Για κάποιον λόγο, είμαι εδώ
Για κάποιο λόγο αυτή η πόλη συνεχίζει να μας κρατάει εδώ, να μας εμπνέει και να μας κάνει να πιστεύουμε σ’ αυτή. Να μας δίνει συνήθως τροφή για γκρίνια, αλλά και για κρυφά χαμόγελα και ελπίδες. Έχει αυτή την αντιφατικότητα η πόλη μας. Μια τραμπάλα που σε πάει ψηλά και μετά σε ρίχνει στα τάρταρα
Τι έχει να προσφέρει η Θεσσαλονίκη στους πολίτες της; Πώς μπορεί να εμπνεύσει τα παιδιά της; Η πόλη των ποιητών και των συγγραφέων, όπως λέγαμε κάποτε, θα παραμείνει μία ζωντανή πόλη;
Πόσες φορές τα έχουμε σκεφτεί και τα έχουμε συζητήσει με παρέες; Μεγαλώνουμε, περιμένουμε τους φίλους μας να επιστρέψουν δύο φορές το χρόνο απ’ έξω για να τους δούμε, να θυμηθούμε τη νεότητά μας, με άλλους ξεγελάμε τον πόνο μας, αλλά παραμένουμε και περιμένουμε εδώ.
Για κάποιον λόγο.
Μια έκφραση που μου έκανε ’κλικ’ από την αρχή. Εκφράζει αυτό το απροσδιόριστο, το ανείπωτο και το ανεπίγνωστο. Το ενστικτώδες και το παρορμητικό. Μην το ψάχνεις και πολύ.
Για κάποιον λόγο, είμαι εδώ.
Για κάποιο λόγο αυτή η πόλη συνεχίζει να μας κρατάει εδώ, να μας εμπνέει και να μας κάνει να πιστεύουμε σ’ αυτή. Να μας δίνει συνήθως τροφή για γκρίνια, αλλά και για κρυφά χαμόγελα και ελπίδες. Έχει αυτή την αντιφατικότητα η πόλη μας. Μια τραμπάλα που σε πάει ψηλά και μετά σε ρίχνει στα τάρταρα. Από τη μία το γκρι, η αργοπορία της σε όλα, η ματαίωση των προσδοκιών. Από την άλλη η σπίθα, η μήτρα σπουδαίων ανθρώπων, το σταυροδρόμι συναντήσεων και ιδεών. Η Θεσσαλονίκη αποτελεί ένα φυτώριο που όμως δεν είναι σε θέση να λειτουργήσει μόνο του, αυτόνομα, εξαρτάται πλήρως από το κράτος της Αθήνας και άρα δεν είναι σε θέση να έχει την τύχη στα χέρια του. Έχει ανθρώπους επίμονους, που δεν τα παρατούν και μάχονται και στο τέλος της ημέρας, ξεφυσώντας εκμυστηρεύονται στον εαυτό τους πόσο την αγαπούν. Έχει κι άλλους, που τα παράτησαν προ πολλού… αλλά είπαμε.
Στο περιοδικό που κρατάτε στα χέρια σας θα νιώσετε αυτή την επαμφοτερίζουσα αίσθηση, το γλυκόπικρο, το up and down της Θεσσαλονίκης. Διαβάζοντας τα θέματα που ετοιμάσαμε και τα κείμενα που έχουν την υπογραφή σπουδαίων ανθρώπων της Θεσσαλονίκης, θα μπείτε στον κόσμο της.
Θα πάρετε μια γεύση από τη νεανική ορμή της, από τη φρεσκάδα της, την ωριμότητα, αλλά και την «ενηλικίωσή» της. Η Θεσσαλονίκη θα είναι πάντα θέμα συζήτησης. Είτε για τα καλά της, είτε για τα άσχημά της. Κι εμείς, για κάποιο λόγο θα είμαστε εδώ, να την ζούμε, να την ρουφάμε και να μας ρουφάει, να την ξεζουμίζουμε και να μας ξεζουμίζει, όμως τα ηλιοβασιλέματα να την αγκαλιάζουμε και να μας αγκαλιάζει.
ΥΓ: Από κάποια ραντεβού δεν γίνεται να λείπεις. Είναι τα ραντεβού με το είναι σου το ίδιο, με την ιδέα που κουβαλάς στο μυαλό σου, την ιδεολογία σου και την ύπαρξή σου. Σε αυτό το ραντεβού των 35 ετών της Parallaxi, είμαι παρών και υλοποιείται έτσι ένα εφηβικό και μετεφηβικό όνειρο. Πέραν της ευγνωμοσύνης προς το Γιώργο, την Κατερίνα, τη Μυρτώ, τον Ραφαήλ, τον Γιώργο, τη Μαργαρίτα, την Χρυσάνθη, τον Κωστή, τον Αλέξανδρο, την Μαρίνα, όλα τα παιδιά που συνεργαζόμαστε καθημερινά, αισθάνομαι μια υπερηφάνεια για όσα κάναμε ήδη σε αυτούς τους μήνες και όσα έπονται και όσα ονειρευόμαστε να γίνουν. Για κάποιον λόγο. Είμαι εδώ. Μίστερ.
