Γιαν πίνει, Φαμπρ κερνάει
Η -στα όρια της φάρσας- επιστροφή του Φεστιβάλ Αθηνών γύρω από το κέλυφος του...
Σερφάροντας χθες για να μάθω το Πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών, από την συνέντευξη τύπου από όπου θα ανακοίνωνε ο νέος καλλιτεχνικός διευθυντής του ποια είναι τα σχέδια του για τα επόμενα 4 χρόνια, νόμισα πως επρόκειτο για ένα πολλαπλό hoax που αναπαράγονταν από όλα τα sites… Η πραγματικότητα τελικά είναι η πιο διεστραμμένη φάρσα που θα μπορούσε να παίξει κανείς στο θέμα Πολιτισμός στην Ελλάδα.
Διαβάζω αρχικά για την εικαστική έκθεση Stigmata που ανοίγει το Φεστιβάλ τον Ιούνιο με θέμα το φαμπριανό σύμπαν και λέω πάμε παρακάτω. Το παρακάτω έχει συνάντηση του κοινού με τον Jan Fabre ως συγγραφέα όπου Έλληνες ηθοποιοί θα διαβάσουν από τα νυχτερινά του ημερολόγια και από τα θεατρικά και ποιητικά του κείμενα. Λέω κομμάτια να γίνει πάμε παρακάτω. Το παρακάτω έχει Jan Fabre με βελγικά μύδια σπέσιαλ, Jan Fabre με μακαρόνια, Jan Fabre με σπαράγγια, Jan Fabre με μοσχαράκι (βελγίου φυσικά, εδώ ο Jan Fabre έρχεται σαν γαρνιτούρα), Jan Fabre με γλάσο βελγικής σοκολάτας και για τη χώνεψη πάρε έναν Jan Fabre σε αναβράζον, γιατί μάλλον σου έχει πέσει βαριά η βελγική κιουιζίν… Τουτέστιν για το 2016 οι Έλληνες στο Φεστιβάλ Αθηνών θα δουν θεατρικά του Jan Fabre (Preparatio Mortis και Mount Olympos), θα εμπεδώσουν την καλλιτεχνική διαδρομή και φιλοσοφία του και στο ανάμεσα θα γνωρίσουν τον βελγικό καλλιτεχνικό κόσμο, αφού δεν θα μείνει Βέλγος για Βέλγος συνεργάτης και μη του Jan Fabre που δεν θα προσγειωθεί στην Αθήνα (με το αζημείωτο φαντάζομαι).
Α ναι μην το ξεχάσω επίσης την ομάδα σχεδιασμού του Φεστιβάλ αποτελούν 5 Βέλγοι και μια Ελληνίδα (η Κατερίνα Κοσκινά). Μα μια Ελληνίδα βρε παιδιά; Τι ξέρει αυτή από βελγική καλλιτεχνία. Φάουλ, να τα λέμε αυτά…
Α κι αν ελπίζατε ότι του χρόνου ή τουλάχιστον μέχρι το 2019, θα μπουν δυναμικά οι Έλληνες καλλιτέχνες στο δικό τους (χα χα γελάω μέχρι δακρύων) φεστιβάλ, να σας πω ότι για το 2017 ο Jan Fabre (ναι αυτός καλέ) η θεματική θα είναι η σύμπραξη (consilience) και θα επικεντρωθεί σε εικαστικούς, παραστατικούς καλλιτέχνες και συγγραφείς που έχουν συνεργαστεί ή εξακολουθούν να συνεργάζονται με τον Jan Fabre (χα χα με έχει πιάσει νευρικό γέλιο αλλά δεν το ελέγχω) και επειδή είναι καλός άνθρωπος το ένα τρίτο των καλλιτεχνών θα φροντίσει να είναι Έλληνες (αν έχουν να πουν κάτι της προκοπής και μιλούν άπταιστα την βελγικήν φαντάζομαι). Τι σας έχει για το 2018; Μαντέψτε… Ο Fabre θα παρουσιάσει μια νέα παράσταση με την Ιζαμπέλ Ιπέρ. Και μια σε συνεργασία με τον Μπαρίσνικοφ. Ευτυχώς γιατί για μια στιγμή νόμιζα ότι μόνο τα παλιά του Φάμπρ θα δούμε. Και πάλι, τουλάχιστον το ένα τρίτο από τους καλλιτέχνες που παρουσιάζονται θα είναι Έλληνες. Το 2019 η επιμέλεια του Jan Fabre θα ολοκληρωθεί με τη θεματική «Ελληνικό Matrix» (ναι αυτό στο οποίο ξυπνάμε εδώ και μερικά χρόνια). Ο ίδιος ο Fabre (εμ τι, άλλος;) θα δημιουργήσει μια πρωτότυπη παράσταση για το Φεστιβάλ, εμπνευσμένη από ένα κλασικό ελληνικό θέμα (κι επειδή τους 12 Θεούς τους έχει ξεσκονίσει ήδη μπορεί να πιάσει τους 12 σοφούς της αρχαιότητας. Κρίμα πάντως να τον περιορίζουν στο ελληνικό θέμα γιατί οι δέκα πληγές του Φαραώ θα ταίριαζαν τέλεια στην περίσταση). Επιπλέον, Έλληνες καλλιτέχνες θα έχουν κεντρική θέση καθώς ο Jan Fabre θα περνάει τη σκυτάλη του Φεστιβάλ σε νέους επιμελητές και σε μια νέα γενιά Ελλήνων καλλιτεχνών, που …θα έχουν μάθει πια να εκφράζονται όπως οι Βέλγοι. Τέσσερα χρόνια θα τους διδαχθούμε κάτι θα μάθουμε κι εμείς οι ανίδεοι και απολίτιστοι Έλληνες.
Και έτσι τώρα όλοι οι Έλληνες, θεατές και καλλιτέχνες μπορούμε να αναφωνήσουμε. Ζήτω το Φεστιβάλ Γιαν Φάμπρ… ε συγγνώμη Αθηνών και Επιδαύρου ήθελα να πω.
Αν κάτι είχε πετύχει ο Λούκος και του το αναγνωρίζουν οι πάντες είναι πως είχε αναδείξει το καλύτερο και πιο φρέσκο κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού του καιρού μας βάζοντας το δίπλα στην παγκόσμια αφρόκρεμα. Δεν θεωρώ δικαιολογία το ότι δεν γνωρίζει την ελληνική καλλιτεχνική σκηνή άρα θα ασχοληθεί με την βελγική που ξέρει. Αν δεν ξέρει να μην δεχτεί την θέση. Κι εσείς κύριε Μπαλτά δεν ξέρατε το πρόγραμμά του; Την ατζέντα του; Κανείς δεν μίλησε πριν του αναθέσει για το τι σκοπεύει να κάνει; Ποιο είναι το όραμα του;
Γιατί κι εμείς έχουμε χιούμορ δε λέω, και γελάμε μέχρι δακρύων με πολλά από όσα μας συμβαίνουν γιατί και τι άλλο να κάνουμε, αλλά για πόσο ακόμη; Χάνεις και το χιούμορ κάποια στιγμή όσο καλή θέληση και να έχεις. Και πραγματικά δεν με νοιάζει τι συμβολισμό είχε στο μυαλό του ο Γιαν όταν πρόβαλε στην αρχή της συνέντευξης την φωτογραφία της Εθνικής Ομάδας του Βελγίου. Πραγματικά δεν με νοιάζει. Δεν θέλω να ξέρω…
Σκέφτομαι μόνο ότι θα μας λείψει ο κύριος Λούκος περισσότερο από ό,τι φανταζόμασταν..
