Επιφυλακτικότητα και σκεπτικισμός εναντίον Πραγματικότητας
του Άρι Γεωργίου Δεν μπορώ πια να ακούω τις αντιδράσεις επιφυλακτικότητας και σκεπτικισμού απέναντι στις δύο επιλογές μας για το ψευτοδίλημμα της Κυριακής, 5 Ιουλίου. Με έχει κουράσει το περισπούδαστο ύφος που, όντως, συνήθως προέρχεται από σπουδαγμένους και κατά τεκμήριο σκεπτόμενους ανθρώπους. Συχνότερα οι εν λόγω κύριοι και κυρίες προέρχονται από κύκλους της διανόησης και […]
του Άρι Γεωργίου
Δεν μπορώ πια να ακούω τις αντιδράσεις επιφυλακτικότητας και σκεπτικισμού απέναντι στις δύο επιλογές μας για το ψευτοδίλημμα της Κυριακής, 5 Ιουλίου. Με έχει κουράσει το περισπούδαστο ύφος που, όντως, συνήθως προέρχεται από σπουδαγμένους και κατά τεκμήριο σκεπτόμενους ανθρώπους. Συχνότερα οι εν λόγω κύριοι και κυρίες προέρχονται από κύκλους της διανόησης και των πανεπιστημιακών ή των καλλιτεχνών αλλά συχνά ακόμη και από τον κόσμο των μικροεπιχειρηματιών ή στελεχών οργανισμών.
Επιφυλακτικότητα: “Δεν είμαι ούτε με το Ναι ούτε με το Όχι”. Αν η δήλωση συνάδει με την άποψη του ΚΚΕ, να τη σεβαστώ εις το ακέραιο, είναι η μοναδική στάση που εκφράζει με συνέπεια μιαν άποψη που δεν ασπάζομαι αλλά που δεν είναι αδιαφανής.
Επιφυλακτικότητα, σκεπτικισμός: “Δεν είμαι ούτε με το ναι ούτε με το όχι, γιατί εκείνοι που μας φέρανε εδώ ήταν χειρότεροι”. Συγγνώμη δηλαδή, αγαπητοί κύριοι, εμείς τί είμαστε; Είμαστε μήπως τυφλοί και κουφοί και αμβλύνοες ώστε να μην έχουμε αντιληφθεί αυτά που εσάς δεν σας διαφεύγουν; Εμείς δηλαδή, κατά την άποψή σας και την σοφή επιφυλακτική σας στάση, δεν είδαμε τα ολισθήματα των προηγουμένων, δεν ζήσαμε τα αδιέξοδα, ή μήπως είμαστε παντελώς αναίσθητοι στις επιπτώσεις της παρατεταμένης λιτότητας στα αδύνατα και ευάλλωτα στρώματα της κοινωνίας, στη φτώχεια και στην εξαθλίωση που εξαπλώνεται καλπάζοντας;
Αγαπητοί φίλοι της επιφυλακτικότητας και του σκεπτικισμού, φίλοι μου διαποτισμένοι από τα αντανακλαστικά της ανέκαθεν κριτικής σας στάσης (που σέβομαι, θαυμάζω και τιμώ) απέναντι στα τεκταινόμενα, στα όποια τεκταινόμενα, φίλοι μου στρατευμένοι στη γραμμή της σύνεσης, ταγμένοι σε στόχους μακροπρόθεσμους, περιεκτικούς και ουσιαστικούς, φίλοι της ηλικιακής ωριμότητας και απομακρυσμένοι από τη νεότητα που θα δικαιολογούσε (και θα δικαιολογεί) σφάλματα που και εμείς ως νέοι ίσως διαπράξαμε, φίλοι αγαπητοί, σας παρακαλώ θερμά να προσπεράσετε ακόμη και την ενδεχομένως ορθότερη από τη δική μου δική σας σκέψη, την “πολιτική ορθότητα” της ιδεολογικής σας κλίσης, να επιτρέψετε στην Πραγματικότητα και μόνο στην Πραγματικότητα να οδηγήσει το χέρι σας στο ψηφοδέλτιο. Να συμπράξετε με την επιλογή που παρέχει περισσότερες ελπίδες να μπορούμε και πάλι να ασκούμε κριτική και να επηρεάζουμε στο μέτρο των πραγματικών μας δυνατοτήτων το πολιτικό σύστημα στο οποίο είμαστε προορισμένοι να ανήκουμε.