Ένα απέραντο πανηγύρι για μικρούς και μεγάλους…

Είμαστε για τα πανηγύρια; Ναι είμαστε. Όχι όμως με την σύγχρονη έννοια του χαζού ή του άσχετου, ούτε με αυτήν της αρχαίας δημόσιας τελετής, αλλά με αυτήν της διασκέδασης, της μεγάλης συμμετοχής σχημάτων μουσικής που παίζανε από κάλαντα μέχρι rock και δημοτικά, αλλά και του κόσμου που γέμισε πεζοδρόμια, πλατείες, αγορές και πεζόδρομους. Υπήρχε ξεγνοιασιά και ήταν μία ανάσα χαλάρωσης. Είχαμε καιρό να δούμε αυτό το άλλο χαρούμενο πρόσωπο της πόλης που σε κάποιον μικρό βαθμό αντιστάθμισε τις ψυχικές απώλειες αυτής της πολύπαθης περιόδου.

Υπήρχε όμως και η άλλη πλευρά. Αυτή της κυριαρχίας του αυθόρμητου σε βάρος του σχεδιασμένου, αυτή δηλαδή της απόλυτης απουσίας του Δήμου ο οποίος εκτός από την παραχώρηση του χώρου δεν ασχολήθηκε και πολύ γιατί την διοργάνωση την ανέλαβε κύρια ο εμπορικός σύλλογος και το Επαγγελματικό Επιμελητήριο.

Μετά την εμπειρία που αποκτήθηκε φέτος, ο Δήμος θα μπορούσε να συμβάλει στην καλύτερη ποιότητα της γιορτής με τις εξής ενέργειες: α) Να συμμετέχει με τις δικές του ορχήστρες μεταξύ των οποίων και η μπάντα (πόσες φορές παίζει άραγε σε έναν χρόνο;) γιατί εκτός των άλλων αυτός είναι και ο κύριος σκοπός της. Δεν θέλουν όλοι οι δημότες εκτός από τα κάλαντα να ακούν αποκλειστικά χάλκινα και ζουρνάδες. β) Να σταματήσει αυτή η ακατανόητη απουσία από όλες τις εκδηλώσεις της πόλης, της Δημοτικής αστυνομίας με αποτέλεσμα να είναι «ξέφραγο αμπέλι» για τους πωλητές κάθε είδους, με αθλιότερη περίπτωση αυτών που έχουν ηλεκτρογεννήτριες που νομίζω πως είναι η χειρότερη ενόχληση για τον κόσμο και η πιο απολίτιστη συμπεριφορά και εικόνα που μπορεί να δώσει η πόλη, που κατά τα άλλα θέλει να προσελκύσει και τουρίστες. Παρουσία όμως, που θα έχει διαφορά από την απουσία γιατί θα είναι επί επικεφαλής ένας έμπειρος και δυναμικός αστυνομικός. Η συνηθέστερη εικόνα των ομάδων των Δημοτικών Αστυνομικών είναι να έχουν κάνει πηγαδάκι (και ο αρχηγός της ομάδας μαζί) και να αδιαφορούν εντελώς όταν περνάνε δίπλα τους συνεχώς ή είναι παρκαρισμένα πάνω σε πεζόδρομους, πεζοδρόμια και πλατείες, κάθε είδος τροχοφόρα… Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, η εικόνα αυτή είχε πολύ λίγη σχέση με αυτήν των προηγούμενων ετών, όπου εκατοντάδες (στην κυριολεξία) πάγκοι, καρότσια, ηλεκτρογεννήτριες, αλογάκια Πόνυ, επαγγελματίες ζητιάνοι, λαχειοπώλες που καλούσαν τον κόσμο με ντουντούκες(!) να αγοράσει την «πραμάτεια» τους, δημιουργώντας την εικόνα μιας τσαλακωμένης πόλης.

Το έθιμο αυτό που έχει δημιουργηθεί τη μέρα της παραμονής της πρωτοχρονιάς, ας το διαφυλάξουμε, προστατεύοντάς το από την από μετατροπή του σε ζωοπανήγυρη.