Φυσητήρες φύλλων κι ελπίδας

Λέξεις: Ειρήνη Τσαρούχα | Εικόνα: Unsplash 

Στη Ζυρίχη, πρόσφατα, αποφάσισαν με δημοψήφισμα απαγόρευση για τους φυσητήρες φύλλων. Οι πολίτες πήγαν στις κάλπες, οι πολιτικοί έβγαλαν λόγους, τα κόμματα πήραν θέση. Και τελικά το 61,7% είπε: «φτάνει πια με τον θόρυβο και τη σκόνη». Από δω και πέρα, οι φυσητήρες θα δουλεύουν μόνο λίγους μήνες το χρόνο, κι αυτό με προσοχή, γιατί πρέπει να διασφαλιστεί η τροφή της μικροπανίδας. Οι αντίπαλοι μίλησαν για μια «κουλτούρα απαγορεύσεων» που στραγγαλίζει την ελευθερία.

Ακούγεται αστείο; Κι όμως, είναι αλήθεια. Είναι η πολυτέλεια μιας κοινωνίας που έχει λύσει τα προβλήματά της και αντικείμενο πολιτικής συζήτησης γίνεται η προστασία των ενδιαιτημάτων μικρών ζωντανών οργανισμών που χρησιμεύουν ως τροφή για πουλιά, σαύρες και σκαντζόχοιρους και η οποία διαταράσσεται από τους φυσητήρες. Φυσικά, για να φτάσεις να συζητάς το «τίποτα», πρέπει να έχεις ήδη λύσει τα «πάντα».

Εδώ, που πλέον η στέγη του πολίτη αντί να προστατεύεται, εκπληστηριάζεται, τα ενοίκια σκαρφαλώνουν πιο γρήγορα κι από το θερμόμετρο σε καύσωνα, εδώ που στο ταμείο σούπερ μάρκετ νομίζεις ότι εκτελωνίζεις φεράρι χάρη σε επιδότηση του ΟΠΕΚΕΠΕ, εδώ που στα «μαγικά βοσκοτόπια» ζουν περισσότερα πρόβατα απ’ ότι χόρτα, οι επικοινωνιακοί αρμοί της κυβέρνησης φροντίζουν ως φυσητήρες να διαλύουν τον κουρνιαχτό που σηκώνουν οι αποκαλύψεις για τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα. Εδώ, όμως τα μηχανήματα λειτουργούν αθόρυβα, ώστε να μην ενοχλούν και σηκώσουν συζητήσεις για την απόσυρσή τους.

Κι όμως, είναι γοητευτικό να βλέπεις μια κοινωνία που έχει την πολυτέλεια να σκύψει πάνω από το τίποτα. Να δώσει βαρύτητα στον ήχο ενός μηχανήματος, στο φύλλο που σαπίζει στο έδαφος, στον σκαντζόχοιρο που ψάχνει να φάει. Στη σκιά των Άλπεων, όπου η ζωή είναι τόσο τακτοποιημένη, τα μικρά αποκτούν αξία.

Εδώ, στη βαλκανική γειτονιά, που το φθινόπωρο τρέμουμε αν θα πνιγούμε τον χειμώνα από τις βροχές και την άνοιξη εάν θα καούμε το καλοκαίρι από τις φωτιές, εδώ, καθημερινά δίνεται η ατέρμονη μάχη του αυτονόητου. Εδώ στην κοιτίδα της δημοκρατίας, λαβώνονται τα θεμέλιά της, για να διασωθεί η κυβερνητική εξουσία.

Διαδικτυακοί και μιντιακοί αγωγοί της κυβερνητικής παραπληροφόρησης κόβουν τον αέρα της κριτικής και της αλήθειας ενώ άλλοι ανεμιστήρες φροντίζουν να σκορπούν λάσπη σε όσους δεν μπορούν να ελέγξουν, σε όσους αντιπολιτεύονται με σοβαρότητα και τεκμηρίωση, σε όσους ανατάσσουν την ελπίδα.

Και με το βλέμμα στην Ελβετία μια μελαγχολική σκέψη ζωγραφίζει ένα πικρό μειδίαμα ζήλειας: αλλού ψηφίζουν για το πώς θα μαζέψουν τα φύλλα από το πεζοδρόμιο κι εδώ οι κυβερνητικοί φυσητήρες σκουπίζουν τα όνειρα της κοινωνίας και όσους παλεύουν να κρατήσουν ζωντανή την ανάσα της.

Όσο για τους σκαντζόχοιρους; Στη Θεσσαλονίκη μάλλον το μόνο που τους απομένει είναι να γίνουν… περιστέρια.

*Η Ειρήνη Τσαρούχα είναι δημοσιογράφος