Για καλό ήρθατε;

Του Γιώργου Τούλα 

Η ”κορυφαία” στιγμή για τη Θεσσαλονίκη της παρουσίας του πρωθυπουργού στα εγκαίνια της ΔΕΘ, ήταν πάντα η στιγμή εκείνη στη συνέντευξη τύπου που οι τοπικοί συνάδελφοι δημοσιογράφοι παίρνουν το λόγο και ρωτάνε για το μέλλον της Θεσσαλονίκης. Συνήθως ο εκάστοτε πρωθυπουργός είχε ήδη εξαγγείλει στο λόγο του τα ίδια Φαραωνικά έργα που εξήγγειλε και την προηγούμενη χρονιά, Μετρό, υποθαλάσσιες, υπέργειες, εξωτερικοί περιφερειακοί, εσωτερικές παρακάμψεις, καραβάκια, μεταφορά της ΔΕΘ στη Σίνδο, τη Θέρμη, ή άλλους εξωτικούς τόπους, απόδοση του δημόσιου χώρου της στην πόλη, νέα ρυθμιστικά, πεζοδρομήσεις της Τσιμισκή, τραμ, τον ουρανό με τ’ άστρα. Πολλές φορές μάλιστα εγκαινιάζουν και μακέτες. Η χαρά της μακέτας. Και στο ακροατήριο χειροκροτούν κομματικά στελέχη.

Οι τοπικοί συνάδελφοι φεύγουν ικανοποιημένοι γιατί έχουν ρεπορτάζ για τις εφημερίδες τους την άλλη μέρα. Πόσο θα αλλάξει η πόλη μας, λένε πηχυαίοι τίτλοι. Την ίδια ώρα έξω από το Βελλίδειο, συνήθως το σύμπαν καίγεται. Η πόλη ολοένα και περισσότερο φοβισμένη μαζεύεται στο καβούκι της. Πληγωμένη και απογοητευμένη. Τα χρόνια περνούν τα έργα μένουν μακέτες, η συν-πρωτεύουσα μαραζώνει, βιώνοντας την κρίση όχι πέρσι και φέτος αλλά από τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας και δώθε και οι αστικοί μύθοι γύρω από το Σαββατοκύριακο της ΔΕΘ δίνουν και παίρνουν. Τα τραπέζια των παραγόντων στο Ρέμο, οι σουίτες των ακριβών ξενοδοχείων που γίνονται μια σειρά καλά πηδήματα, φρέσκο ψαράκι στη νέα Κρήνη. Τη Δεύτερα όλοι αποχωρούν ικανοποιημένοι, γιατί και τους ιθαγενείς χόρτασαν υποσχέσεις και μακέτες και οι ίδιοι πέρασαν καλά.

Τα χρόνια πέρασαν με τούτα και με κείνα φτάσαμε σε μια ρημαγμένη χώρα το 2014 και το αστυνομοκρατούμενο κράτος που καταδικάζει για άλλη μια χρονιά το εγκαίνιο μιας αναβαθμισμένης και αισιόδοξης ΔΕΘ έρχεται να υπηρετήσει τις φιλοδοξίες των εκάστοτε ηγετών. Ήρθε η στιγμή όμως να κλείσει για πάντα αυτή η μαύρη τρύπα στη ζωή της πόλης που θυμίζει μέρες σκοτεινών εποχών κατοχής. Που κάνεις δεν θέλει να θυμάται.