάει, θα καταρρεύσουμε.

Και ο πανικός συνεχίζεται. Η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες -που είχε χαρακτηριστεί από τον υπουργό εθνικής άμυνας ως “θα γεμίσουμε την Ευρώπη με τζιχαντιστές”- έχει μεταφραστεί από τον Βορρά ως “θα γεμίσουμε την Ελλάδα με πρόσφυγες”. Ποια θα ήταν η τύχη των προσφύγων και της χώρας μας αν σε αυτήν του την τοποθέτηση ο υπουργός δεν είχε απειλήσει την ΕΕ και την είχε παρουσιάσει ως αρωγό στη σωτηρία αυτών των ανθρώπων;

Το μίξερ δεν σταματάει εδώ. Οτιδήποτε δεν μας κάνει βαπτίζεται διαπλοκή, διαφθορά και ό,τι άλλο βολεύει προκειμένου να γίνει εύπεπτο από τον λαό. Και ξάφνου εκεί μέσα στον πανικό, σαν από μηχανής θεά, κάνει και την εμφάνιση της η κυρία Αρεοπαγίτισα με μια μηνυσάρα ίση με το κρεπάρισμα της υπέρλαμπρης κόμης της! Και το μίξερ συνεχίζεται!