Ένας αργοπορημένος αποχαιρετισμός

Λέξεις: Σοφία Θεοδοσιάδου

Τα καλοκαίρια μας είναι το λούνα παρκ των αισθήσεων μας. Μοιάζουν με τη νιότη μας γι’ αυτό και μας είναι τόσο ακριβά. Τα καλοκαίρια είναι οι Ιθάκες μας.

Είναι μικροί, αλμυροί προορισμοί στους οποίους φτάνουμε μετά από ένα βαρύ και ασφυκτικό χειμώνα. Είναι οι ανακαλύψεις μας. Είναι οι εικόνες που χρωματίζονται μέσα μας και οι καινούριοι τόποι που περπατάμε.

Τα καλοκαίρια μας είναι οι πιο βαθιές μας ανάσες. Είναι το καλειδοσκόπιο των πιο παθιασμένων ονείρων μας. Είναι η δροσιά που αφήνουν πάνω μας. Είναι και το ταξίδι που μας πλάθει καινούριους από την αρχή.

Τα καλοκαίρια στα χρόνια των εγκλεισμών έχουν μια ιδιαίτερη αίσθηση. Διπλή φυγή, διπλή ελευθερία. Έχουν και τα δύο μια γλυκιά γεύση στο στόμα. Σαν το καρπούζι τον Αύγουστο.

Σαν να μη πιστεύεις πως το θαύμα της ελευθερίας ήρθε και σε βρήκε. Παρατηρείς τον ήλιο όπως μαλακώνει το πρόσωπο και το σώμα σου και είσαι έτοιμος να ομολογήσεις πως τα λάθη σου είναι η ευλογία σου. Κάθε καλοκαίρι ανακαλύπτεις αυτό το καλά κρυμμένο μυστικό. Και ξέρεις πολύ καλά πως θέλεις να του παραδοθείς γιατί είσαι θνητός και γιατί τα καλοκαίρια σου συγχωρούν όλα σου τα λάθη, ένα προς ένα και έτσι μπορείς να γίνεις ένας μικρός θεός στο ολόχρυσο φως του.

Είσαι έτοιμος να προχωρήσεις ένα βήμα παρακάτω. Έχεις αγκαλιάσει τα τοπία που σ’ έχουν κατακτήσει, έχεις αφήσει τη θάλασσα που αντίκρυζες στο νησί να σου υποσχεθεί πως θα είναι εκεί και το επόμενο καλοκαίρι και έχεις ανοίξει το χάρτη για το επόμενο μεγάλο σου ταξίδι: το ταξίδι προς όλα τα άγρια όνειρα σου. Σήμερα αυτό το δεύτερο καλοκαίρι μετά την πανδημία, ξέρεις πως είναι η κατάλληλη στιγμή να μπουν στη δική τους τροχιά και εσύ από μια πλευρά να τα χαζεύεις να πραγματοποιούνται το ένα μετά το άλλο γιατί εκείνο που λαχταρούσαν ήταν αυτή, η δική σου μικρή και ντροπαλή απόφαση.

Tα καλοκαίρια η καρδιά μας σκαρφαλώνει ψηλά, ανάμεσα σ’ εκείνα τα μπαμπακένια σύννεφα του καταγάλανου ουρανού και η ψυχή μας χορεύει ένα ατέλειωτο βαλσάκι.

Πώς αφήνουμε αυτή την πανδαισία; Πως αποχαιρετάμε τα καλοκαίρια μας; Διαλέγουμε τις πιο όμορφες λέξεις, κρατάμε τις πιο δυνατές εικόνες, βάζουμε και λίγη φαντασία μήπως σταθούμε τυχεροί και παγιδεύσουμε τη φαντασμαγορία του φετινού καλοκαιριού στην μετά Covid εποχή μέσα σε λίγες γραμμές.

Δεν είναι εύκολο.

Οι αποχαιρετισμοί του καλοκαιριού δεν είναι ποτέ εύκολοι. Κρατάνε πολύ.

Ίσως και όλα τα ηλιοβασιλέματα του Σεπτέμβρη. Ίσως και περισσότερο.