Εν θερμώ

Κάποιες σκέψεις εν θερμώ… Γιατί οι φωτιές θα μας καίνε κι όταν σβήσουν.

Σαν τύψεις, αλλά και σαν ασίγαστη οργή…

Ακούω και τις δηλώσεις συμπαράστασης των αξιωματούχων από Ε.Ε. και από ηγέτες κρατών της ….και σκέφτομαι, αν έπιανε τόπο κι αν έφτανε ποτέ στα αυτιά τους, να απαντούσα κι εγώ με μια δήλωση:

Αν οι δηλώσεις συνοδεύονταν από μια έμπρακτη αλλαγή πολιτικής απέναντί μας, ίσως να γίνονταν πιστευτές…Αν άκουγα μια δήλωση ανακούφισης των τυραννικών δεσμεύσεων που μας έχετε επιβάλει, ίσως και να τις πίστευα…

Όταν όμως δαπανούμε τόσα κονδύλια για το ΝΑΤΟ, τόσα και τόσα για επαχθές κι αφόρητο χρέος (ή νομίζετε ότι το ξεχάσαμε αυτό;),

Όταν αφαιμάσσεται η ελληνική Πολιτεία κι ο λαός αυτής της χώρας από τους δανειστές της,

Αν μας απαγορεύετε να στρέψουμε τα έσοδα του κράτους για αγορά πυροσβεστικών επίγειων και εναέριων μέσων, πρόσληψη δημοσίων υπαλλήλων σε Πυροσβεστική, Λιμενικό, Δασοφυλακή. Για πρόσληψη ιατρικού και νοσοκομειακού προσωπικού και εξοπλισμό νοσοκομείων,

Για δημιουργία ισχυρής, εύρωστης σε ανθρώπινο δυναμικό και κονδύλια υπηρεσίας Κοινωνικής- Πολιτικής προστασίας που θα έχει εκπονήσει σχέδια δράσης για κάθε πιθανό κακό,

Αν μας στερείτε τα κονδύλια για εκπαίδευση απέναντι σε σεισμούς, πυρκαγιές πλημμύρες και φυσικές καταστροφές σε δασκάλους και μαθητές μας και σ’ όλους τους πολίτες μας τα κροκοδείλια δάκρυα μάλλον προσβάλλουν, εντείνουν ακόμη περισσότερο τη θλίψη και την οργή μας και δεν ανακουφίζουν τον πόνο μας…

Πρώτα βέβαια θα έπρεπε να κοιτάξουμε τα δικά μας λάθη. Και τις παραλείψεις μας, σωστά. Μακάρι να βρούμε πολιτική ομόνοια μέσα από μια τέτοια καταστροφή. Μακάρι να διδαχτούν κάτι περισσότερο από τα χάλια μας οι νεώτεροι.

Αλλά κι εσείς μακάρι να γινόταν, κοιτάζοντας την καταστροφή μας να αναλογιστείτε τις ευθύνες σας, δέκα χρόνια σχεδόν πόλεμος ακήρυχτος κι από πάνω οι δηλώσεις σας τόσο διεκπεραιωτικές της συναισθηματικής διπλωματίας, άει στο διάολο, νισάφι πια….