Η Ευρώπη βάφτηκε Γαλλία

Για άλλη μια φορά η Γαλλία είναι στόχος τρομοκρατικής επίθεσης. Και αυτή τη φορά είναι πραγματικά μεγάλη. Και είναι πραγματικά σοκαριστική. Δεν είναι μια επίθεση σε μια χώρα κάπου κοντά μας. Δεν είναι μια κάποια επίθεση. Είναι η επίθεση που φοβόμαστε όταν περπατάμε σε έναν πολυσύχναστο δρόμο μιας μεγάλης ευρωπαϊκής πόλης. Είναι η επίθεση που άλλαξε τον κόσμο πριν σχεδόν δεκαπέντε χρόνια στη Νέα Υόρκη. Και τώρα ξανά.

Η Γαλλία, μια από τις πιο πολυπολιτισμικές χώρες, με τις ιδιοτροπίες της, έπαψε να είναι άτρωτη οριστικά. Όπως και η Ευρώπη. Αυτό ήταν χτύπημα στην καρδιά. Και ήταν χτύπημα από μέσα. Αδύνατο να αντιδράσει κανείς. Αδύνατο να το κατανοήσει. Όπως μια καρδιακή προσβολή. Το πρόβλημα υπάρχει, κανείς δεν το έχει εντοπίσει, μέχρι το τέλος. Και η καρδιά σταματά, όπως σταμάτησε η καρδιά του Παρισιού, όπως σταμάτησαν οι καρδιές τόσων ανθρώπων. Σταμάτησαν οι καρδιές αυτών που πέθαναν. Σταμάτησαν και οι καρδιές αυτών που ζουν.

Είναι ο τρόμος που σταματά τις καρδιές των ανθρώπων. Είναι ο τρόμος που κόβει την ανάσα. Είναι ο τρόμος που λυγίζει τα γόνατα. Όμως ο τρόμος δίνει εντολή στην καρδιά να χτυπήσει δυνατά. Πιο δυνατά. Πιο γρήγορα. Και όμως ο τρόμος δυναμώνει την ανάσα. Πιο γρήγορη. Ακόμα πιο γρήγορη. Και τα γόνατα πιο σταθερά, πιο ισχυρά μέσα στην αδυναμία τους. Πόση δύναμη είχε ο τραυματισμένος που έτρεχε να σωθεί. Πόση ένταση η καρδιά του. Πόση δύναμη του έδωσε ο τρόμος. Η μάχη για ζωή.

Η Ευρώπη βάφτηκε Γαλλία. Βάφτηκε Γαλλία από τον πόνο που μπορεί να ενώσει τους ανθρώπους. Από τον πόνο που μπορεί να ενώσει λαούς, να ξεπεράσει εμπόδια. Ο πόνος, η θλίψη, η πικρία δυναμώνουν τους δεσμούς. Του κάνουν ακλόνητους. Η Ευρώπη κλονίστηκε, για λίγο. Από εδώ και πέρα θα είναι πιο δυνατή. Πιο θαρραλέα. Οι λαοί πιο ενωμένοι, πιο ένας.

Γιατί όμως να συμβαίνουν αυτά; Γιατί άνθρωποι σε κάθε γωνία της γης να χάνονται άδικα; Πιο είναι αυτό το όπλο που μπορεί να σκοτώσει αδιάκριτα, που μπορεί να σκοτώσει χωρίς λόγο, χωρίς φόβο, χωρίς αιδώ; Το όπλο αυτό είναι μόνον ένα. Και είναι δυνατό. Είναι αήττητο. Ο φανατισμός.

Δεν είναι καμία ιδεολογία. Δεν είναι ένας άρρωστος νους. Είναι τα άρρωστα ιδανικά, είναι τα άρρωστα πιστεύω, είναι οι άρρωστες φαντασιώσεις. Αυτό είναι ο φανατισμός. Είτε πολιτικός, είτε θρησκευτικός. Ο φανατισμός είναι το όπλο, είναι το πέπλο, είναι το φάντασμα που οπλίζει τα μυαλά των ανθρώπων. Και οι φανατισμένοι δεν μπορούν να δούνε την αλήθεια. Να την δούνε όπως πραγματικά είναι. Η αλήθεια του φανατισμένου είναι μόνο μια, και είναι μια αλήθεια άρρωστη. Φασισμός.

Ο φασισμός απειλεί, οπλίζει, σκοτώνει. Ο φασισμός δυναμώνει τα πάθη και δημιουργεί νέα. Ο φασισμός δεν αναζητά εξηγήσεις, δεν ψάχνει λύσεις, δεν προτάσσει ιδέες, δεν ενισχύει τη λογική. Ο φασισμός σκοτώνει, αδιακρίτως. Χωρίς δισταγμό. Ένα οπλισμένο μυαλό, μια άρρωστη συλλογική συνείδηση, ένα φονικό εργαλείο, και ο φασισμός υλοποιεί το μοναδικό σχέδιο που μπορεί να έχει. Τον φόνο.

Η Γαλλία σήμερα είναι ο κόσμος στον οποίο ζούμε, εκεί που αναπνέουμε, που φοβόμαστε, που χαιρόμαστε και γελάμε. Κανένας φανατισμός, κανένας φασισμός δεν θα μπορέσει ποτέ να αποδημήσει όσα με τόσο κόπο αιώνες τώρα έχτισαν οι πολίτες αυτής της ένωσης. Η Ευρώπη βγαίνει λαβωμένη, αλλά πιο δυνατή μετά από την επίθεση στο Παρίσι. Οι πολίτες της Ευρώπης θα απαντήσουν σε αυτό πιο δυνατά, πιο αισιόδοξά, αλλά πάνω απ όλα, πιο δημοκρατικά.