Ένα γκουρμέ θαύμα στον Όλυμπο.
Του Γιώργου Τούλα Η λέξη γαστρονομικός προορισμός στην Ελλάδα, αν εξαιρέσεις την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και μερικά νησιά, είναι μάλλον σχετικά άγνωστη έννοια. Περιορίζεται σε μερικούς σταρ σεφ μάγειρες στην τηλεόραση και σε ελάχιστα εστιατόρια και δημιουργούς που κατάφεραν να βάλουν στο χάρτη περιοχές για αναζήτηση σπάνιων γαστριμαργικών εμπειριών. Κάνοντας για πολλά χρόνια ταξίδια και […]
Του Γιώργου Τούλα
Η λέξη γαστρονομικός προορισμός στην Ελλάδα, αν εξαιρέσεις την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και μερικά νησιά, είναι μάλλον σχετικά άγνωστη έννοια. Περιορίζεται σε μερικούς σταρ σεφ μάγειρες στην τηλεόραση και σε ελάχιστα εστιατόρια και δημιουργούς που κατάφεραν να βάλουν στο χάρτη περιοχές για αναζήτηση σπάνιων γαστριμαργικών εμπειριών. Κάνοντας για πολλά χρόνια ταξίδια και παρουσιάσεις για περιοδικά και εφημερίδες έχω να πω πως μεγάλες γκουρμέ εκπλήξεις δεν σε περιμένουν στην ελληνική επαρχία. Στη Βόρεια Ελλάδα τέτοιες περιοχές έκτος χάρτη ξέρω μόνο το Σκλήθρο, για το εστιατόριο του Θωμά, το Ξινό Νερό, για τον Κοντοσώρο, τον Πολύγυρο για τη Μαριγούλα και το Λιτόχωρο για το Γαστροδρόμιο. Παλαιότερα υπήρχαν ένα δυο ακόμα spots, όπως για παράδειγμα ο Άρης στη Νίκητη, που όμως έκλεισαν κατά τη διάρκεια της κρίσης.
Ο Ανδρέας Γάβρης μοιάζει δημιουργικά πεισματάρης και για αυτό πέτυχε. Έκανε ένα κύκλο ζωής πριν επιστρέψει στην πατρίδα του το Λιτόχωρο, στην Πιερία, και ασχοληθεί στα 35 του με τη μαγειρική επαγγελματικά και ξεχωριστά. Μαγείρευε πάντα, όμως όχι με ένα συνηθισμένο τρόπο. Ο τόσο κλισέ και κυρίως παρεξηγημένος πια όρος ‘’πειραγμένη ελληνική κουζίνα’’ εδώ έχει ουσιαστικό λόγο ύπαρξης.
Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά τα πράγματα. Για μένα ο νομός Πιερίας είναι με διαφορά ανάμεσα στους πέντε ομορφότερους νομούς της Ελλάδας και ίσως αυτός με τις κορυφαίες εναλλαγές. Το υπερθέαμα που λέγεται Όλυμπος, τα Πιερία στη σκιά του, εκπληκτικής ομορφιάς χωριά στις παρυφές του, δυο χιονοδρομικά κέντρα, παραλίες χιλιομέτρων, αρχαιολογικοί χώροι όπως το Δίον. Ομορφιά. Και κάπου εδώ τελειώνουν τα καλά. Γιατί υπάρχουν και τα γνωστά προβλήματα της εγκατάλειψης για τα οποία έχω γράψει εδώ.
Το Λιτόχωρο, η είσοδος για το μαγικό βουνό των Θεών, δεν είναι αυτό που λες ένα όμορφο χωριό. Είναι όμως η πύλη για το παραμύθι. Ένα χωριό με κατεξοχήν τουριστικά και μέτρια μέρη για φαγητό ευτυχεί τα τελευταία δώδεκα χρόνια να φιλοξενεί ένα γκουρμέ προορισμό. Που έγινε γκουρμέ γιατί ο εμπνευστής του δεν περιορίστηκε στη δημιουργία ενός καλού εστιατορίου αλλά το πήγε παραπέρα. Αναζήτησε κορυφαία ελληνικά προϊόντα χωρίς να νοιαστεί για την ποικιλία, τριάντα διαφορετικά τυριά το αποδεικνύουν στην κάρτα και άλλα έντεκα εξαιρετικά αλλαντικά. Σύναψε συμφωνίες με κορυφαίους οινοπαραγωγούς προσφέροντας στον πελάτη του τη δυνατότητα να πιει σε ποτήρι περισσότερες από είκοσι ετικέτες, από τις 500 που διαθέτει, κάτι που δεν συναντά κανείς ούτε σε εξειδικευμένο wine bar.
Τέλος άρχισε να πειραματίζεται με γεύσεις. Το σπανακόριζο της μαμάς του έδωσε τη θέση του στο μπουραντί, το πιο κλασικό και αιώνιο πιάτο του, ένα θεϊκό ριζότο με τσουκνίδες, μανιτάρια και τρούφα. Μπέρδεψε στην κουζίνα του χορταρικά και λαχανικά ξεχασμένα με θαλασσινά, πάντρεψε τη φακή με ωραίο βουβαλίσιο καβουρμά και σορμπέ πορτοκαλιού, δημιούργησε σαλάτες που σε αφήνουν άφωνο, σπαγγέτι με αυγοτάραχο, φρικασέ θαλασσινών με μάραθα, μαύρο ελληνικό βιολογικό χοίρο, πατέ συκωτάκια πουλιών με γλάσο, πρόσθεσε στον μπακλαβά μπλιγούρι και έκανε τα μανιτάρια γλυκό του κουταλιού.
Και όλα αυτά μαζί με πολλά άλλα μόλις πέντε χιλιόμετρα από την εθνική οδό σε ένα μέρος που τα πούλμαν σταματούν έξω από το μαγαζί του και ζητούν πιεστικά σαράντα μερίδες γεμιστά ή σουβλάκια να τελειώνουμε…
Γαστροδρόμιο Εν Ολύμπω, Αγ. Νικολάου 36, Λιτόχωρο
T (23520)-21300, F (23520)-21303 Πιερία
Δείτε και άλλα εστιατόρια που ξεχωρίσαμε εδώ
