Έτσι ξεκίνησαν και φέτος τα Δημήτρια

Του Γιώργου Τούλα

Πάνε πια πέντε σεζόν που, ένα από τα πιο παλιά φεστιβάλ της πόλης, τα Δημήτρια αποφάσισαν πως οι ενάρξεις τους όφειλαν να αλλάξουν τροπάρι.

Έτσι λοιπόν έγιναν εξωστρεφείς, δοκιμάζοντας διαφορετικούς τρόπους ενάρξεων με τρεις διαφορετικούς αντιδημάρχους στο τιμόνι. Πρώτα ήταν ο Βασίλης Γάκης που επέλεξε την έναρξη του 2010 να την κάνει στη δημοφιλή περιοχή της Βουλεβάρτου, όπου είχε προηγηθεί τρεις μήνες πριν η έναρξη του Θεσσαλονίκη Αλλιώς. Ενοικιάστηκε εκείνο το φθινόπωρο και ένα άδειο μαγαζί ως στρατηγείο και οι δρόμοι που σφύζουν από ζωή φιλοξένησαν μια υπαίθρια και πετυχημένη έτσι κι αλλιώς γιορτή.

Ακολούθησαν ο Σπύρος Πέγκας και οι τρεις δικοί του επιμελητές των Δημητρίων, Ιφιγένεια Ταξοπούλου, Γιώργος Λαζαρίδης και Κωνσταντίνος Ρηγός που επέλεξαν για δυο συνέχεις χρόνιες τους κήπους των Μεγάρων Μουσικής και αλλεπάλληλες συναυλίες διαφόρων σχημάτων, με μεγάλη και εδώ συμμετοχή.

Η άφιξη της Έλλης Χρυσίδου και το νέο αεράκι στα Δημήτρια με την Όλγα Ταμπουρή στο τιμόνι, μας κατέβασαν πέρσι στο Λιμάνι. Σε μια παράτα που έστησε ο Μάριος Ελευθεριάδης οι τέχνες συναντήθηκαν με το συμπόσιο της παλαιάς εποχής και τους μεγάλους μπουφέδες που ο κόσμος τίμησε δεόντως.

Φέτος, με τη Θούλη Μυσιρλόγλου στο τιμόνι, επιλέχθηκε χθες βράδυ ως έναρξη ένας περίπατος. Μια βόλτα στον ομφαλό της πόλης, τις γειτονιές από την Πλατεία Εμπορίου που ανακαινίζεται, το σημείο που δολοφονήθηκε ο Λαμπράκης, την αγορά Βλάλη, την Αριστοτέλους ψηλά και τη Ρωμαϊκή Αγορά. Με τελετάρχη λαμπρό τον μοναδικό τζάζμαν Λάκη Τζήμκα και μια σειρά εκπλήξεις -μικρές ή μεγάλες- στην πορεία, video projections, φωτισμοί των αρχαιοτήτων και των κτιρίων και κυρίως μουσική, μια παρέλαση ανθρώπων όλων των ηλικιών εχθές παλαιών κουλτουριάρηδων, διψασμένων φοιτητών, περίεργων αλλά και ψυλλιασμένων, σε μια πόλη που το δημόσιο, από κείνη την πρώτη φορά που τα Δημήτρια βγήκαν στους δρόμους μέχρι σήμερα, έγινε μόδα και το κοινό έμαθε να ζει ξανά και να χαίρεται δημόσια δρώμενα. Ωραία βραδιά χθες, όχι τόσο για την πρωτοτυπία της, όλα αυτά έχουν γίνει πια δεκάδες φορές, αλλά γιατί συνεχίζει θεσμικά ένα δρόμο που τόσοι πολλοί άνθρωποι άνοιξαν και υπηρέτησαν αυτά τα χρόνια. Και του χρόνου.