Ένα γράμμα από τη Γερμανία

της Χριστίνας Μπίρμαν

Αγαπημένες φίλες, αγαπημένοι φίλοι εντός και εκτός πατρίδας

Διαβάζω όλ΄αυτά που γράφονται και λέγονται και στενοχωριέμαι γιατί οι άνθρωποι βρίσκονται σε απόγνωση, τόσο μεγάλη που τους οδηγεί ν΄αλληλοσπαράζονται. Χαμένος, τοξικός χρόνος κατά τη γνώμη μου.

Που θα μπορούσε να επενδυθεί στο να κάτσετε και να μιλήσετε μεταξύ σας για το πως φανταζόσαστε το μέλλον και να δεσμευθείτε ότι θα εργαστείτε με συνέπεια γιαυτό. Μέσα από την κρίση άνθισαν εκπληκτικές πρωτοβουλίες συμπαράστασης, άρα η συνεργασία με γνώμονα τη βοήθεια των αδύναμων είναι εφικτή. Συνταξιούχοι λιποθυμούσαν και πριν το δημοψήφισμα, άνθρωποι πεινούσαν, έμεναν άνεργοι, δεν είχαν να πληρώσουν το ρεύμα ή το δάνειο, τα ξέρετε καλύτερα.

Κοιτάξτε κατάματα κάποια δεδομένα και αποφασίστε:

Δυστυχώς η αλήθεια είναι ότι η πατρίδα χρωστάει λεφτά. Πολλά λεφτά. Το χρέος της δεν είναι βιώσιμο, τώρα το λέει και το ΔΝΤ. Α, τι καινούριο! Τόσα χρόνια παίρναμε λεφτά για να πληρώνουμε παλιά χρέη και κάπου μάλιστα είδα ότι η τελευταία δόση των 2 τελευταίων μνημονίων ήταν να αποπληρωθεί το 2057 σύμφωνα με τις αρχικές προβλέψεις. Η Ελλάδα εισάγει περισσότερα απ΄ότι εξάγει, το κράτος είναι δυσλειτουργικό, αναποτελεσματικό, μη φιλικό προς τον πολίτη, το πολιτικό προσωπικό στην πλειοψηφία του το ξέρετε, το βλέπετε.

Αντί να κάθεστε και να τα κοιτάτε όλ΄αυτά και να τρώτε τις σάρκες σας, αμβλύνοντας κι άλλο το άσχημο κλίμα που ήδη επικρατούσε, πιστεύοντας ότι η ευθύνη σας σταματάει στο Ναι ή στο Όχι της Κυριακής, 5 Ιουλίου, καταστρώστε εσείς το σχέδιο του κράτους που επιθυμείτε και υποβάλλετέ το στους όποιους άρχοντες ακολουθήσουν. Και στους δανειστές, γιατί όχι; Αν προέρχεται από την πλειοψηφία, θα έχει ισχύ. Οι Ναι και οι Όχι κάνετε μαζί το 90% (οι υπολογισμοί δικοί μου). Με επιμονή και συνέπεια. Θα χρειαστεί χρόνος και κόπος. Ιδέες. Ελληνικό πνεύμα αθάνατο. Και ξεβόλεμα βέβαια. Οι μεταρρυθμίσεις χρειάζονται αλλά μπορεί να βασίζονται σε δικές σας ιδέες. Μιλήστε μεταξύ σας. Γιατί είτε ναι, είτε όχι, πάλι (λόγω αυτού του βάρους που κουβαλά η χώρα) κάποια στιγμή στο ίδιο σημείο θα βρεθείτε.

Και να ξέρετε ότι υπάρχουν κι εδώ πάρα πολλοί άνθρωποι, με πάρα πολύ ευγενικές ψυχές, ναι στους απλούς Γερμανούς αναφέρομαι, οι οποίοι και σας σκέφτονται και προβληματίζονται και λυπούνται για όλ΄αυτά που άκουγαν τόσα χρόνια “ως προς τη διάσωση της Ελλάδας”. Και οι οποίοι συμπαραστέκονται έμπρακτα και προσπαθούν να καταλάβουν κι αυτοί τι σημαίνει ευρωπαϊκή ιδέα.

Κατά τα άλλα, εδώ έχουμε φρικτούς 37-38 βαθμούς, καθόλου θάλασσα ως γνωστόν, κλιματιστικό=άγνωστη λέξη και συγχωρείστε με που μακρηγόρησα, αλλά με πήρε τηλέφωνο ο αδερφός μου που κατεβαίνει να ψηφίσει την Κυριακή και μαλώνει με την μάνα μας αυτήν ακριβώς τη στιγμή. Για το ναι ή το όχι όπως φαντάζεστε.