Ο επίλογος της Τρίτης: «Οι τελευταίες μέρες της Πομπηίας»
Ο Ακης Σακισλόγλου κλείνει τη μέρα με ένα σχόλιο για τον Κορονοϊό, την Zackie Oh και τον Γιώργο Καπουτζίδη
Η καταγραφή των κρουσμάτων Κορονοϊού ολοκληρώνεται καθημερινά λίγες ώρες πριν την ενημέρωση των 18.00 και από εκείνη τη στιγμή αρχίζει η καταγραφή της επόμενης μέρας. Φαντάζομαι σήμερα τους υπεύθυνους να βλέπουν το ρολόι και να περιμένουν… ακόμα μια καταγραφή για να κλείσουν την Τρίτη 20 Οκτωβρίου στα 667 κρούσματα γιατί… δεν το έχει και πολύ ένα κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας να αποδώσει την έξαρση των ημερών στον «έξω από δω»!
666+1 λοιπόν!
Συγχωρέστε με για τον χαβαλέ αλλά δεν έχω πλέον άλλη άμυνα απέναντι στον παραλογισμό που βιώνουμε στη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης.
Χθες το πρωί η Θεσσαλονίκη ήταν «σε πορτοκαλί συναγερμό» αλλά το βραδάκι μάς είπαν «συγνώμη, λάθος, όλα καλά». Χθες το μεσημέρι η super league ανακοίνωνε την επιστροφή των φιλάθλων στα γήπεδα και στην Τούμπα ετοιμαζόντουσαν να εκδώσουν 2900 εισιτήρια για το ματς με την Ομόνοια και τους λέγαμε «ρε σείς, πλάκα κάνετε…» για να έρθει 15 ώρες μετά ο «σοβαρός» Κυριάκος Μητσοτάκης να πάρει την ευθύνη πάνω του και να ακυρώσει την απόφαση. Πώς να πάρει κάποιος σοβαρά αυτόν τον κρατικό μηχανισμό, την πολιτεία, την κυβέρνηση…
Στην Ελλάδα, λοιπόν, έχουμε σήμερα 667 καταγραφές κρουσμάτων, αρκετούς θανάτους και διασωληνωμένους. Και τι κάνουμε; Επιτόπιες επισκέψεις των υπουργών στις «πορτοκαλί περιοχές», συσκέψεις, δηλώσεις. Η ίδια περίπου κατάσταση επικρατεί και στη Σλοβακία αλλά εκεί, επειδή δεν έχουν Χαρδαλιά, ούτε Χρυσοχοΐδη να τα λύσουν με προσωπική παρέμβαση τα προβλήματα δυσλειτουργίας… αναγκαστικά επέβαλαν μαζικά τεστ σε όλον τον πληθυσμό άνω των 10 ετών με σκοπό να δουν το πραγματικό μέγεθος της πανδημίας. «Ερασιτεχνισμοί».
Επιστρέφω στη Θεσσαλονίκη που σήμερα κατέγραψε 100 κρούσματα και μέσο όρο 60 κρούσματα κάθε μια από τις προηγούμενες 4 μέρες. Ας μάς πει κάποιος πόσα λεωφορεία του ΟΑΣΘ τήρησαν την πληρότητα του 50%, πόσες ενορίες κοινώνησαν το ποίμνιο με το ίδιο κουταλάκι, τι συμβαίνει στα εργοστάσια, στα προπονητήρια – γυμναστήρια – κολυμβητήρια για τα νέα παιδιά (τρία έχω σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και βλέπω καθημερινά πόσο «γιούχου» είναι όλοι ακόμα και στα βασικά ζητήματα όπως χρήση μάσκας και πλύσιμο χεριών…). Τίποτα δεν έγινε. Όλη η συζήτηση εξαντλείται στους ελέγχους στην εστίαση (που δεν είναι καν συνεχείς), στα πάρτι του ΑΠΘ και στον συνωστισμό στις πλατείες. Πώς το είπε χθες ο καλός συνάδελφος, Βασίλης Πεκλάρης; «Ζούμε τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας».
Αύριο ξεκινά στην Αθήνα μια σημαντική δίκη, αυτή της υπόθεσης δολοφονίας του Ζακ Κωτσόπουλου. Της Zackie oh! Πολλές οι προεκτάσεις αυτής της δίκης. Αλληλένδετες με όσα συμβαίνουν στη δίκη της Χρυσής Αυγής αλλά και γενικά στην κοινωνία. Εκτός αν κάποιος πιστεύει ότι ο αγώνας για δικαίωση αυτού του παιδιού που μια ολόκληρη κοινωνία βιάστηκε να βγάλει από τη μέση κι έπειτα να καθαρίσει και το πεζοδρόμιό της, είναι άσχετη με όσες συμπεριφορές βλέπουμε από εισαγγελείς στα δικαστήρια, από πολιτικούς στο βήμα της Βουλής, από «αγανακτισμένους» πολίτες σε διαδηλώσεις μίσους. Εδώ θα είμαστε, θα την παρακολουθούμε και θα σημειώνουμε τις «ανορθογραφίες», όπως στη δίκη της Χρυσής Αυγής η οποία ακόμα και σήμερα ΔΕΝ τέλειωσε, ούτε θα τελειώσει σύντομα. Είναι τέτοια η διείσδυση του «σκοταδιού» στο μεδούλι του κοινωνικού σώματος που χρειάζεται «απάντηση» η κάθε δήθεν αθώα τοποθέτηση «έντιμων κυρ Παντελήδων».
Υ.γ.: Χθες ο ηθοποιός Γιώργος Καπουτζίδης έδωσε μία τηλεοπτική συνέντευξη όπου σχεδόν κατήγγειλε την νοοτροπία της πολιτείας απέναντι σε ομόφυλα ζευγάρια που επιθυμούν την αναδοχή ή υιοθεσία ενός παιδιού. «Θα με αναγκάσουν να φύγω στο εξωτερικό», είπε. Αν διαβάσετε τα σημερινά σχόλια μερίδας κόσμου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα σας «πέσει το σαγόνι». Η ίδια η ντροπή ντράπηκε με όσα εκφράζει (η μεγάλη απ’ ότι φαίνεται) μερίδα των νεοελλήνων. Δεν θα πω κάτι βαθύτερο παρά μόνον αυτό: στην Ελλάδα ακόμα και μηχανάκι να θέλεις να οδηγήσεις, απαιτείται «άδεια ικανότητας». Για να κάνεις δικό σου παιδί, βέβαια, σου ζητούν απλώς μια ληξιαρχική πράξη γέννησης και μετά είναι «δικό σου» για 18 ολόκληρα χρόνια σχεδόν χωρίς να δίνεις λογαριασμό σε κανέναν και χωρίς να ελεγχθείς από κανέναν. Και σαν να μην έφτανε αυτό, εσύ – εμείς που κάναμε τα δικά μας παιδιά και τα θεωρούμε ιδιοκτησία μας κυριολεκτικά και μεταφορικά, έχουμε άποψη και την επιβάλουμε για το αν δικαιούται ή όχι ο Γιώργος Καπουτζίδης να μεγαλώνει ένα παιδί με τον σύντροφό του ή η Χι κοπέλα με την σύντροφό της. Ο Γιώργος Καπουτζίδης έχει τη δύναμη της αναγνωρισιμότητάς του και θα την βρει τη λύση. Ίσως καταφέρει να βοηθήσει και πολλούς «ανώνυμους» ανθρώπους να δικαιωθούν στον αγώνα τους. Εμείς οι υπόλοιποι, «δήθεν φυσιολογικοί», όπως αυτοαποκαλούμαστε, ας φροντίσουμε να δούμε τι γίνεται μέσα στα ιδρύματα με τα ορφανά, ασυνόδευτα, κακοποιημένα από τους φυσικούς τους γονείς παιδιά τα οποία μεγαλώνουν χωρίς αγάπη και στοργή, χωρίς προοπτικές, χωρίς ευκαιρίες. Γιατί αυτό που αποδεχόμαστε να συμβαίνει εκεί είναι το πραγματικά «αφύσικο» και «ανώμαλο».
Καλό σας βράδυ.
