Γιατί έφυγα με πικρία από τη ΔΕΘ

Λέξεις: Ιωάννης Κωνσταντινίδης

Βρέθηκα φέτος εντός και πέριξ της ΔΕΘ σχεδόν ολόκληρη την ημέρα των εγκαινίων της. Αφήνω στην άκρη την απόλυτη ταλαιπωρία της μετακίνησης σε μια πόλη που οι μισοί σταθμοί του Μετρό είχαν κλείσει και η κυκλοφορία στις βασικές αρτηρίες είχε διακοπεί σε ακτίνα 4 χιλιομέτρων, προκειμένου να διευκολυνθεί η απόβαση δεκάδων υπουργών, υφυπουργών και των μετακλητών παντός τύπου, με σκουρόχρωμα τζιπ που μποτιλιάριζαν στην κυριολεξία στα δρομάκια του εκθεσιακού χώρου εμποδίζοντας τη διέλευση των επισκεπτών.

Κάπως έφτασα. Πάμε όμως στην ουσία.

Στη φετινή ΔΕΘ βρέθηκα προκειμένου να υπηρετήσω το νέο μου θεσμικό ρόλο στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, στηρίζοντας το περίπτερο του Ιδρύματος, και προκειμένου να συνοδεύσω αγαπημένους φοιτητές στην κεντρική εκδήλωση της Μόνιμης Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα για τον βιώσιμο τουρισμό. Φοβάμαι ότι καμία από τις δύο εμπειρίες δεν δικαίωσε την αίγλη που αποδίδεται σε μια (τάχα) διεθνή συνάντηση φορέων και κοινωνίας που προωθεί την οικονομική ανάπτυξη.

Στο περίπτερο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας παρουσιάζονται ορθώς και με μεράκι καινοτόμες μελέτες διαφόρων κλάδων που θεραπεύονται στο Ίδρυμα, τις οποίες όμως δεν κάνει τον κόπο να σταθεί ώστε να αντιληφθεί ούτε ένας εκ των λαμπερών αξιωματούχων που παρελαύνουν συνοδεία μάλλον αδιάφορων παρατρεχάμενων.

Στην εκδήλωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής βρίσκεις μεν καθιστούς τους λαμπερούς αξιωματούχους, τους ακούς όμως να ισχυρίζονται ότι ο «υπερτουρισμός» είναι μια κατασκευασμένη έννοια ή ότι ο νέος (Έλληνας) Επίτροπος θα προωθήσει «άτυπα Συμβούλια Υπουργών Τουρισμού» ως μέσο ενίσχυσης του τουριστικού προϊόντος. Ένιωσα να ντρέπομαι για τους φοιτητές που είχαν ευγενώς δεχτεί την πρόσκλησή μου να παρακολουθήσουν την εκδήλωση. Πόσο εύκολο είναι για τους Έλληνες πολιτικούς να μιλούν ωσάν να γράφουν έκθεση στις πανελλαδικές εξετάσεις αλήθεια;

Αργά το απόγευμα βγήκα με τους φοιτητές από τον χώρο της ΔΕΘ ώστε να σταθούμε στο πλευρό των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών που είχαν συγκεντρωθεί για να υπενθυμίσουν στην κυβέρνηση την τραγική εκκρεμότητα της δικαιοσύνης. Προφανώς δεν τους είδαν ποτέ, εγκλωβισμένοι από δεκάδες κλούβες, πολλά μέτρα μακριά από τους λαμπερούς αξιωματούχους που προσέρχονταν (με δεύτερο, απογευματινό σύνολο τώρα) στην ομιλία του Πρωθυπουργού. Άκουσαν όμως τα κλάξον των οργανωμένων οπαδών του Πρωθυπουργού που ζητωκραύγαζαν την άφιξή του, παραδίπλα από τους μαυροφορεμένους συγγενείς. Ένιωσα και πάλι να ντρέπομαι για την κοινωνία που αφήνουμε στους νεαρούς φοιτητές μου. Πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα αν η κυβέρνηση είχε πείσει ότι αγωνίζεται για την ηθική;

Έφυγα με την πικρία ότι η ΔΕΘ δεν είναι ούτε ένα μέσο προώθησης συνεργασιών και οικονομικής ανάπτυξης, ούτε όμως και μια ευκαιρία απευθείας μετάδοσης μηνυμάτων από τους πολίτες προς την εξουσία που «κατεβαίνει στο πεζοδρόμιο». Είναι απλώς μια ευκαιρία να στηρίζονται οι κλάδοι της οργάνωσης εκθέσεων, της εστίασης, του τουριστικού καταλύματος και μια ευκαιρία λήψης φωτογραφιών των λαμπερών αξιωματούχων με φόντο τον Πύργο του ΟΤΕ. Μόνο οι προσωπικές ανθρώπινες σχέσεις μπορούν να μας σώσουν από τη δυστυχία του τέλματος τούτης της χώρας.

Την αγάπη μου στους φοιτητές που πέρασαν μια τέτοια μέρα στην παρέα μου!

*Ο Ιωάννης Κωνσταντινίδης είναι Αναπληρωτής Καθηγητής και πρόεδρος στο Τμήμα Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας.