Eurovision 2017: Κι άλλο κακό να μην μας βρει

Κι εκεί πάνω στο ζάπινγκ πέφτεις πάνω στη χθεσινή μετάδοση της βραδιάς του ελληνικού τελικού για την Eurovision. Στην αρχή λίγο πιστεύεις (ή θέλεις να πιστέυεις) ότι βλέπεις κονσέρβα εκπομπή από τα eighties. Για λίγα δευτερόλεπτα… Μετά καταλαβαίνεις ότι βλέπεις live και βρίσκεσαι στο 2017…

Προσπερνώ το θέμα Eurovision. Ας μην επανέλθουμε στον απαρχαιωμένο θεσμό με τα πανομοιότυπα τραγούδια εδώ και δεκαετίες. Ας πούμε ότι ο θεσμός έχει φαν και ας τους σεβαστούμε… Μια ευρωπαϊκή μουσική γιορτούλα είναι θα περάσει, λεμε κάθε χρόνο και αλλάζουμε κανάλι. Όποιος θελει ασχολείται όποιος δεν θέλει …βάζει έναν δίσκο να παίζει και την προσπερνάει.

Δυστυχώς μαζί με τον θεσμό έρχεται και αυτή η προπαρασκευαστική φιέστα (ο Θεός να την κάνει) που κάθε χρόνο προσπαθεί να βρει λόγο ύπαρξης και καταναλωσης τηλεοπτικού χρόνου. Και που κάθε χρόνο γίνεται όλο και πιο αδύνατον να παρακολουθήσεις. Νομίζω πως τόσα κλισέ κακής τηλεορασης μαζεμένα σε μια εκπομπή δεν έχω ξαναδεί.

Να μιλήσω για τους αμήχανους παρουσιαστές που είχαν φορέσει ένα αγχωμένο χαμόγελο ή για το ανεκδιήγητο outfit που ακόμη και σαν φόρο τιμής στα 80’ς να το δεις δεν διασώζεται;

Να πω για την καταναγκαστική τους προσπάθεια να φτιάξουν μια τέλος πάντων εορταστική ατμόσφαιρα;

Να πω για τις skype συνδέσεις με τους συλλόγους της ομογένειας με μερικούς αποσβωλωμένους ανθρώπους στο βάθος που προφανως δεν μπορούσαν να διαχειριστούν τα 10 λεπτά δημοσιότητας που τους αναλογούν και στον δρόμο που άνοιξε το “Πάμε Πακέτο” στο βλέμμα, κουνούσαν σε σταθερό ρυθμό πλαστικά ελληνικά σημαιάκια σε βαθμό ζαλιστικό;

Να πω για τα τραγούδια, που δεν θυμάμαι ποιο ήταν ποιο θαυμάζοντας συγχρόνως τους ανθρώπους που κατάφεραν να ξεχωρίσουν κάποιο ως καλύτερο;

Να πω για την έλλειψη live εκτελέσεων σε ένα live show;

Να πω για την έλλειψη χαράς και ενθουσιασμού από όλους τους παρευρισκομένους;

Και ήταν τόσο ολοφάνερο το ότι κανείς δεν ήθελε να βρίσκεται εκεί και κανείς δεν προσπαθούσε καν να μας πείσει για το αντίθετο, που αναρωτιόμαστε τι νόημα έχει να συνεχίζεις να επιμένεις ω ΕΡΤ σε κάτι το οποίο κανείς δεν μπορεί να υποστηρίξει κι αυτό “βγαίνει προς τα έξω”. Γιατί δεν φτάνει ένα λαμπερό μουτράκι και μια ροζ τουαλέτα για να στηρίξεις έναν θεσμό που διεκδικεί τον τίτλο του σόου όταν σόου δεν υπάρχει.

Βάλε καλύτερα να δούμε Άγνωστο Πόλεμο…

info: Χθες ψηφίζαμε live το τραγούδι που θα ερμηνεύσει η Demy στον 62ο Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision 2017 στο Κίεβο της Ουκρανίας. Τη βραδιά του ελληνικού τελικού παρουσίασαν ο δημοφιλής ηθοποιός Αντώνης Λουδάρος και η δημοσιογράφος της ΕΡΤ Έλενα Μπουζαλά. Στην ειδική εκπομπή για τη Eurovisiοn παρουσιάστηκαν τα 3 υποψήφια τραγούδια σε μουσική και παραγωγή του Δημήτρη Κοντόπουλου και στίχους των John Ballard και Romy Papadea. Η πρωταγωνίστρια της βραδιάς Demy μαζί με τους επιτυχημένους δημιουργούς αλλά και ο Hovig με το τραγούδι που θα εκπροσωπήσει την Κύπρο,βρίσκονται κοντά μας στο στούντιο της ΕΡΤ. Στην ψηφοφορία συνέβαλαν εννέα κριτικές επιτροπές από εκπροσώπους συλλόγων της ομογένειας. Η ψηφοφορία έγινε με γραπτό μήνυμα ή μέσω κλήσης από σταθερό τηλέφωνο. Η ποσόστωση στην ψήφο ήταν 70% κοινό (μέσω televoting) και 30% κριτική επιτροπή.